Alle inzendingen over Kraaien

de hanen kraaien kraaien in het donker donker is het buiten buiten kraaien ze ze weten van de tijd tijd heelt alle wonden wonden in jouw ziel ziel ik zie je niet niet alles heelt hij hij vliegt harteloos harteloos de hanen hanen van het licht licht jaagt het duister duister weg van jou jouw ziel nu lichter lichter in besef van…

de kraaien krassen hun zwarte rituelen in oude bomen niet stuk te krijgen al die metalen stemmen mijn mond vol tanden krah krah koppiekrah kraai houdt het koppie erbij ik houd mijn snavel…

Gekras in de lucht als regende het kraaien niet te bedaren…

hoe grondig de kraaien het zaaigoed belagen de akker weer zucht onder het zwarte juk…

De Zwarte Kraai komt er aan U had er nog meer geroepen, o, daar hoor ik de bel gaan. We spreken elkaar nog wel zorg goed voor mijn meisje zij was alles wat ik had. Bedankt voor het luisteren. Die Kraai wordt ongeduldig ik ga even naar de voordeur. Dag Heer, tot de volgende keer.…

bekijk mij, in afzondering en spreek dan kwaad ieder woord zal enkel naar mij leiden ik zal voor u staan, vol onmacht en naakt aanschouw wie ik ben, in ziel en 't strijden zo vreselijk nabij maar ook nimmermeer zuiver door het onbeschermde lijden zie naar uzelf en wat ik ontbeer waar u mij in het verstaan ontmoet slechts tijd beschrijft…

bekijk mij, in afzondering en spreek dan kwaad ieder woord zal enkel naar mij leiden ik zal voor u staan, vol onmacht en naakt aanschouw wie ik ben, in ziel en 't strijden zo vreselijk nabij maar ook nimmermeer zuiver door het onbeschermde lijden zie naar uzelf en wat ik ontbeer waar u mij in het verstaan ontmoet slechts tijd beschrijft…

die laan met bomen villa's kijkend naar elkaar met zoveel kraaien…

Ik zei tegen een jonge kraai 'Wat zing jij mooi!' waarna hij bloosde.…

Een slaande ruzie in de lucht kraaien krijsen huiveringwekkend…

Mijn kraaien krassen een klein beetje met hun bekken op de lak. Ik scheld ze vol, vervloek ze strak: “Verdoem die vogels, Herejeetje!” De stoethaspels choqueren, veren en schaven, schrapen, raspen luid. Stijf van woede vaar ik uit: “Een echte kraai behoort te scheren!”…

Het nest vond ik leeg het mereljong lag op het tuinpad dood geen heen en weer geen op en af geen trafiek meer de merel zweeg ergens was het stiller in mijn tuin er krasten kraaien hoog op het dak schor en hees kraaien krassen heel het jaar zei mijn vrouw…

Het jonge haantje probeert stoer te kraaien maar valt bijna om.…

krijsende kraaien schreeuwen boven 't kerkhof ook hun verdriet uit.…

Kraaien om je hoofd barre winter nog in maart balsen in de zon…

Er krassen kraaien op de nok van het dak maar niemand weet waarom…

-Akkers in oogsttijd- Groepjes kraaien bekvechten Om koren en kaf.…

boven het golvende korenveld scheren kraaien krassend door de stilte wolken pakken zich samen als een buffer zij zullen de gezanten van het onheil weren als de stilte voor de storm is geluwd hameren hagelstenen op de halmen geknakt leggen ze zich op de aarde neer kind noch kraai in velden of wegen…

duistere schimmen in koud hout kraken kraaien de heldere nacht…

kraaien schilderen op witte kerstdag wensen gewoon in zwart-wit.…

Een zwerm kraaien scheert krijsend boven mijn tuin als is het hen menens…

De reiger staat stijf; opeens dwingen kraaien hem tot sierlijk dansen.…

Maar, jonge kraai, je bent wel een totale loser, man! Onmiddellijk ben je verstoten, door ons, jouw eigen kraaientroep. Immers, je voldoet niet aan de norm, de norm van alle zwarte kraaien, de norm van zwart en stoer gekras, van schokschouderend bewegen,120 BPM! Nee, hee, jij loser, jonge kraai!…

verankerd in gevederd bestaan, dat waren ze, de kraai-achtigen, de gevleugelde zwarte ratten, ze pikten niets en alles alles was voor niets, de parkiet introduceerde zichzelf weggevlogen uit gevangenschap met een groene boodschap ka, kraai, ekster, raaf en roek en ook de vlaamse gaai betreuren deze bio-overval zo groen hadden ze het nog…

Gister een kraai. Zwart op wit.…

De duif zit en kijkt een kraai vliegt krassend voorbij de avond nadert…

de vogel vliegt laag aan met vleugels zwaar van ijs in een wiekslag vallen duizend vlokken van de koude takken in de bladerloze boom krast de kraai met schorre keel de pijnboom gaat gebukt onder zijn herinneringen kijk hoe diep zijn takken buigen geen mens die het ziet alleen de kraai weet van de diepe nacht…

Kraaien eten van de appels Die groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels Die groeien aan de appelboom Op de top van de vuilnisbelt Tussen smeltende rubber autobanden En rottende lappen weggegooid vlees Groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels De kraai die het goorste lied Spuwt Eet de sappigste Huilende appel Doek!…

[Haiku] op een leeg perron strijken zwermen kraaien neer traag verdwijnt de stad…

onder de oude olmen staan ze stil doen een stapje terug uit het landschap in de verte blaft een getergde kettinghond zwermen kraaien spatten op hardhandige westenwind beukt door de bomen door de weerloze lijven op deze verloren plek het stillen met zachte woorden een rite in grondtaal ze gaan het landschap in kraaien zwermen…