Alle inzendingen over Luchtkastelen

mag ik in je sprookje spelen op luchtkastelen bij je zijn het echte leven doet zo’n pijn nee het is geen vluchten maar mijn hart even luchten geen scherpe kanten meer voelen zonder woorden weten wat we bedoelen samen op drift gaan en de plicht laten staan uit alles ontsnappen de kansen weer pakken die vrijheid en liefde ons geven…

Ik speel de meneer speelloop door straten speelzit aan tafel nergens thuis zoals je weet Speelspreek met woorden speelgoedwoorden speelgoedplastic luchtkastelen speel een huis Daar loop jij kijk door de straten plassen etalages spiegelruiten toverruiten dan dun als vroeg gebroken glas de stad de steden sporen bij elkaar geveegd…

Maar ach, het zijn maar luchtkastelen 't wordt nooit zoals ik wil. Ik bekijk het met lede ogen en ik zwijg.....stil.…

Je overmeestert me dirigerend met je handen en ik bespeel je alsof we op luchtkastelen belanden dit kan niet met iedereen. Ik voel je hartritme constant delend hier onze eigen melodie als instrumenten met verstand en spelend do en mi tot jij en ik smelten ineen.…

breukenoorlog op het scherven pad jonge planologen hebben het helemaal gehad ieder zit met lijm en kwast zijn perspectief te herwaarderen het licht vliegt alle kanten op is niet meer te repareren de wereld van hiernaast is aan diggelen gegaan transparantie was de kracht die hemel dichter bij de aarde bracht de poort blijft dus van hout luchtkastelen…

En menigeen en een en een Van homogeen naar molensteen Eerst vrij en blij dan zij aan zij Een eendenei en weer een ei en Dan nog een en dan alleen Van luchtkasteel naar groen en geel Van zielsveel naar pikhouweel Meestentijd steeds weer strijd Van sluitertijd naar eenzaamheid Machtssystemen afscheidnemen Van lief naar leed naar hartenkreet…

. ---------------------------------------------- Je vindt het leuk om winkeltje te spelen, Dus spaar je winkelspullen in het klein, Je moeder koopt zich arm bij Albert Heijn, Dan blijken plots jouw winkels luchtkastelen. Ik constateer, en concludeer dan fijntjes: Men let bij Albert Heijn niet op de kleintjes.…

waar zijn de parolen waar ik niet bij kan komen door een stremming liggen zij verscholen achter een ontastbare muur die zorgt voor struikeling of moet ik zoeken binnen een duistere stagnatie van een luchtkasteel?…

Zeepbel Luchtkasteel Eiland der zaligen Toekomstvertier…

We maken er maar het beste van lachen om de baas zo nu en dan camoufleren ons verzet in overleg en zwijgen ongewenste zaken weg Onder tafel zit soms iemand stil te muiten dan gaat een van ons gewoon de luiken sluiten De cijfers van het oude jaar zijn te klein en veel te zwaar voor de begrote luchtkastelen waarin het management wil spelen…

ik zie de vonk die overspringt uit de levendige communicatie die langzaam in debat zijn lading vindt argumenten kleuren de toon die als een droom gestalte krijgt zichtbaar in gedeelde werkelijkheid al aan de oppervlakte drijft nog zijn het gedachtenspinsels die haken naar de echtheid van bestaan in verder willen gaan dan luchtkastelen…

Als jouw kussen steenkoud waren en getoonde liefde gezichtsbedrog dan nog zou ik eeuwig kunnen staren en voelde ik jouw warmte alsnog Als jouw woorden bliksems waren die schoten op mijn hart en ziel dan nog had ik geen bezwaren en voelde zoals ik voor je viel Als jouw handen zwaarden waren en gebleken passie een luchtkasteel dan nog kon…

dat nooit op schrift alleen verbaal zijn weg zoekt door het labyrint van dromen, wonderwoorden zweven van je lippen, scheppen theatraal een sprookjesland in sagetaal van mond tot hart steeds doorgegeven Je kleurt een wereld vol magie de woorden tot een zinnebeeld door klank die in je stem vibreert een toverlantaarn projecteert een luchtkasteel…

Kom liefste kom schuilen in mijn armen laat mijn warmte je verwarmen ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom wonen in mijn gedachten voor altijd zal ik op je wachten ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom luchtkastelen bouwen dat we voor altijd van elkaar houden ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom, toe, droog je tranen…

