Alle inzendingen over Krul

ik zalf je met fijne woordjes waarmee jij vroeger bij ons meisje, van die rode vlechtjes draaide ik weet nog, aan het eind een flinke krul en zij met haar bleek gezichtje kende de wereld al beter dan dat we beide dachten maar jij, die me nu verzorgt me troost op het bed dat stil van woorden maar druk van gedachten zich uit met kleine…

Dan lijkt het of ze dooft van allerlaatste kracht beroofd tot zij zich hervindt met twinkelogen de oude mond in jonge krul gebogen: “Het moede moederhoofd, kind.” Het slot en zacht kent bitterzoet beloon: “En je bent een lieve zoon.”…

Er moet op dat station een spiegel hangen want plots verscheen weerkaatsend licht het lichtte op; jouw lief gezicht nog steeds door blonde krul bevangen. De tijd verdween, want stond toen stil, en in de meters die jij gaande liep en God een heel nieuw universum schiep, kwam het gevoel terug bij de wil.…

Verberg me in mijn rustige krul die statig groeit en langzaam valt en wordt tot schuim; zit niettemin te waken aan voet van vuurtoren van zestienhonderdvijftig, wit als de nu afwezige wolk. Ik ben in vogel grijs en wit, leeg me in de krachtige krijs van meeuw en schollevaar.…

Speel de lachjes om mijn lippen zoet en vrolijk kijk ik uit naar een glimp van jouw verlichte blikveld die mij immer liever zag krul jouw vingers door mijn haren rood of blauw en zeg mij snel wil jij mij in ‘t hart bewaren of denk jij ik weet het wel….…

Ik spoel niet aan in je blik zonder woorden in de zoute dauw van ochtend-troost, maar krul me in de warmte van je lepel-schoot en smaak de stroming van verloren gegane tijden onder je huid. Stiekem verberg ik jouw geurende lijnen en dwaal tussen verlangen in samen zijn, terwijl lonkende stilte tot verlamming smelt.…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden voor elkaar het vuur en wierook als intiem gebaar je woorden schrijven mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me meer woorden en je witte regels letters uit je spiegelbeeld…

Misschien heeft hij een brief in zijn tas Die jij op de bus hebt gedaan Met krul letters geschreven Een inktvlek onder het adres De envelop zorgvuldig dichtgelikt Met een plofje op de mat gelegd Een afdruk van jouw lippen in rood Een vleugje parfum aan het papier De zinnen met passie neergezet Als was je een beetje hier Deze tijd is…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden voor elkaar het vuur en wierook als intiem gebaar je woorden schrijven mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me meer woorden en je witte regels letters uit je…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden voor elkaar het vuur wierook als intiem gebaar je woorden schrijven mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me meer woorden en je witte regels letters uit je spiegelbeeld…

weer kort naar oud-sallands model de kapper was verbaasd, dat artistieke vond hij, stond me wel hij schoor de krullen bij mijn oor in een haal weg, ik schrok zag zonder bril een kale plek ik ben nu weer gewoon mijn kunstkop bleek een droom die illusie is geweest en wordt nu langzaam bij elkaar geveegd ik sier weer woorden met een krul…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden voor elkaar het vuur, wierook als intiem gebaar je woorden schrijven mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me meer woorden en je witte regels letters uit je spiegelbeeld…

Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul, Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal: Mijn ogen likken zuinig ied're haal, led're misplaatste punt op, ied're krul; Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul Ik 't wit tussen twee letters, en 'k vertaal Een inktkladje als een half beschaamd signaal, Dat - als de pen - het hart vol was en…

ik begin daar aan mijn wenkbrauwen te eten met klauwen vet in de krul gebraden glazen tanig als kraaien kijken naar de spiegelscherven ik mag loetje zeggen ik loop door de bubbels van harde kelen in de lucht door naar kwasten en pennen gedoopt in de hete brij die cerebraal mag heten ik mag loetje zeggen van lichterlaaie achter de…

En dat is ijs, met, geschreven als een dubbele krul, wat slagroom. Hij bestelt een pannenkoek. Hier niet met spek. Een zwarte kip intussen scharrelt om hem heen met veren als een vacht van beren die je vreten kunnen. Eenden volgen kwekkend hun eigen route op dit landelijk terras.…

golven het wit van horizon kuifden en ik jouw warme groet beantwoordde het nat van de plas verdween waar jouw pas in een lichter touche de vloedlijn proberend zonder natte voeten hoe jij daar stond met de hand van schrik voor de mond in vrij spel van winden die met haren van alles wilden de highlights kreeg jij van nature de krul…

Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul, Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal: Mijn ogen likken zuinig ied're haal, Ied're misplaatste punt op, ied're krul; Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul Ik 't wit tusschen twee letters, en 'k vertaal Een inktkladje als een half beschaamd signaal, Dat - als de pen - het hart…

