254 resultaten.
Uithalen
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.276 Annie heeft een nieuwe jurk gekocht
rond haar borsten veel te strak
ze loopt wat houterig van ongemak
had liever toch een korte rok gekocht
doch 'had' was echt niet meer ter sprake
moet het hier en daar mee doen
'je bent zo plat als wat' zegt Koen
'laat je moeder het wat open haken'
zijn schoonmoe wil alleen maar breien
met vier pennen…
Eenzame hardloopster
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 121 Je was ooit de wereldkampioen
van de uitputtende triathlon,
je was razendsnel en koen,
je hart warmer dan de zon.
Er lagen valkuilen in je ziel,
boobytraps in elke beweging,
toen je voor de finish viel,
was dat zeker geen zegening.…
Fanny Blankers-Koen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 Victorie doet je drinken met de goden,
maar eerst nog razendsnel de piepers jassen,
de ramen lappen, bed verschonen, wassen,
in twaalf punt negen bak je zeven broden
De afwas wordt gedaan in elf punt acht,
dan stofzuigen en dan het stoepje vegen,
die plee die kan er ook weer even tegen,
intussen nog twee kindjes grootgebracht
De snelste…
Reactiviteit
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.065 "Die slome zuurstof," sprak hij koen,
"die pakken wij getwee,
en mocht hij echt vervelend doen,
dan delen we'm in twee!"
Zuurstof kreeg een kater,
men moet niet aso zijn bij spits,
Nu kent men hem als water,
door waterstof in twee gesplitst!…
Stukwerksters
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 169 Ze vonden de werkgever Koen.
Deze kreeg van hen beiden een zoen.
Hierdoor werd-ie verleid
en elk stuk werd verblijd:
een bordeeltijdbaan kregen ze toen.…
Verbeeturt!
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 127 Bij Het Dictee haalt hij een tien, geen zeven
Die trematrucendoos - mij te aftands
En ben je naar een moeilijk woord op zoek
Met of juist zonder streep of initiaal
Een umlaut, trema of een kapitaal
Je phonecorrector weet het allemaal
Met dank aan wikitolk als woordenboek
Maar is Het Groot Dictee nog 'Nationaal'
Die tour de force van Koenen…
Muizenissen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 68 Je vak is het
Om je medemens
Te helpen in
Het reine te
Komen met zijn ziel,
Vooral hij die
Al zo vaak viel
Over de doornen
Op zijn levenspad -
Als ik dat andermans
Muizenissen noem
Reageer je verontwaardigd,
Bijna kwaad - want jij
Vindt dat dit is waar het
Leven ten diepste over gaat…
Opa
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 965 Des avonds wilde hij verhalen doen
Over doodspuwende kanonnen,
Waarmee soldaten, koel zowel als koen,
De vuigste vijand overwonnen.
Dan kwam er speeksel om zijn heldenmond
En streek hij moedig door zijn haren
En ongeveer een meter in het rond
Was elk beducht voor zijn gebaren.…
Lieve Han
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 326 handgeschreven brief voor geliefde Han
dat had je niet gedacht hé Han nee toch
jawel hier istíe dan de langverwachte
Pim, Lisette en Wim hebben een mobieltje
zij waren jarig weet je nog van toen
Koen uithuizig was door schotwonden
de meeste buren liegen over ligfietsen
zo ja waarom niet hé Han ja toch
postcodeloterijen liegen never nooit…
Zebra (zwart - wit)
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 204 Ik, als frank en vrije boerendochter
jij, als de koene ridder
met een zoveelste standenverhaal
als liefde cliché was,
en ik er wel hield van die te doorbreken,
wat dan?
wanneer muren niet langer huizen
maar obstakels zijn
met een zoveelste moeilijkheidsanalogie
als ik terug wou...…
Minstreel
hartenkreet
2.0 met 23 stemmen 1.936 Zonder aanziens des persoons
Ik doe slechts wat men van mij verwacht
Of het nu gaat om herders of vorstenzoons
Tomeloos tokkelend schik ik me in mijn lot
Terwijl ik mijn publiek naar wens bevlei
En desgevraagd de afwezigen bespot
Alles voldoet, zo ook mijn broddelarij
Maar 's nachts speel ik aan het hof van de koning
Dan zing ik van koene…
BOSWONING
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 49 Het kereltje is gesteld op zijn gemak,
maar moet somtijds wat groots heldhaftigs doen,
houdt zich daarbij vastberaden en koen;
daarna verloopt het leven ongestoord mak.
