Alle inzendingen over Kruizen

Allemaal kruizen op een rij, als soldaten in het gelid Allemaal staan ze daar te wachten op ’t eerste zonnelicht Allemaal tot ze een ons wegen of nog minder Kan een poosje duren hoor Ze hebben helemaal geen hinder van de moeilijke metafoor Dat alles gehaast en snel moet gaan Dus zie ik met lede ogen, die kruizen nu al jaren staan.…

je schoffelt kruizen op een hoop en schoont de paden de graven zijn geruimd vergeten zijn hun daden herinneringen spoken rond gevlucht uit pas ontgonnen grond het rusten is gedaan na jaren wachten in opstandigheid de vrede is vergaan kruizen op een hoop een verrijzenis aanstaande maar de zielen zijn al op de loop…

en zie ik dan die kruizen weer, de oudste bovenop…

pater Schelm kwam vrij dogmatisch in de kroeg liet de snollen biechten zelf had hij aan twee kruizen niet genoeg…

Een smartlappenzanger uit Zwolle verwarde de kruizen met mollen en zong uit de maat. Hem trof een tomaat. Hij lapte 't 'em niet en ging hollen.…

bewogen palet van loomgouden glooiingen de Somme een lint waar het kanongebulder verstomde in de kruizen ------------------------------ © Jan Bontje 1998/2003…

de kale akker ligt klaar om bezaaid te worden met witte kruizen ze reiken met hun schaduw elkaar de hand en tel meer doden dan ik kaarsen branden kan…

het gras is groen geschoren op het veld van eer de witte kruizen dragen namen van de helden uit weleer door hen die vielen zijn wij opgestaan nog altijd doet hun lijden zeer…

naar de bestemming Welke kant mijn weg op gaat En misschien ga ik dan links Daar waar jij rechtsaf slaat Maar daar, waar wegen kruizen Waar elke weg naar leid Daar ligt ook de bestemming Het antwoord is slechts tijd…

De Zweedse spelers waren jong en fit, Toch wou de bond hun kruizen controleren, Ze moesten zich ontkleden en niet scheren, Van welk geslacht was elk selectielid? Terwijl je denkt dat het goed zou bevallen: Want op het veld wil je een team met ballen!…

Ze, die lieve Amsterdammertjes ze waren met zovele, maar ze hadden het nu wel gehad ze waren moe en de wagens zat ze waren aangerand en aangereden ze waren beschimpt, bespot en bespoten ze hadden met moed de kruizen gedragen ze verdwijnen nu snel uit Amsterdam ze, die lieve Amsterdammertjes!…

De wegen zijn vervuild met Duitse kruizen en wederzijds bloed, dat alles weet ik nog al te goed. Komt hier dan nooit een einde aan? Deze bommen en geweren, zal dat eeuwig blijven bestaan?…

Twee metgezellen willen strijden tegen harde heerschappij van Romes macht. Wegen vol geweld hebben ze overdacht om hun onderworpen land te bevrijden. Bloeddorst en vurige leeuwenmoed leiden beide oproerkraaiers tot wrede daakracht, die zich toont als felle Romeinenjacht door rijke steden en woeste bergweiden. Ondanks woedend vervolgen en…

de erevelden spreken wit op groen duizend kruizen voor vrede zij staan weer in het licht vandaag maar uit hun schaduw komen onbekende helden zij verhalen hoe het was te sterven zonder naam en pas zijn van alle jaren trotseerden de gevaren voor lief en vaderland streden voor vrijheid op hoek en straat tegen corrupte leiders van…

vandaag draag ik rood een warme blues en negen oude kruizen geconcentreerd herricht zich alles wat nut heeft, tot in de perfectie binnen mijn gezicht een schone taak een scherts, een uiterlijke blamage want ik ben juist een persoon die dichter bij de waarheid ligt…

Het witte vel, gelijnd door zwart, ontelbaar zijn de noten, kruizen, mollen, bogen. Daar komt de muzikant, het hoofd ontcijfert, vingers beroeren, stilte breekt in klanken luid en zacht. Het wonder van een partituur in Geesteskracht door mens en instrument tot leven gebracht.…

