Alle inzendingen over Mijn hondje

Er loopt een kat door m’n tuin Niets bijzonders hoor Die loopt hier elke dag z’n vaste rondje Zo loopt ook elke dag een man langs met z’n hondje Niets bijzonders hoor Ook zijn vaste rondje Tot op een dag zowel kat als man van de ándere kant kwam Ik had het meteen door Héél bijzonder hoor…

een fictief blaffertje veel mensen hebben een onzichtbare hond zei de vrouw in de lift die zag dat ik naar de riem keek zit de hond in de zak die je in je hand draagt vroeg ik haar nee hoor giechelde ze mijn hondje doggy staat braaf naast ons te wachten tot we beneden zijn…

Hondje bijt niet Papa zegt dat ie niet bijt Op een mooie Pinksterdag Met de kleine meid Als het kindje groter wordt Roossie in de knop Zou je tegen alle jongens willen zeggen: handen thuis en lazer op Hebbu dat nou ook meneer?…

Er was eens een hondje, zijn naam was Duck die was door een auto omvergereden. Wel ernstig, maar nog net niet overleden was de hond toch nog behoorlijk stuk. Het beest werd 'total loss' verklaart. Krijgen huisdieren nou ook een groene kaart? ...nadat een verzekeringsmaatschappij een hond na een aanrijding totall loss had verklaart.…

Ze loopt elke dag voorbij het grijze haar fier opgestoken Ze laat haar hondje uit en spreekt hem zachtjes toe Ze loopt elke dag voorbij in dezelfde verschoten jas een plastic tasje in haar hand Ze spreekt zachtjes in zichzelf Ze loopt elke dag voorbij naar de winkel in de schuur daar wordt haar tas gevuld Ze prevelt zachtjes: dank U wel…

Ik sta daar dan te janken de hele nacht door lang o ik ben mijn hondje kwijt ik ben zo vreselijk bang.…

De dag dat we je haalden herinner ik me nog als de dag van gister je was een lief klein hondje en liep parmantig met ons mee je staartje fier in de lucht alsof je wilde zeggen wij horen bij elkaar bij jullie voel ik me thuis maatjes zijn we zeker geworden jij liet ons met je sterke karakter weten wat je wilde dat gebeurde meestal ook…

Mijn hondje bij de dobbelstenen netjes in de gehavende doos, naast jouw altijd winnende paard. Huizen en hotels schraap ik bijeen terwijl je nog steeds de lach draagt van een grootgrondbezitter. Zo is het altijd geweest de verliezer ruimt op en ik kan niks leukers bedenken.…

Caravannetje hondje, vrouwtje, mannetje poesje, potje, pannetje alles kan erin 'caravannetje' vloeit het uit mijn pennetje en straks bij een vennetje heb je 't naar je zin caravannetje jij hoort bij ons plannetje ál in kruik en kannetje met wie ik bemin caravannetje boeddhatje en zennetje we gaan op een rennetje naar een nieuw…

Ik zeg, want onderscheid moet er zijn: 'Jij bent een hondje.' Waarop Maarten: 'Nee, ik ben de hond. Jij bent de hond met de grasschaar.' Daarmee gaan we beiden akkoord.…

ogen - zijn hesje sneeuwvlokkentapijt zijn hond is niet te houden - sneeuwdolheid de beste buren hun sneeuwvlokken vermengen zich met de onze op de rustbank - mijn roggeboterham - een sneeuwvlakte in de poedersneeuw een handvol rotte appels - hmmmm – smoutebollen © Foto van hondje…

Vragend kletst hij z’n knuffelbeer of hondje de oren van z’n kop vult zelf alle antwoorden in na een door hem belegde top maar altijd bereid in overleg te gaan Ze smeden plannen samen En met z’n beiden kunnen ze weten ze zeker dan ook de hele wereld aan Wat een mooi vredig en schattig tafereeltje Wellicht zijn Hitler en/of Gandhi zo…

waarvan je voelt dat hij jou niet mag vol kommer kwel en leed waarvan je bij de aanvang al weet dat je hem voordat hij om is heel snel vergeet zo een waar je jezelf doorheen sleept en die je het liefst had doorgestreept en dan kijkt je hondje…

Een vrouw op leeftijd, dierenliefhebster in hart en nier, schafte zich een hondje aan, had ze tenminste nog wat aanspraak en vertier, want zo'n beestje moet op gezette tijden naar buiten om uitgelaten te worden? Déze hond echter, heeft zijn bazinnetje geleerd, dat dat hélemaal niet hoeft, doet zijn behoefte gewoon binnenshuis...…

Een kind heeft een kind in haar hart maar het ademt niet meer De geboorte is gestorven in de leeftijd van 83 Grijs kasplantje speelde na 76 jaar weer met haar vriendinnetjes op de bleek van moeder Streelde haar eerste hondje kuste weer dat mooie vriendje En ze was oud en jong in één lichaam Maar het is voorbij Ze is nu dood Het…

