Alle inzendingen over Mindere

Die minder goed zijn voor het hart van begerige mensen. Verstand, je gebruikt het of je gebruikt het niet. Je hebt het hart of een harteloos verdriet.…

hoe lang gaat dit nog duren die harde knallen blijven in mijn oren schallen en het is de verbazing die je in z’n ogen leest hoe kan het toch dat de mens die volgens zeggen is bezield met een ‘hoogontwikkelde’ geest ons ooit heeft verweten van het niet hebben van een geweten en dat hij soms is zoals hij zich nu gedraagt niets meer of minder…

Dit is geen gedicht over een vlinder en nog minder over een vlinder die in de buiken van verliefde mensen wil kietelen ik heb wel wat beters te doen ik ben op zoek naar een bloem Waar eens de tuin volstond met groen liggen nu tegels of grind of nog erger een kunstgrasmat met een kleur die van grote afstand al pijn aan mijn ogen…

Is alles net als taal domweg autonoom, niet meer noch minder. Als een golf die je terug gooit waarvan je weet dat hij weer binnenrolt. ©4-11-2019…

Oude mensen verstarren Ze eten steeds minder Dat is het begin van hun einde, maar ik wil vooruit Ik kruip en waggel tot ik rennen kan en ondertussen tover ik mezelf groot Ik ben onstuimig, op zijn minst in de verlangens die uit mijn ziel botten, ongeacht het seizoen Er laait een hongerige groei in mij Ik eet om te blijven eten, er is…

hard en minder snel Nu kan ik je hart niet drogen Maar je tranen wel Dus als ik die mag wegvegen Volgt de rest misschien ook snel…

voorjaarsspel in groot rood klaverveld uitbundig geschreeuw rennende benen als woedende boer opwachting maakt bont geslagen billen snel verdwenen kostbare momenten die fragmentarisch kleurrijk als vluchtig vertoonde dia’s door het snel vergrijzende bewustzijn schieten minder en minder realistisch…

Vergeten tijd ligt achter ons, in angst baren we het leven, tussen geboorte en de eindigheid, we zijn schipbreukelingen van de hemel en de diepten van de zee, we zijn het ontgonnen land, borelingen uit de eierstokken van de zon en maan, de horizon lijkt verder, zeilen bollen minder, blouses minder wit, hét ontbrekende in de volheid…

Nog nooit van 't spul gehoord, nog minder gezien waar 't voor was nog minder echt waar ja, azijn, dat weet ik wel maar met appel misschien? begreep er niks van, vond het maar raar.…

dreigt zich voor haar taak te verblinden waar ik als door de tijd heen vaak van wakker lig lijkt een er geen toekomst, is het als het ware tossen of een dichte mist trachten op te klaren wijl ik diep de adem bevries of het vocht zacht of ongeremd laat gaan dan wel dwangmatig zoek naar de uitkomst al vele mijlen verder, zakt het gemoed minder…

Het leven krijgt veel minder waarde door de grote bende schurkenstaten hier op aarde. - Oorzaak van ellende. Die staten maken veel kapot door hun gezaam'lijk front. Ze hebben zich verenigd tot een schurkenstatenbond. Bandieten zorgen wereldwijd voor leed en ongemak. Er komt geen einde aan de strijd. Een voorbeeld is Irak.…

Divers van lijn kleuren gevels oud naast minder oud scheef naast schever gescheiden door stegen waarin het ruikt geen vee te zien prijkt veemarkt de heilige koe spiegelt een parkeerautomaat handel die stilligt een kille dag maandagmorgen waar het licht brandt wordt koffie ‘geschonken’ éénvijftig de kop…

had ik dan ja moeten zeggen tegen beter weten in mij begeven in een wereld zonder eind en geen begin een wereld die mooi lijkt maar eindigen gaat met een traan dat wat in minderheid kwam zal dan met veel meer vergaan…

Ik leef hier op het wankele jij praat met mijn echo tot vervelens toe van je evenbeeld zuig ik bloed het moet om wat jij met mij doet hoe lief, je bent niet weggegaan al was ik liever alleen maar niet volstrekt geef me meer zodat ik minder aan je hoef te denken of kom gulzig eten van mijn vormloze gedachten ik lig als een steen schuldig aan…

Het zicht door half gesloten ogen Vaag maar vol verdraagzaamheid Zacht en vredig ingetogen Onzichtbaar in aanwezigheid Kleuren als een silhouet Op mijn netvlies vormgegeven Geborgen in een amulet Meer in't zicht dan toegegeven Wie het ziet zal minder dromen Puur en echt maar onvolmaakt Zachtjes laat ik tranen stromen De traan…

