Alle inzendingen over Luchtkastelen

in stille mijmering is rust mijn maat stress en haast de onverlaat wij bouwen luchtkastelen met een zee van tijd als fundament scheppen licht en lucht in een ongekunsteld spel tikje bovennatuurlijk dat wel maar wij zijn geen schipper naast god vrijheid is ons enige gebod…

Uit verveling vouwt hij vogels in Japanse stijl uit verlangen bouwt hij luchtkastelen die zo grimmig zijn vervoering torsen en tenslotte laat hij vissen vliegen van noord naar zuid met papieren vinnen op de straalstroom en een toverfluit de maan die blijft onzichtbaar totdat zijn geschreven zinnen enkel origami zijn en droef van…

Sterren stralen aan een pikzwarte hemel een vallende ster en ik mis jou wat doe je met mijn hart steeds weer wijs je een weg naar een hemel daar bij de maan wat doe je met mijn hoofd keer op keer raak ik uit balans je droomt mij luchtkastelen maar het pad zit vol doornen wat doe je wat doe je lief…

De twijfel als volgende schaduw over het pad, het doel dat ik blauw in de verte zag, lag verscholen achter luchtkastelen, die blijven onbereikbaar.…

Nee ik wil niet van je houden nee ik wil geen echte vent hij heeft mijn hart al tien keer gebroken voordat ik hem werkelijk ken Nee ik wil niet voor je vallen nee geen luchtkastelen meer laat me niet meer in de luren leggen anders flikt hij het weer Nee ik wil je niet meer voelen nee ik wil je niet meer zien zal me tong voortaan afbijten…

Mijn therapeut gaat met me mee op een wolk, op weg naar mijn luchtkasteel. Mijn therapeut leidt me langs geesten en mensen, maar leidt me vooral tot mezelf.…

Alle mensen varen saamhorig, in goddelijke luchtkastelen. Laat ons, steeds opnieuw, met twee ogen open, uit vliegen gaan. Amen…

Liefde voelt nu als het mooiste luchtkasteel maar in luchtkastelen kun je niet wonen en vraag me af...is dat de opvatting die ik met je deel? Ik wou dat de woorden gewoon kwamen maar ik dwing ze niet af en vraag me niet af...wij samen?…

op mijn zolder huist een kwast en die schildert al dat grauwe en dat nooit vergeten ouwe tot een kleurrijk mengpaneel ’k hou hem daar nog even vast en ik laat hem rustig bouwen aan mijn nu nog onbehouwen aquarel van ’t luchtkasteel aanstonds vormt zich alle last tot een machtig schilderij -hier sta ik- en -daar sta jij- alles keurig in…

waar licht verschraalt en dromen stollen land tot welke macht versteend platgetreden dwaas van gedachten de wind monddood geen vogel vliegt nog verwoest luchtkastelen aarde stilzwijgend stil veert onder voeten schaduwen verloren lijviger dan ooit de stad onbebouwd waait er een boom voorbij ik was nimmer hier…

Het afscheid doet pijn wetende dat jij nooit de mijne zal zijn Ik heb dromen gedroomd luchtkastelen gebouwd ben van jou gaan houden kan niet meer zonder jou maar leven in het ongewisse is een gesel voor mijn hart jou te moeten missen vervult mij nu al met smart ik heb jou zo lief weet niet hoe verder te gaan het was een mooie…

Wetend dat ik niet denken kan nu ik voelen moet vergeten lijken wolken luchtkastelen zal ik nooit meer denken de nacht proeven en je aan me voorbij laten gaan mistige illusie onzichtbare vriend je verblijft in ongrijpbare stilte ik kan je niet zien slechts voelen in het diepste verdriet waarin je bij me bent as uitgestrooid over…

heb met eigen handen een monument gemaakt restaureerde zand met water als cement modelleerde naar verhalen uit hun herinnering die ik opving toen ik woelde en het vroeger leven voelde geen luchtkastelen maar een vaste burcht met muren en kantelen vergeten waren tijd en plaats tot ik de zee zag komen mijn monument weer…

het was alleen vandaag dat telde de dag was open en nog vrij het patroon brak ik in stukken de uren waren dan voor mij want morgen was zo ongewis die tijden kon je niet vertrouwen ik had me al te vaak vergist ging luchtkastelen bouwen zo dacht ik maar de toekomst heeft me ingehaald vandaag is veel te klein voor wat morgen te gebeuren…

Of je losgeld wilt betalen voor iemand die berooid op weg naar het einde is met niets anders om van te houden dan de donkere regenwolken de natte grijze luchtkastelen die over zijn heimwee hangen of je een rooie cent misschien over hebt voor zijn laatste onbelegde bruine boterham nu hij onderweg is naar de groene vrijheid van het…