Begraaf mijn hart maar met je mee Want als jij sterft, lust ik Geen koffie meer, geen thee En geen bon-bon Die laat ik smelten in de zon En 'k schrijf jouw naam In chocola Geen rok draag ik meer op de knie Geen krul meer in m'n haar Geen lach hoor ik meer in m'n huis Jij was de vrolijkste vandaar Dat ik je missen zal Ik mis je armen…

Je wilt hem, hij is nooit meer die daar loopt, je hebt hem juist nog gezien maar toch: in geen tijden zo helder, geplaatst in het licht, man in leven, alles wat je weet over hem raakt alles wat je van hem ziet en hij staat in die krul van het vraagteken moerbeiboom zo even doorschijnend te zijn, hoe je hem ziet, zijn gezicht geheven, die…

gaapt brand ’t vuur van m’n ziel als een kaars zonder voet geworteld van m’n hielen in een trance gelanceerd klim ik geleidelijk door ’t plafond om vanaf het dak van m’n slaapkamer de stad te bezien ik volg stadskanaal de vaart langs het postkantoor en het gemeentehuis het marktplein met de wolkenkammer de scheepjeshof en de stalen krul…

Maar 'k danste 't liefst volgens wiskund'ge wet: Door 't x-y-vlak zwierde ik horizontaal, En dan met lucht'ge sprongen, vertikaal, Zweefde als een mug ik op en af langs z; Zich weven zag 'k uit schimmig lijnennet De oneindigheid tot kronkel van spiraal: Het teken van de almachtige integraal Heb 'k, toov'naar, steeds met trotse krul…

Haar frons vlakt zich uit en verzeemt zienderogen Wijl stilaan een tintel aan haar blik ontspringt Haar wimpers en neusje verraden ontluiking En sluiten de driehoek die zich punt in haar kin Ik streel zacht de ronding van haar lieflijke wangen En verweek bij de hemelse krul van haar mond Dit guitig gezichtje brengt een heerlijke expressie Van…

hervleest zich tot verlegen glimlach je kuiltjes verdiepen, je stugheid verdwijnt je frons vlakt zich uit en verzeemt zienderogen wijl stilaan een tintel aan je blik ontspringt je wimpers en neusje verraden ontluiking sluiten de driehoek die zich punt in jouw kin ik streel zacht de ronding van je lieflijke wangen verweek bij de hemelse krul…

ik ben gehuld in het gewaad van een blinde speleman een waas van onzekerheden en verwaterd ongeduld ik schrijf in een spiegel krul de letters binnenste buiten jaag de woorden op tot een rapsodie een melodie van kwinkslagen en implosies zoek op de bodem het illusoire begin het nooit aflatende einde in een metafoor van cascades ik zie anders…

blijkt wel als ik de ogen sluit en luister naar Bruchs Kol Nidrei een lied dat slechts voor even in de melancholische inborst van de klankkast verblijft raak ik geroerd door haar sublieme techniek en gepassioneerde gedrevenheid op weg naar harmonie tussen emotie en de unieke tenorstem van dit wezen dat woont tussen de hemelse krul…

Met een haardos het liefst in een prachtige krul, zodat je niet naar de kapper hoeft met tang en meer van dat spul. Benen zoals Barbie ze had, netjes lopend vanaf je strakke gat! Enkels slank, een mooie leest, zoals het misschien ooit is geweest.…

Het varken moet de krul maar uit de staart da's enkel voor de sier ze bijten er steeds maar in commercieel gezien is dat ding ook niet van belang dus fokken we een krulstaarloos varkensdier.…

de gedoodverfde ruimte en baarde daar het inktzwarte silhouet van een verdwaalde intentie de honden schreven hun namen in die duistere kamers aan de achterkant van het behang haaks op het huis is het zwarte huis van verdoemde honden waar ik geen toegang toe heb misschien slechts in het parallelle zelf ergens in de diepte van de slaap krul…

vlak bij de bar bestelde een wijntje kreeg er wat pinda’s bij waar ze gedachteloos op knabbelde de rusteloosheid, die haar de hele avond bijna langzaam verwurgd had verdween weldra zong ze mee “drink rode wijn” en “een beetje verliefd” een blos kleurde haar wangen toen een van de bezoekers haar ten dans vroeg een markante kop donker krul…

je zit voorover in je stoel op wielen hangt zwaar naar voren in je slaap de nek valknakt haast los van boven de rug daaronder als van een bultenaar het grijze haar nog deftig in de krul de handen rustend de polsen zwaar zo zit je lijdzaam al de uren vol en telt heel stil de grijze dagen rond wacht dapper met geduld op ons en rijgen zich de…