Alle inzendingen over Lijntje

wit krullend haar, oortjes die wat hangen, luisteren doen ze nooit, of het is voor even, bij de rammel van mijn bak, aangerend het is mijn eten, oortjes die graag horen, enkel dit signaal, ik ben echt niet groot, loop pronkzuchtig aan een lijntje, want mijn oortjes die wat hangen, volgen immer mijn verlangen.…

wij moeten weer zoeken naar het zilveren lijntje van oorsprong en oneindig het al en het ene alles en niets verbinden moeten wij ons met de navelstreng aan de buik van het onuitputtelijke om weer te kunnen huilen als een ezel om liefde in liefs in schoonheid en kleur in vervoering van Bach's hemelse klanken die verhalen van eeuwigheid…

Ik ruik geen onraad want zolang jij me bij de neus neemt blijf ik aldoor verkouden Er zijn geen kosten voor de gesprekken die we voeren dus blijf je me almaar aan het lijntje houden Aan het lijntje en voor het lapje- een rood lapje Maar door mijn roze bril herken ik het gevaar niet Je hebt geen gevoel, bent keihard en rotsgemeen Een stier…

Melden om vijf uur cel in kil organisme dreigend zelfverlies Het wachten op niets niets gaat geluidend voorbij tv speelt voor niets oud kerstnummer meldt leeg nieuws brekend lijntje tijdsbesef Het ziekenhuisbed mijn hand vindt slechts roestvrijstaal verlangend tastend…

snakkend wakker geworden in een zuur en stinkend bed te midden van verdampende benauwdheid hoewel ze reeds uit het zicht verdwenen is om elders nachtrust te verstoren zijn hier nog steeds haar verse natte sporen omringd met een lijntje zout blijft bedbreed uitgesmeerd de herinnering geconserveerd mijn angstdroom onverflauwd…

Dus trek ik een lijntje en snuif ik ’s flink. Wie weet komt er straks een rijmsel tot leven. Denk niet dat ik van jullie gedoogbeleid baal. Maar zo’n speedsonnet, is dat wel legaal?…

Dus eindelijk, waarop de honden hopen: “Al kost zo ’n pad per saldo maar een schijntje, Men hield ons honden steeds maar aan het lijntje.”…

Wanneer pijn net als verlies ondraaglijk lijden wordt is elk lijntje hoe mooi ook altijd te kort!…

Verdriet dat is een spoor, is een spoor, is een ellenlang spoor, is een uitgesleten spoor, is een paadje of een tunnel of een glijbaan, is een spoor, is een spoor, is een spoor, is een lijntje, is een treintje, is geen geintje, is een spoor, is een krom, kringel kronkelspoor, is een spoor, is een spoor, verdriet is wat me stoort is hopeloos…

Verloren in verlangen kijken jouw ogen mij aan handen houden gevangen willen me niet laten gaan Zachtjes teken jij mijn mond als een lijntje in de lucht licht geopende lippen verliezen een diepe zucht Rillend wil ik behouden wat verloren is gegaan teder wil ik omvatten onbereikbaar laat ik gaan…

Zongekleurd en uitgewaaid lig ik naast je in het zand Ik lik de pekel van je lippen en kus de hemel in je ogen Volg met mijn vinger het lijntje naast je mond Snuif de zee op uit je haar en bewaar haar in mijn bloed dat deint gelijk de golven Ik vang de tijd als met zachte tred het schemeruur nadert Dan vluchten we samen tot daar…

Gij bodemloze stad waar zotten ooit putten sloegen tussen rottende palen waar nochtans steeds de bink stak met zorg nooit 't lijntje brak wie was 't die vergat dat uwe appelen in zilveren schalen slechts de bange vraag stutten zult gij de Kaap nog halen…

Schildersezel klaar gezet Dan begint de pret Inspiratie genoeg Middagje schilderen voor de boeg Heerlijk die verfgeur Genieten van die nieuwe gemengde kleur Het beeld uit mijn hoofd komt op doek Hoewel ik nog naar een lijntje zoek Staand een koffietje erbij Bekijk mijn kunstwerk eens van opzij Het is toch echt de Onze Lieve Vrouwenkerk…

Uitgekleed en ontdaan Een ouder wordende geest; iedere hamerslag van het lot bracht hem dichter aan de rand van zijn bestaan;ongemerkt wat afwezig,soms gemakkelijk leunend op zoek naar geborgenheid: wereldvreemd,grenzeloos als water kwam de eerste omslag,herkenbaar afwezig:verlammende gedachten probeerden zijn zucht naar vrijheid aan het lijntje…

Natuurlijk hou ik het lijntje met de Godenwereld intact, maar hoezeer ik ook smeek, er blijft zoveel stilte, onvermogen en leegte achter.…

toekomst is verdovend reeds langere tijd in 's lands hoofdstad van noord tot zuid normen en waarden diep ondergronds verpulverd aangeplempt vroeger vaak lastpost genoemde mokummers geloven hun ogen oren niet denken mesjogge kijken daas in diepe putten lijken gestild door een lijntje met eeuwigheidswaarde leefbaar amsterdam diep…