Al schrijf je dan over hoop de wisselval is nooit ver weg scherper zand strooiend in holle wandelgangen van ijdele luchtkastelen plots lopen gedachten knarsend vast halen wanhoop binnenboord gooien je leven overhoop toch is opschrijven een soort beginnen door het verwoorden van een gevoel bij het ooit herlezen denk je: dat dacht…

Onzichtbare handen bouwen luchtkastelen Door bijeen gewaaide wolken op te stapelen tot ongrijpbare torens Majestueuze nevelpaarden draven vooruit de zacht purperen hemelpoorten binnen Trompetten van mist blazen een vervlogen doch koninklijk lied die de muzieknoten van deze melodie sereen laat neerdalen Als een lieflijk zomerbuitje…

Luchtkastelen. Vannacht, boven dezelfde bomen, lacht een oudgeworden jongetje. Dat dichtertje op de maan, lacht ons troostend toe.…

de vingers van je hand speelden gedachteloos met het warme zand terwijl je dromerig in de verte keek je blik niets opnam van alles wat je zag en jij alleen maar intens van het strand gebeuren genoot nooit zo bloot en los van aarde was en toch een met de plaats waar jij dromen weeft de tijd neemt om je luchtkastelen in…

in een hoek van blauwe lucht zijn mijn dromen scheep gegaan de sterren brandden bij volle maan de wereld bestond louter uit golven ik sprak tot de vissen in een stille zee die in luchtkastelen woonden tussen reuzengrote bloemen ik floot met de vogels die alles verstonden briljante gevleugelde schepsels toen hoorde ik een zachte stap…

Kwinkslagen schieten flarden in sluw geschapen luchtkastelen, woorden ontlokken herinneringen zomaar uit het niets, het blozen van de aarde verbreekt in het stille zwijgen van de maan, kan mijn schaduw zo onrustbarend zijn?…

Waar werkelijkheid illusie wordt, Verborgen in ons groene luchtkasteel.…

niets anders om van te houden dan de donkere regenwolken de natte grijze luchtkastelen die over zijn heimwee hangen hij proeft voorzichtige genegenheid bij vreemden die op vrienden lijken hij voelt berekende afstandelijkheid bij verre familie die ooit dichtbij was en schrijvers, ze roepen hem toe blijf jezelf in wat je bent hoe je ook…

Ik zoek nog steeds een strand met de koelte van kiezels en de warmte van zand, met lichtvoetig water en zwaarlijvige golven, met luchtkastelen onder schelpen bedolven.…

Ik bouw grote luchtkastelen Met torens glanzend van hoop Droom mezelf daarin gelukkig Verbeelding als een ware soap Ik denk de liefde in mijn hart Verzin de warmte om me heen De werkelijkheid is kil en leeg Voel me zonder jou zo alleen In mijn slaap lach ik roze geluk Onbevangen en vrij van alle pijn Maar in de morgen besef ik weer Ik…

De dromer in het dichte woud droomt luchtkastelen eeuwenoud de zanger zingt benauwd noten zonder inhoud De danser danst zijn wals maar de blues klinkt te vals de schilder vangt de kleuren maar mist nog steeds de geuren En de dichter droomt voort woorden als toevluchtsoord zinnen veelzijdige draden langs zwaarbeladen paden en de…

mag ik zacht met jouw hand langs ons bestaan gaan in verbinden bloemen kleuren samen de mêlee van geuren keuren in hun heerlijke diversiteit met onze ogen wolken schouwen luchtkastelen bouwen in het speelse wit tegen oneindig blauw daar waar onze handen raken stroomt fysieke energie die onze liefde eindeloos op zal laden…

vergeten uit in de woestijn van mijn leven ik heb ze achter gelaten omdat ik hun zwaarte niet meer kon dragen want de meute jaagt de schaduwen na van verblekende sterren ik ben de eenling zonder taal die stilte spreekt en hen halsstarrig niet wil volgen naar een wereld vol met hypes en trends voor velen ik kan niet leven in hun luchtkastelen…

Waterengelen bouwen luchtkastelen van zand en steken die in brand. Door kieren en naden kruipt de wind door de ramen en spint draden waar geen wiel zich aan wil wagen. Als jij komt, ga je ook weer terug en als je gaat, kom je ook weer weg komen is een verhaal van morgen gaan is de herinnering van gisteren.…

het was geen luchtkasteel daarvoor waren wij er met te veel in samen stukjes werkelijkheid vervlechten begrepen wij elkaar maakten tastbaar waarom wij anders vol emoties zouden vechten het breken hebben wij gelukkig achter ons gelaten gezond verstand verlengt de dagen waarin wij toch met onze schamele zaken af en toe de hemel willen…