Alle inzendingen over Kraaien

De wind waait in het gezicht Bomen die zwaaien, vogels die kraaien Huilend zittend in het gras, tranen van verdriet maar vergeten kon het niet. De wind waait in het gezicht Bomen die zwaaien, vogels die kraaien De wint waait in het gezicht Maar vergeten kon het niet Nu zit het daar, Geheel alleen.…

Pak sneeuw op de beek twee kraaien duiken erin steeds weer en steeds weer…

kraaien kauwen kikkerdril vissen vliegen karekiet mieren maaien grasparkiet ... en het uiltje knapt.…

acht kraaien in de lucht geen negen geen zeven maar acht vader moeder twee kinderen drie neefjes zonder macht en eentje uit het buitenland maar dat gaf niet want ze waren allemaal even zwart…

Het was heerlijk toeven in de warme zon En net toen de kraai zijn dagelijks dutje begon, Klonk plotseling een schelle stem in zijn oor, Goedenmiddag meneer, sorry dat ik stoor! De kraai keek op en schrok zich een hoedje En bromde toen nors, huh, wat moet je? Ga toch eens zitten man, jeetjeminee!…

de tijdgeest bezocht de graven om te zien dat niet alles goed was een dwarrelend woord zonneklaar op wintergraf de zachte landing in het winterlicht lopen over zwart basalt acht hertenpootjes het ijskoude graf vastgehouden door de dood zo stil zo stil nu de stilte is wit ijsbloemen op de graven het kraaien gekras…

zwijgende kraaien in broze stilte winters land in roerloze beelden dag en leven schijnbaar bevroren…

als zwarte stippen op witte landerijen verzwijgen kraaien een zomers verlangen nog een poosje gevangen in een winters vergezicht…

kraaien vertakken zich in doorschijnende wilgen het land nu kaler en stiller nog barensmoe bij het krimpen der dagen zo tijdloos onaangeroerd…

Maar de poort naar terug was hermetisch gesloten raadselachtig klonk door het sleutelgat de stem Wil je terug naar start los eerst dit raadsel op waarom kraait de kraai niet en de haan wel?…

als je even zit en wacht is het net alsof de wereld naar je lacht kraaien die luidkeels kraaien halsbanders die zitten te papegaaien lijsters zijn bedachtzaam de kleine pietjes in de veel te grote vogelkast zullen zij niet op een dag worden verrast de bonte specht tikt hoorbaar op een holle boom een meerkoet piept wat en oogt heel…

Kraaien vallen niet van de daken, want zo idioot zijn ze dus niet, zoals u en ik van nature zijn. Slimmer zijn kraaien wel. Zoals mensen willen vliegen, vinden ze te gek voor woorden. Mensen doen in onzinnige talen, die mededieren niet verstaan. Mensen vliegen zoals sardienen, niet langer zwemmen kunnen. Ingeblikt van A naar B.…

huiveren de kraaien opnieuw over een zwart scenario en wat misschien nog komt maar ik nam een aanloop en ik nam de sprong…

Wie in zee plast hoort men straks kraaien ...…

aswoensdag een schorre kraai krast mij toe memento mori stof ben jij en tot stof keer ook jij weer terug…

Bentegras en heidestruiken De geur van zand ruiken De adder helemaal opgerold Genieten leuk hier buiten Kraaien kraaien bij het bos Ik vlei mij neer op het mos Ik hoef niet op rijm te dichten Maar nu voel ik mij lichter De meeuwen krijsen rond Maken de herrie bont Je hoort geen vogel fluiten Mieren bijten in mijn ….…

schildert het doodlopende pad de droefgeestige kraaien de kracht van het platteland jouw desolate hart gebroken licht…

Zwijgende kraaien wachten. In gesloten bomen. Waar houdt hij zich schuil? We draaien de hoofden. Verstarren in de duisternis. Watergeesten kronkelen. Wanneer doemt de veerman op? Ergens wacht hij aan de schimmige overkant. Hoeveel kraaien zullen hem vergezellen Wie van ons neemt hij mee?…

Schoon het Haantje van ’t Vernuft Soms moet koning kraaien Moogt gij ’t Haantje in de borst Nooit de nek omdraaien!…

Er was laatst een haantje in Venray Dat klaagde: als ik in de ren kraai Dat d' ochtend al gloort Kijken ze altijd verstoord En denken ze weer dat ik hen naai…

Koude wind de enige zekerheid die kraaien niet deert maar mensen een schuilplaats zoeken doet waar de tijd geen belang meer heeft…

uitgestorven rotonde zondagmorgen en het licht gaat uit een kraai trippelt een meeuw zeilt door mijn blikveld wordt het licht zondag misericordia 06.18 uur…

Kraaien koolzwart een roodborstje een merel braamzwart een specht grasgroen een ekster zwart-wit een kanarie een lijster gespikkeld wat volgt is veel te ingewikkeld…

De kraaien vliegen boven het groene weiland op zoek naar de stem natuur zal spreken ligt in jouw hart besloten naakt onder de zon.…

Het bestaan van één zwarte kraai stelt weinig voor en ik en alles wat ik zeg valt in het niet, schiet niet op mijn vleugels, blijf weg bij mijn laatste bomen, blijf af van mijn ziel.…

De nacht biedt bescherming tegen mijn verdorven zucht zielloos, zonder leven kraaien azen reeds op wat nog zijn zal een ploeg spit om wat is traag, schoorvoetend, delvend wordt het onverbiddelijke voltrokken.…

Sommige haantjes laten het bij kraaien, zijn er als de kippen bij om maar de voorsten te kunnen zijn, onrust te zaaien. Er zijn er ook die slechts elkaar verwennen; ze verwaarlozen hun reden van bestaan – het minnen van de hennen.…

een kraai zwerft tussen de bomen en krast vol stromend bloed zijn zwarte schreeuw aan de rand van het stoppelveld landt hij in het hart van de gevleugelde tijd…

een zwarte vlinder cirkelt rond de kachelpijp nog niet afgekoeld een koppel kraaien nestelt in de kachelpijp lente breekt door zie hem daar hangen die toverbal in de lucht het is een april…

de storm smeet een oude tak op het mos een kraai koos klapwiekend het luchtruim de avond hulde de bomen in stilzwijgen geluidloos viel mijn haar voor mijn gezicht ik gaf me over…