Alle inzendingen over Ko de Laat

nee m’n jongen wees maar niet bang mijn moeder vertelde mij net als ik nou aan jou wachten duurt echt niet lang en wat ze ook nog zei de tijd m’n lief gaat altijd z’n eigen gang en als je groter bent en beseft wat ik nu weet zul je het ook helemaal doorzien als volwassen vent dat lang lang zo lang niet meer heet tijd komt altijd…

Meestal is dat laten. Van onszelf houden. Van elkaar.…

Mijn God Bevrijd me Ik voel me gevangen Gevangen in mijn Doen en laten Ik zit vast In mijn eigen Gevangenis Ik weet Alleen Ik kan mezelf Bevrijden Dat weet ik Allemaal Zo goed Maar ik ben Zo bang Dat het mij Niet lukt Mezelf Te bevrijden Ik blijf vechten Om eruit te komen Maar ben Zo bang Dat het mij Niet…

Alles wat je loslaat, of fijn achterlaten kan, is heel mooi meegenomen. Liefde. Geluk. Moed. Durf. Zin.…

Het valt niet mee te schipperen op het schip dat familie heet Misschien is het goed om even het schip te ver- laten…

Wind, weken-, weekendenlang woeste wilde wind wat ’n weer! wat wordt ´t weer? waardeloos weer windhozenweer waterige wegen wat ´n waardeloze winter ´t wordt ´t weer, weer beter tegen beter weten in zeker weten in de lente?, in de zomer?…

Men maakt een politieke kouwe drukte en wil de overlast niet langer pikken van smokkelaartjes die een paar ons slikken waarbij de drugsbestrijding niet zo lukte. Terwijl ze daar een aanpak voor verzinnen lopen er tonnen coke de haven binnen.…

in de droesemige lage landen al aan de woelige Noordzee zuchtten wij ons potje mee de praal lag nog aan banden grachten in steden waren berucht stonken een eind in 't rond alom gevreesd verre van gezond velen namen speciaal de vlucht voor natte zomers in ons Amsterdam voor waar niet te harden klef klam men bad om frisse wind uit den west…

We denken graag dat wij de waarheid weten Maar zelden is de keuze rechts of links Beslissingen zijn achterbaks of slinks En soep wordt zelden kokend heet gegeten Op straat is zwart en wit een vast gegeven Want zonder wordt het rennen voor je leven…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…

Geef me mijn vrijheid geef me het leven laat me zien wie ik ben nu ik mezelf niet eens ken laat me zoeken naar de wereld waarin ik woon maak me wakker en haal me uit deze verschrikkelijke droom Laat me leven en deze wereld eens beleven laat me de dingen zien die ik anders zou hebben gemist misschien Neem me mijn tranen weg en geef…

Laat aan mijn nederlaag geen twijfel over! Niets liever wil ik dan verslagen zijn! Een zegevierder was ik hier tot nu, die leek wel nimmer moe van overwinnen en steeds tot nieuwe kamp krachtvaardig en bereid...…

Laat me een weg banen, voor de dood die wacht. Laat je armen zakken. Ik moet nu gaan. Je mag mij niet vastpakken. Ik moet dit doorstaan. Ga hier vandaan. En pak je leven op. God zal je bijstaan, wanneer mijn leven stopt.…

Wat zich vergeten laat, de wanhoop, de wil tot vernedering, de verliezerstranen van de haat.…

en er lag nog een kaart, of je bellen wil, want je nam niet op schrijft ze en je neemt altijd op of je nog langskomt vraagt ze, want dat had je haar gezegd, ach laatst nog, dat je in de buurt zou zijn en ze stuurt een kaart om je te zeggen dat ze weg is als je komt ik zet 'm bij je graf…

ik keek nog even weer was van alles gebeurd extreem schiet alles aan flarden en morgen schijnt de zon en ik besef het nieuws komt altijd te laat ik zie het somber in, de nacht, wellicht te laat misschien moet mijn tv afgeschermd…