Na Clintons hondje weiger ik er nóg eens in te trappen Het nieuws dat overal inmiddels al is opgedoemd Dat naar Van Vollenhoven 'n planeetje is vernoemd Ja leuk hoor, 1 april: hou nou maar op met al die grappen Dat rotsblok, gaan we straks bij Pauw en Witteman nog horen, Lijkt sprekend op een man met bril en héle grote oren.…

Er staat nogal wat wind de vrouw op de hoek trekt haar hondje mee Ze komt alweer terug verder een lege straat, nog geen bezoek De kinderen bellen niet dat hoeft ook niet, als ze komen voor de gezelligheid, het niet te druk hebben En het heeft geen zin om daar iets van te zeggen Misschien zijn ze onderweg Als ik maar niets vergeten…

Vanaf het wandelpad tussen de twee rijen bremstruiken zie ik rechts van me een vrouw met een hondje aan de lijn mooi afgetekend tussen de blauwe winterlucht en het blinkende wateroppervlak langs de waterplas in de wei wandelen. Dan steek ik het smalle, groene bruggetje over. Een luie rivier? Een waterreservoir?…

Waar is ’t beter dan op koude avond Onderuitgezakt bij het open vuur Met een sprankelend glas rode wijn Voeten ontspannen op tafel Door te brengen tot het late uur Gezellig keuvelen over koetjes en kalfjes Genietend van de warme gloed Onder handbereik een schaal met hapjes Aan de voet een snurkend hondje Dat zich met aandacht en warmte voedt…

mijn hondje was zo bang de afgelopen uren vraagt zich af hoe lang hoe lang gaat dit nog duren die harde knallen blijven in mijn oren schallen en het is de verbazing die je in z’n ogen leest hoe kan het toch dat de mens die volgens zeggen is bezield met een ‘hoogontwikkelde’ geest ons ooit heeft verweten van het niet hebben van een geweten…

Geef mij het hondje Nipper maar, dat nog naar zijn baasje luistert.…

eerlijk gezegd wens ik haar beurtelings ziekte en liefde - ik aai haar en krijg een douw zij is de leeuw met de doorn in haar poot, het zielige hondje de vlo die ik fijn knijp ze is terug en ik wil het er niet meer over hebben…

inmiddels bijna vergeten je denkt nog weleens aan bepaalde dagen het zijn van die beelden gebeiteld in steeds brosser wordende gesteenten die langzaamaan vervagen toch altijd blijf je het ver weg voelen en weten dat je onlosmakelijk uit en naar haar zult blijven heten altijd voel je meer van haar te zijn dan van hem en als een hondje…

Nee, ik wil niet zitten onder appelbloesems Niet genieten van de lentebries Ik ben blind Voor al die dingen Ik wil slechts antwoord op mijn vraag Heb je mij ooit een hondje willen geven Was het waarheid of illusie Dat ik mij vaag herinner Hoe wij een naam hadden gekozen Odin, ja Odin moest hij heten Achter de eik – met vogellijm – Voorbij…

zomers klokt de taille van haar rok op lome tast golft de omslag zonnige taf de rechte rug is rustplaats voor het lange haar ze voert een hondje aan de lijn als nietig tegenwicht van wat deze zomer is ze gaat door naar de zon de enkels vlechten op het keerpunt van de rok een tip wit secuur ze loopt zeker licht alsof ze beschikt…

liggen of weggaan van dit pleintje wat me niet doenbaar lijkt met een kapot kompas en een gescheurde kaart met ergens in een achterzak een flard herinnering waarvan ik hoegenaamd de plaats of tijd niet kan zien en dus beginnen stappen, ergens naartoe, dichtbij, nee, zeker niet te ver, de volgende boom, of daar de vrouw met het hondje…

amsterdamse bos van alle mensen los daar is een slootje en ik weet waar de brasem paait in een modderpoel met rotte bladeren bellen uit de bagger uiteen spattend we zullen stil zijn wachten je ziet het wentelen reuze grijze vissenlijven heel enge waterschuddingen tot overstromen toe nee zal ik zeggen ze eten geen mensen als haar hondje…

Wat mijn buurvrouw Adelheid, Van haar poedel onderscheidt, Is, dat haar hondje blaft en bijt En dikwijls in mijn tuintje schijt. Toen haar poedel was verdwenen, Is zij aan mijn deur verschenen, Want wellicht was ik degene, Die haar bijstand kon verlenen. Ik heb haar aan mijn dis genood.…

Mijn moeder kon zo venijnig het snoetje van mijn hondje in de urine wrijven. Ik heb altijd meer van mijn hondje gehouden. Lik de laarzen van de eenvoud waar het hart verdronken blijft binnen de afgesloten martelkamer. Schaamte voor het lagere deel waar wij heimelijk mee spreken achter gordijnen van angst, zonder dat was ik vrolijker.…

Stralend wit bloempje Aan de kalme waterkant Drinkt niet graag water Arm zwetend hondje Wacht op water van baasje Loopt helemaal leeg Lief klein vlindertje Dartelt schoon zonder weemoed Tot de regen komt Wee vermoeid musje Vliegt met korte vleugeltjes Hijgend in het sneeuw Lief dik konijntje Wacht op een kom met zoet fruit Konijn…