Mijn lijntje met hierboven draadloos ons contact ik babbel heel wat met je af zie en voel je glimlach in mijn hart en ogen je stem fluistert naar me in de wind Willemientje, pleegmoeke hoe moeilijk was het om je te moeten missen al zijn de scherpe randjes er nu wel wat van af je bent zo vaak dicht bij me er is een bloem voor jou nu…

Ik ben blij met jou Mijn kleintje Blij met jou en meer Je loopt hier onbeholpen Aan het lijntje En ik mag sturen Keer op keer Mijn puppekind Zo onbevangen Ongedwongen Je maakt me blij Je dartelt, rent Maakt gekke sprongen Het is nieuw voor jou Hier in de wei Je bent zo klein En nog zo kwetsbaar Doch zoveel sterker Na weer een dag…

Hij laat de hond Aan het lijntje Uit bij het lantarenpaal licht dat hij wat doet en doen ze samen een plasje ruikt ie voorzichtig aan zijn schaduw. Hopelijk doet ie meer dan dat alleen schiet het niet op Uiteindelijk doet hij wat van acceptabel formaat en werpt nog een blik. Ik hoorde het vallen.…

ik hoor je nog narrig dat ik je niet begrijp mijn koeterwaals geen taal in jouw verfijnde wereld waar niet met bakstenen gegooid op onbegrepen hoofden ik hoor je pen nog krassen met de felle githeid zoals alleen gevallen kraaien kunnen bij het pikken van een lijntje om dan in de stilte van de wereld ontkleed mijn liefde uit te drukken…

Maar al zien we elkaar in geen tijden, geen e-mail, telefoon of brief, toch blijft het lijntje tussen ons beiden onbreekbaar sterk in superlatief. Geen boze kritiek, blaam of verwijt want onze vertrouwde vriendschapsband is zelfs na lange contactloosheid, tegen de grootste stilte bestand.…

Het is nu een ecologische verbindingszone, het ‘Duits lijntje’ tussen Boxtel en Wesel. Er is weinig meer van te zien, een enkele bult in de weg, de geelgors schuilt in de houtwal, honden gaan er los. Niemand kan in dit lommerrijk nog veewagons zien gaan. Er staken vergeefs handen uit. Op die dag.…

opium op podium voor slechten en voor dwazen kom haal de glazen kunstenaars en bazen zijn het nog niet eens een lijntje meer of minder regels zijn tekort er hebben zich nu dwazen op de podiums gestort vanwege een poëtisch schijntekort clichés daar zijn we tegen die hebben wij alreeds geschreven wij bepalen het niveau wees…

Men houdt er van een wijntje en een trijntje van uilenspiegel in het schemerduister Van kattekwaad tot erger dan een geintje en wisselt confidenties in gefluister Maar ieder waant zich erfgenaam van reintje die nobel schalks vernedert in het bos Die cantecleer en tibeert houdt aan 't lijntje zo'n hypocriete schelm in…

zou ik nog even één lijntje uit willen gooien eentje naar jou jouw mooie glimlach verstopt achter die baard betovert mij nog altijd zoals toen een liefdevolle omhelzing volgt, om nooit meer los te laten, ook nu tikt de tijd jouw hand verglijdt in de mijne praten honderd uit over wat we missen hoe het daar is, in het land van morgen, uitnodigen…

In mist verzwegen uren tellen tijdloos voorbij dromendagen sprookjesachtig wij handen in het duister verloren ooit gevlochten in verleden wassen onschuld in vloeiend wenen gevonden tranen in de nacht stromen langs een zachte glimlach teder op weg naar een getekende morgen waar de spiegel elk lijntje laat stralen doorzichtig als…

moord met voorbedachte rade slachtoffer is lang aan het lijntje gehouden benauwd voelt hij het touw verstrakken het donkert perspectief is met de noorderzon vertrokken schuld en schuldbesef staan hand in hand belangstellend toe te kijken weemoed komt op en klaagt spijt vermant zich plicht is een roepende in de woestijn schijn en wezen…

Vraag ik de Zevenjarige - Ernstige bril Op de knap Geboetseerde neus En kijkt mij Vorsend aan - Besluit mij te Vertrouwen, en zegt Met potlood schets Ik en vul het Daarna aan met Ander materiaal En terwijl hij dit Aan mij vertelt Zie ik aan z'n ogen Dat zijn denkraam Elk denkbeeldig lijntje Op het tekenbord heeft…

Sommige mensen kan je beter uit je leven verwijderen Sommige mensen ben je liever kwijt dan rijk Sommige mensen houden je aan een lijntje Die mensen verspelen je tijd Sommige mensen hebben een slechte invloed Doen dingen waar jij onder lijdt Sommige mensen maken misbruik van je Uiteindelijk voel jij de pijn Sommige mensen kan je beter…

Hij beperkt mijn keel met een ring hij houdt mij aan het lijntje hij scheept mij af met spiering. Eens schiet ik weg als een speer naar de pier en droog daar mijn veren in de avondwind. Vroeg in de morgen stijg ik op ik inspecteer de stranden en daal op het hoge huis.…