O laat me eerbiedig u genaken, van liefde bevend en ontzag, en uw gewijde handen raken, en schuchter opzien naar uw lach: dees lippen, die schier nooit eens lachten, dit harte dat van weedom brak, ontloken, met verjongde krachten, of nauw Gods woord de schepping sprak.…

het heden gebet in pijnlijke mist, gebarsten krachten, als versplinterd geboortelicht uit een redeloze reden je voeten nog wel geaard steunen zwevend jouw gedachtenlijf: gezwollen in verhulde leegte en gedroogde rimpels je ledematen stijf jij bent de dood in levende lijve het genade brood gebakken met ongewenst zaad ik laat…

Dit digitaal domein Dreef mijn denken Tot wat niet waar was Mijn hoop werd gebroken Door de lieve woorden Die ik nimmer hoorde Noch werden zij gesproken Ik vind geen vlucht van De verveling en de vrees Verlaten te worden Het is vast het verleden Dat mij heeft bekrast Mij belemmert en belast En ongemerkt is ingetreden Laat me niet…

Kan jij mij nu gaan beschouwen als een gemis Laat me liever gewoon met rust…

laat je mij dan gaan?…

wacht me op maakt niet uit waar verras me als je wilt maar laat me eten tot mijn honger uiteindelijk is gestild laat me proeven van de spijs die harten voor mij bereiden maar laat deze beker aan mij voorbijgaan laat mij nog even lijden.…

Laat me met rust dat is alles wat ik van je vraag!…

wij stonden in het zonlicht jij en ik toen je over je eigen dood ging spreken ik kon niets zeggen van de schrik de lach was uit mijn hart geweken je had je woorden rijpelijk overdacht ik zag je ogen groot en vragend staan stil drong je op een antwoord aan ik wist het niet je vraag kwam onverwacht lees dit nu als een veel te late…

ik deel een glimlach met de nacht wetend dat wij straks weer samen zijn ik geniet nog elke dag voor wat er is en nog moet komen geen tranen zal ik laten omdat je even niet bij me bent missen doe ik je wel maar het delen gaat om leven een leven waarin wij liefde delen met dagen van alleen zijn tot dagen van intieme geborgenheid dat maakt…

verdrietig zoek je naar warmte in de kou zachtjes vraag je om zwijgend begrip je hand raakt de mijne bij elk klein verhaal in je ogen tranen zij spreken jouw taal je praat en praat tegen mij die avond laat over jouw leven over waar jullie waren gebleven over vervlogen tijden van reizen en geluk waar de woorden vallen volg ik je…

als je hartje koud is en je voelt je niet zo fijn eenzaam en verlaten laat mij dan je kacheltje zijn als je hartje koud is je bloed als azijn zuur en koud laat mij dan je kacheltje zijn als je hartje koud is en je verlangt naar iets fijns laat mij dan in je leven laat mij dan je kacheltje zijn laat me die warmte geven dan gaan…

Alleen in een kantoor Waar computers zoemen Boven slapen kinderen Als gesloten bloemen Woorden vliegen Te vlug binnen de muren Het late werk dat ligt hier nog Tussen de trage uren Een kas geteld Overdracht geschreven Thuis gebeld De nachtrust wacht nog even Dan toch even krabbelen Intern wat babbelen 'Hersensabbelen' Als waterkabbelen…

Je moet alles Los kunnen laten, Zei ik tegen je Ik zag Dat je me begreep Pas toen ik viel, Besefte ik Dat het jouw hand Was geweest Die mij had weggehouden Van de rand Van mijn ravijn…

Het kwam door d'avond en hield bij 't raam. Daar haalt geen nachtegaal bij onder 't schallen der volle borst, als blij de klinkers vallen, kristallen nachts; haar stokte 't hart en d'aam. O, 't moordend uitzien naar wie niet wil plukken Uw bloem, die - 't is u beloofd - geen rimpel treft, aleer de zoete rover u verheft: een zee die opgaat…