Alweer een soort die uitsterft, dat is sneu De schaamluis kan met goed fatsoen niet huizen In al die roze kaalgewaxte kruizen De mens vernietigde zijn leefmilieu Dus ruim baan voor de ruige bos , zodat je Ook meedoet aan de actie; 'Red Het Platje!' Door de opmars van de 'Brazilian Wax', sterft de aloude schaamluis uit.…

zag beelden gaan wapens in de aanslag blik op god en vaderland alleen de benen bleven staan zij vielen niet in brokstukken uiteen sokkels tonen slechts wat rest hun duizend witte kruizen het veld van eer gedecimeerd tot kaarsrechte gazons komt om in naamloze herinnering…

hoe vervreemd ben jij van mij of waren we nooit dichter daar jij verkeert in kringen waar ogen mij de deur wijzen of is dat mijn vooringenomenheid of berust deze op eigen ervaring hoe vervreemd ben ik van jou of waren we nooit dichter daar wegen lopen een weinig kruizen tot het punt dat we oog in oog staan tja, wat dan…

als je alle kruizen op een hoop gooit zie ik een brandstapel een oudere vrouw zegt dat iedereen toch het eigen kruis pakt geslapen als een os gewerkt als een paard geslapen als een os met mijn blote voeten op het ijskoude beton maak ik een foto een bedruppeld web tegen de gesloten hemel achter de tralies van het balkon…

Stil loop ik tussen wit marmeren kruizen van jongens die hier zijn geland achter mij de zee het uitgestrekte Normandische strand onder elk van deze symbolen van geven ligt een mens die vocht voor ons leven met een ziel en een gezicht denkend terwijl ik daar loop aan mijn leven zijn dood weet ik nog beter waarom een kruis…

van houtige zuilen die zijgen in arme grond ze zouden niet huilen al welde het traanwater uit kinderfonteinen die ouders verstomden zo volgen mijn ogen toegeknepen door lijden herinneringskruizen rij aan rij en vrij wilden zij zijn leven om te leven maar zij strandden hier zij aan zij ik geef het geen naam en droom de witte kruizen…

met wind in de rug liepen wij sneller omdat aarde meer helde werden onze inspanningen steeds feller we lachten om kleinigheden in onze filosofie bedachten dat alles in oorzaak en gevolg ook actie en reactie als sluitstuk had zwaai en lach niemand heeft dat ooit bedacht en toch zijn er dan energiestromen die elkaar kruizen…

ik zweer niet meer op zwaarden kruizen en oeroude religies hun symboliek is achterhaald verkracht en valselijk gebruikt zoals de glas in loden ruit waarop gebrandschilderde kunst ten hemel is gedragen geen vragen over de gepaste eerbied voor verleden zij zijn verwerkt in mijn heden ik leef vandaag en morgen deel die cirkel met…

heb ze niet in de hand kunnen houden mijn vrienden en getrouwen beschouwde hen als marionet wij baden vaak hetzelfde gebed heb ze langzaam aangelijnd verfijnd in manipuleren kleedde ze in gelijke kleren maar zij dansten niet zoals ik wenste het bleven eigenwijze mensen heb ze los gelaten toen zij hun kruizen hartgrondig gingen…

zij kende de stilte van binnen waar het leven in kiemen al is gehoord maar geen ruimte en lucht heeft om te beginnen geluid al is gesmoord toch spant potentie al hemel om voor een leven vol liefde te gaan het cruciale moment van bezielen is helaas nog niet zomaar gedaan waar eeuwige lijnen elkaar kruizen contracteert het moment…

Vanavond hebben alle mannen sterren op hun hoofd gespannen, kruizen op hun rug gedaan en zijn naar het bal-masqué gegaan. Vanavond hebben alle vrouwen jurken met versierde mouwen. Zij dragen bloemen overal en trippelen naar het carnaval.…

Mannen die worden onthoofd in de krant In een ander land Een land ver weg van ons hollandse paradijs Waar de vogels op de takken blijven zingen De rivieren stromen En er kinderen zijn die nog dromen Ver weg Een strijd Om de waarheid Onze planeet Verdeelt Op de televisie het beeld Zwarte kruizen hel duisternis mist Een octaaf lager…

Zoek mijn mond niet aan jouw lippen, mijn vreemdeling voor een gesloten poort, daar vloeien tranen waar licht in gloort, in zeven nachten waarin ik niet kon wachten op zeven harten, ontspon het bloed in het wederwoord van zeven rozen, voor alle dagen een gekozen, die ruisen langs de bron, gewassen door de zeven kruizen, waar…

supplique pour être enterré à la plage de Sète (G.Brassens 1921-1981) tussen kruizen en tomben op voorheen cimetière de pauvre het graf van Georges Brassens met uitzicht op het Bassin de Thau aan zijn smeekbede om begraven te worden op het strand van Sète is helaas geen gehoor gegeven zijn laatste rustplaats onder een…