De teerling was geworpen En de strijd ving aan Geen motief deed het staven Niemand had dan ook iets gedaan Maar goed er was weer handel En de beurs werd weer vet Verhongerende minderheden Maar een kniesoor die daar oplet Nee, het probleem ligt anders Op gezondheid wordt gelet De massa hier en vooral de jeugd Dat vreet maar en is veel…

ze wacht god weet waarop ze wacht eigenlijk nog minder dan dat ze existeert in een museaal vertrek zonder teken van leven, plaats, van kleur, vorm of gevoel haar tijd bevroor tot een onbeholpen klomp ijs alles in en om haar viel stil de wijzer van de klok tikt tevergeefs de tijd weg het ene uur is het andere de Big Ben, ach, op drijfzand…

kinderkopjes lagen er in die jaren en het verkeer deed nog zoveel kalmer aan rustieke stenen zijn vervangen door een snelle asfaltbaan en je ziet er minder bomen op rijstroken verdampten ook de zachte dromen van weleer waarin op zondag samenkomen alle weken door zou gaan de hompelstraat is weggebroken jachtig snellen wij steeds meer…

maar daarna hoe dan verder welke kant moet ik uit zo'n eerste zin maakt heel wat los de tweede echter is dikwijls een stuk minder om over het vervolg nog maar te zwijgen zou de ultieme roman misschien louter uit eerste zinnen moeten bestaan en zo ja wie gaat hem dan schrijven…

Een baby zou wel meer beweging willen En misschien een hoger knuffelgehalte ’t leidt blijkbaar tot een minder forse gestalte Dan kun je als ouder je kind weer tillen Logisch dat mijn baby vanmorgen mee ging Knuffelend, naar “Nederland in Beweging” …baby’s die weinig reageren op knuffels en te weinig bewegen lopen meer risico’s op overgewicht…

ik zet een punt zomaar zwart van tint het blijkt meer dan een stip die is minder ruimte gegund doch wordt vaker in de verste verte bemind zo toon ik enkel soberheid met een pen en wordt dit teken vaak als onbeduidend beschouwd maar ook getuigt het van een einde soms onverwacht men had dan liever aan een verwachtingsvolle…

Er zijn vele, vele mensen met net zoveel, of meerdere wensen, soms wel duizend in getal, alsof het met minder niet toekomen zal, maar mocht men ziek zijn, is die ene wens hij staat altijd centraal, de wens om gezond te zijn hanteren we allemaal!…

Want hij is het antwoord en de belofte van de warmte die alles vermengt en haar mond kleurt met een eenzaam verlangen naar een koud weerzien met de volgzame dood die haar dromen nog minder verlossend maakt.…

Het vermogen tot Klank in de ruimte Die zich aanpast Naarmate de inhoud Meer of minder gevuld Reageert op resonans Die warm klinkt Of hol de leegte absorbeert De schrik of streling van gehoor Onzichtbare verbinding Die terstond dood slaat of Levende trillingen schept Die het luiden schenkt Aan wie zich laat horen Geschreven compositie…

in de zachte winteradem bloeit een paarse lentezucht haar slippen schragen minder kou de lucht wil zomer dragen omringd door lichte zoete blaadjes verschijnt een hart van goud opgefleurd door luwe warmte straalt ze binnen zeven dagen tot de vorst weer van haar houdt een dag, een week een wijle als haar sluier liefde trouwt…

Een nieuwe topman bij de SNS Die voor een half miljoen de bank gaat leiden Terwijl ze uw pensioen aan stukken snijden Vindt Rutte zo'n beloning geen exces; 'Voor minder dan die fooi mijn beste vrinden Is er vandaag de dag geen mens te vinden'.…

Zaten we daarna in een pijnlijke zon die nog even herinnerde aan zomer Donderdag was nog tropisch en nu waren we al blij met dit Inmiddels droogden stoelen en tafels wat op en verschenen de kranten met het vreselijke weer daar praten we dan over en verdrijven de tijd terwijl we niet weten wat dat is We nemen al genoegen met minder…

in de zachte winteradem bloeit een paarse lentezucht haar slippen schragen minder kou de lucht wil zomer dragen omringd door lichte zoete blaadjes verschijnt een hart van goud opgefleurd door luwe warmte straalt ze binnen zeven dagen tot de vorst weer van haar houdt een dag, een week een wijle als haar sluier liefde trouwt…

En zo doe jij, mijn vriend, die even ijverig maar minder dartel jaagt op 't jonge groen. Je vrouw, die zich gewillig plukken laat, is meer een rijpe vrucht, maar heerlijk pittig smelt ze weg onder mijn tong.…

Het is vreemd maar als je tijd voor meer zou moeten hebben kom je die juist te kort het lijkt wel of de dag altijd een uur te weinig heeft het zou al schelen als de nachten minder lang waren en alleen gevuld met slaap in plaats van uren zinloos waken waarin gedachten elkaar verdringen omdat ze kennelijk denken dat ze zo belangrijk zijn…