Zomer belooft vakantie nomaden herrijzen eenieder vertrekt wilde trekvogels volgend gaan we met tent of caravan reizen in een luchtkasteel met garantie avontuur opeisen.…

ik streepte zwevend weg in straffend raken wist van mythische figuren bouwstenen te maken voor mijn komend rijk gegrondvest op de rede geen dwaze luchtkastelen versierselen en ornamenten maar transparante treden op de ladder naar omhoog zonder losbandigheden aan het einde van de regenboog toch zijn er rafels in de krochten beneden…

zonnebloot op muziek in driekwartsmaat met noten die wij samen delen ik op trekzak met wat lucht jij, die in lucht gitaren speelde onder bomen die ons dragen zullen God die het verbood tot de laatste noot zal vallen zinderend in avondrood zo wil ik de zomer spelen, lief tot niets ons meer kan schelen duizend liedjes onder bomen luchtgitaren, luchtkastelen…

Later vormden wij de pijlers van spanten die aan de hemel vanuit het Aards Paradijs tot 1 spits samensmolten : een Eiffeltoren waarmee wij luchtkastelen tekenden. Thans zijn wij de raakvlakken van een eeuwige en ondoorgrondelijke piramide in het hart van wonderlijke pracht.…

Dromerig zie ik uit over groene landerijen door ochtenddauw bezaaid met parelen omzoomd door bos in blauwe nevel overgoten met stralen zonnegoud en als luchtkastelen zweven witte wolken door azuren blauw diepe herfsthemel frisse herfstwind waait over velden zacht huilend om de zomer maar in vochtig bos vullen de bladeren dit seizoen nog…

Wiek je warmte - om mij in je zijn onder je gedachten te laten kronkelen - in een zinderend gewelfd luchtkasteel dat zweeft in trage cirkels rond het deel van de tovenarij waarin wij vonkelen.…

wassen beelden dromen hun dromen bouwen hun luchtkastelen op het drijfzand dat hun makers in stand houden met hun waanideen en weerleggen de feiten met drogredenen die achterblijven als de vloed verdwenen is. de waarheid ebt weg met de getijden die de bakermat zijn gevoed door zon en maan.…

Wassen beelden dromen hun dromen bouwen hun luchtkastelen op het drijfzand dat hun makers in stand houden met hun waanideen en weerleggen de feiten met drogredenen die achterblijven als de vloed verdwenen is.…

De ogen nat, de haren droog, verruilden ze het tij te vroeg, voor wat eerst op een zandpaleis leek en afgedreven was in een afnemende jeugd, gedacht daarop luchtkastelen te bouwen, streek de tol op, vergat hiernaar te streven, om op de ruïnes te rouwen, waren we maar in die deugd gebleven.…

Dansten vluchtig in die luchtkastelen, waar de ijlheid ons, uiteindelijk, benauwd. We stichtten vuren. pookten woorden tot een brei, slechten muren, totdat wij, in minder meer, geworden zijn. - Ik zag je, naakt. Voelde je, als nooit tevoren. Ontbloot van alles keerden wij, de nacht in ons.…

Vooral rond kerst zijn wij gewoon onze luchtkastelen te bouwen op al die goede voornemens met weinig echt perspectief. In een intermezzo van de korte vreugde dooft kort erna de werkelijkheid het vuur ons eens zo lief.…

de wind droeg stemmen over strand van lang geleden ik hoorde de gebeden in het jachten van het zand in het golvenruisen zag ik ogen huizen jouw spatten groen de branding schuimde licht in je gezicht het wit van toen handen speelden luchtkastelen met wolken in de zon verbrande ruggen keerden zich in eindeloze uren om je bent…

Als een reveil van gerecycleerde vergankelijkheid, somptueus in idiotie maar sober vol onbegrepen gratie, als een vicieus vibrato van dolgedraaide stilte, smachten zeven - ja, zeven! – gracieuze gratiën naar een streling, een onooglijke blik. Naar een aai van onverholen bewondering, vol verwondering. Het aftandse tandwiel grijpt de ketting…

Het draagvlak voor het Forum is nihil, Het schrikbeeld is er één van lege zalen. Ten halve keren of ten hele dwalen, Die keuze maakt een wereld van verschil. Er komt geen Kuip want men voorziet problemen, Een keuze om een voorbeeld aan te nemen...…

Hangend in mijn luchtkasteel waar ik met kleine stipjes mee hoog vanuit mijn wolkenzee zie `k herhalingen van te veel Aan gronden neem ik geen deel want ik waan mij een goede fee Verwerp de schaduw van elk idee waar ik van droom en of mee speel Ik heb het land aan zeeën tijd en overdrijf uw stranden graag Die grenzen loos ik…

laat me jouw lente zijn en nooit meer zonder liefde je winterluiken sprankel ik vol kleuren lucht en licht en als je vlucht dan dartel ik mijn tere bloesems op je huid en streel je ogen dicht laat me toch lente zijn en nooit meer zonder jou ontluikend zal mijn middagzon je zoete kussen stralen en intussen zoem ik dan de luchtkastelen…