Deur en raamluiken spreken taal van hout,
weerkaatsen de stem van omringend woud
vol ineengedrongen, knoestige bomen.…
Prinses
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 521 Het neerlands volk is in rep en roer
De een heeft vreugd,
De ander verdriet,
Bij het zien van het nieuwe leesvoer
Zo lees ik uit de krant voor,
(Ik lees tussen de regels door)
Wat een vreugd
Wat een vreugd
We hebben een prinses
Met een opa die niet deugt…
Dit huis
gedicht
3.0 met 17 stemmen 8.308 Laat hier geen twijfel over bestaan, dit huis
zal bouwval worden met de grond gelijk
ook dit gedicht. Omdat ik stenen met een zin
en met cement elk voegwoord vergelijk,
de gangen met mezelf en daar dan in
verdwalen. Ramen, trappen, deuren, in en uit
van kinderen die bij hun moeders blijven
zwijgen, in de tuin een schrikbewind van kruid.…
Ze droeg een wollen muts.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 197 Ze hield haar hoofd graag warm
en droeg daarom een wollen muts
die niet alleen haar twijfels
maar ook haar mooie haar verborg.
Zo fietste ze langs hagen en door mistige velden
haast in trance hervond ze haar cadans
Zo heerste ze en wekte mijn verlangen,
ze wist me steeds te vinden waar ik me ook verschans.
Wanneer ik slapeloos te bed lig…
Vinger in de pap
gedicht
2.0 met 262 stemmen 67.662 Ik vind niet dat je van een mens moet houden.
Ik heb het gedaan. Vooral van vrouwen.
Er was mijn moeder. Er was een kleuterjuffrouw.
Er was een omroepster die het met een uitgever deed.
Toen wou ik dichter worden
Mijn hart ruimde plaats. Letterlijk te veel.
Ook de liefde voor mezelf, een mens tenslotte, strandde.
Ik weet nog waar en hoe. Ik…
Witte nachten.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 400 Ik lig klaarwakker in een hagelwitte nacht,
onherbergzaam als een wijde oceaan.
Ik kijk naar buiten en de sneeuw valt zacht
op de vaart die wordt beschenen door de maan.
Ik denk aan de mensen die ik zelden kan behagen.
En ook wel aan mijn moeder die in haar duizend vragen
wil weten hoe het werkelijk met me gaat.
Dat ik eigenlijk nooit antwoord…
Het doodsbed
gedicht
2.0 met 153 stemmen 49.739 Kantelend licht. De avond is een kaars
die over haar gezicht een eiland legt.
Landschappen varen voorbij en zij is het
laken waarop nu alles wordt gezegd.
December. Bloemen klampen ramen aan,
broodkruim lijnt de perken af, verstikt
hun zucht. Het huis stokt in de kelen staan
de klinkers amper overeind. En ik vlucht
naar haar hals waarop…
Pop
gedicht
2.0 met 74 stemmen 23.835 Meisje van zeven bouwt wereld op
dezelfde tafel uit als de mijne,
peutert met stenen, huis in een huis
en praat zoals ik op papier met pop.
Zij oefent in wit, dagelijks brood
en kan daar niet genoeg van krijgen.
Dat doe ik ook, spaarzaam, in verzwijgen
en hoe dit wennen is aan dood.
Kom niet dichterbij, zegt zij, ik speel
en maak wat niet…
Een hooiwagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 221 Het was vroeg op de avond, nog voor het eerste glas
toen een hooiwagen verscheen vanuit het ongemaaide gras.
Het beest was erg hoogpotig en tegelijk hautain
Zo van “ uw keukenvloer is koel maar mocht iets netter zijn."
Thans ben ik bezopen en aangenaam verdoofd
en best contemplatief nu ik blijf sippen van mijn wijn.
Het is laat ik moet gaan…
De moeder
gedicht
2.0 met 53 stemmen 19.270 Al jaren dood gaat zij nog elke dag
een heel eind om in mij. Ik zie haar na
het scheren elke morgen voor me, en sta
een voetstap in haar schaduw stil. Haar lach
tast mij in oog en mondhoek aan, breekt uit
zijn glazen kooi de kamer in en zwijgt wat
aldoor was verzwegen: dat ze begraven lag
onder de duim van een man, in een gat
waar een bouwvallige…
De krant
gedicht
2.0 met 92 stemmen 33.047 Het sneeuwt. Op het plein worden de sporen
gewist. De man zoekt in zijn krant wat hij mist,
wat hem stoort, boven het hoofd hangt en wie
zich vergist. De vrouw slaapt, wordt niet gehoord.
De torenklok, op de tijd achteruit, slaat geloofd
zij de heer om zich heen en de huizen rollen
als egels op elkaar in. Een schoorsteen hoest,
werpt een koord…
Hoboken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 248 Vanachter het grote raam zagen we de muskusratten
florerend in de gracht en ook wel knotwilgen,
hoe heerlijk ruig hielden ze de wacht.
Maar keek je naar links dan zag je je beste vriend
die aan kwam kwam rijden op zijn Flandria fiets
tenzij hij orgelles had maar meestal was er niets
dat ons verontrusten kon.
Jongensvriendschappen in de…
Slapeloos
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 695 In dezelfde wereld maar in een andere dimensie leef jij
zo aards, zo onbereikbaar voor mij, de zwever
Van nabij heb ik je aanwezigheid gevoeld
maar jij, jij wenst niet te voelen.
Wie kent een ander in zijn wezen?
Wie kent de uitweg uit de hopeloosheid
van een verloren illusie?
De kringloop van gedachten die vannacht
door mijn hoofd maalt…
De tijd
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 543 Niets is vitaler
dan de tijd
die op ieder moment
op eindeloos veel manieren
wordt gedood
maar niet zal sterven
alvorens niets meer is.…
Ellendig
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 654 Duizenden woorden
maar niet in staat
om je te raken
sterker
ieder woord
dat mijn radeloze hart
me ingeeft te schreeuwen
te schrijven, te fluisteren
te denken
verwijdert me meer
van warme omhelzingen
de tedere momenten
van vanzelfsprekend geluk
waar ik zo immens naar verlang.…
Late veertigers
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Het waren late veertigers
die zich nestelden op een terras.
Hun ogen kregen iets glazigs
toen ze praatten over hoe het vroeger was.
Hun vrouwen waren fijn en strak
daarmee werden ze graag gezien.
Nu zijn hun levens zurig en brak,
hun begeerte werd clandestien.
Ze dronken teveel maar werden niet ziek.
-bij Ronda is de wijn erg goed-…
Najaar
gedicht
2.0 met 11 stemmen 7.309 Zij was van ieder najaar
het gekneusde meisje
en zong, onhoorbaar haast,
een notenkrakerslied: vandaag
ga ik misschien verloren.
De linten in haar waaiend haar,
papavers tussen koren ooit,
maar rood wordt bruin en
brood verkruimelt, langzaam
gaat elk meisje dood.
Ik wou haar vluchtruim zijn,
mijn tuin voor al haar vogels
openplooien…
De werkster
gedicht
2.0 met 19 stemmen 5.744 Moeder, aanrecht en dweil
zoals zij door de kamers dwaalt
van het belommerd huis de gang
doorkruist en mompelend de ramen aait.
Zij spreekt de kasten dierbaar aan
of zij hun sleutel goed bewaren
en van elke lade het geheim dat
zij ooit dierbaar samen waren.
Zij boent haar angst voor slechte
tijden met het bergkristal en
zilver…
Laat de mensen slapen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 151 In Marioepol en Odessa, dicht bij de Zwarte Zee
leven mensen in vertwijfeling, ach we hebben geen idee
van hun donkere gedachten als ze ’s avonds slapen gaan
Of ze ’s morgens als de stad ontwaakt nog überhaupt bestaan.
In Moskou woont een slachter,
die geen kritiek verdragen kan.
Een Russische Gestapo wachter,
een vreselijk en hooghartig man…