Alle inzendingen over Mis

Tussenwervelruimteversmallingen het is wat het is groot woord van zelfs één en dertig letters maar het is wel goed mis Een groot woord groot en pijn verdragen groot en pijn accepteren groot en niet klagen Het doet zo'n pijn alles wat gebeurt bij hem nee hij overziet het niet hij is helemaal niet blij Maar het hoort bij het leven het…

Ook de kleur der starren vindt men mis... Maar het blijven woorden, woorden, woorden Voor de schilder, die een vreemdeling is!…

Mis je... Nu... morgen... altijd...…

Wie wás toch die Lady Madonna en wie was miss Polythene Pam, waren 't liefjes van Paul en van Lennon zich lavend aan goeroes en zen?…

Was Rodolfo Filiberti Guglielmi Raffaello Als een der eerste filmacteurs geen sekssymbool geweest Dan zou hij nooit gehuwd zijn met Natasja, miss Rambova Maar ging hij als "The greatest lover" Rudolph Valentino Op jacht naar een bijzonder artistieke ice-tsarina Zoals Stanislavóvna Sjtsjerbakóva, Jelizavèta Sergjèvna Toektamisjéva…

Ik mis je! Ik ben zo bang! Ik hield van je Totdat je dat flikte, Nu ben je mijn aartsvijand.…

Na 18 maanden doet het nog steeds pijn Kon ik maar even bij je zijn Je wilde dat ik door zou gaan Anders maakte ik er een einde aan Maar ik leef nog steeds in het verleden De dingen die we samen deden Staan me nog helder voor de geest Soms mis ik dat nog wel ’t meest Gewoon samen wat kleren kopen Of even met de hond gaan lopen Zomaar wat…

Er is niks mis mee als mannen huilen en als ze hun emoties laten zien staat het ergens dan geschreven dat een man niet huilen mag misschien ? Een man die tranen durft te tonen DAT is pas een echte man die laat zien dat hij een MENS is daar krijg IK warme gevoelens van.…

Ik mis begrip,en geborgenheid. Als jullie wisten hoe ik hier onder lijd. Hendrika 29-4-2003…

Misschien ben ik verwend En is het zo kil Omdat ik ooit liefde heb gekend Ik baal daar van Voel me zo verloren Alsof ik er niet meer zonder kan Ik mis een streling van mijn hand Dat mij met zoveel geluk omgeeft Iemand die onvoorwaardelijk naast me staat alsof het nooit anders is geweest Achterin mijn hoofd Die angst dat ik het nooit meer…

Achter haar reed een motorfiets Ook een examenkandidaat De examinator, heel accuraat Trapte plots op de rem in een winkelstraat Achter hem ging er iets mis De motorman was gevallen Wat doe ik fout? Riep moeder toen Ben ik het aan't verknallen?…

had zitten staren De trein spoedt voort en neemt jou op ook je lieve ogen, je markante kop ik kan maar niet van je afblijven mijn ogen zijn mijn handen die schrijven met kleine virtuele letters op je borst mijn god wat ben je mooi je lest zonder het te weten in één keer mijn dorst ik neem je mee in mijn hoofd en hart en soms als ik je mis…

de sfeer in het openluchtbad een nabijgelegen weiland is bevolkt met een vergelijkbare groep meeuwen zij ondergaan de geneugten van gier die royaal is gestrooid mijn neus test de spreeuwen verderop contrasteren met de rustig grazende Friese paarden de zon ziet glimlachend dat het goed is fietsend dub ik verder over zilver mantel en kap mis…

Dat het dus toch mogelijk is, terwijl ik inspiratie mis, toch een gedicht te beginnen, door rijmwoorden te verzinnen. Echt mooi poëzie is dit niet, Maar zoals u wellicht ziet, Is dit een rijmende weerspiegeling. Van een extreme vlaag verveling. Ik zal u daarom verder sparen.…

Ik fluister je naam, omdat ik je zo erg mis, en ik me afvraag hoe het vandaag met je is. Gaudi is volop op elke straathoek aanwezig, zelfs bij de Sagrada is men nog volop bezig. Gefilterd zonlicht schijnt op mijn gezicht, en schrijf ik voor jou een nieuw gedicht.…

zet ik op een rij Dat is lang niet zo geweest Ik kom nu dicht bij mezelf Voel hoe ver ik ben gegaan Grenzen verloren in liefde Mezelf zoveel tekort gedaan Het is tijd om te beseffen Dat je mij niets meer kan geven Wachten heeft geen zin meer Jij hebt nu je eigen leven Toch denk ik nog vaak aan jou Vol liefde gemengd met verdriet Ik mis…

tanig eelt in palmen van handen herbergt korrels zand al jaren aangedroogd in plooien vastgeloogd verjaren gaat per dag steeds korreliger tijden troebel lijfljk ingeteerd traan zout hand op lijnen vingers aangebrand onthand tasten mis mens in 't verband hitte heilig vuur de doofpot schrijnen de ziel de strot zachte lach ogen glinsteren…

ik kan nu alleen nog maar staren naar alle vage beelden die voor me lijken te verschijnen ze gaan weg en komen terug ik zal nu alleen nog maar staren me bedenken wat er is gebeurd alles overdenken, ik moet mijn ogen spoedig laten rusten ik wil nu alleen nog maar staren niet naar hier, niet naar daar alleen naar jou wie ik nu mis je…

bijziend als ik ben zie ik slechts die dichtbij mij is, waarbij ik ongaarne beken dat ik zelfs daarvan de nood soms mis.…

Nu is het jou die ik mis, jij die me kust. Ik zit hier tussen oude mensen. Allen niets meer te wensen.…

kou … een helse reis ‘La douce France’ ligt niet in het noorden de beulen die hun eigen lijf vermoorden betalen voor hun brood de hoogste prijs ontvluchten zij een volger met een zeis of is hier sprake van een groep gestoorden die malend deze troosteloze oorden verwisselt met het aardse paradijs de winnaar juicht, krijgt knuffels van een miss…

Helaas ervaar ik dikwijls, dat ik zicht mis, met name in de nacht: het stergeflonker is onvoldoende, 't Is voor mij te donker, terwijl het overdag zo lekker licht is. Ik voel me in de duisternis ontheemd. De zon is juist des nachts het hardste nodig en in het daglicht is-ie overbodig. Dit vind ik - op z'n zachts gezegd - wat vreemd.…

krachtig beukt op kademuren alle dagen, alle uren van mijn onvolkomen leven dat ik eens terug zal geven zodat de Man die tranen spaart de mijne in het zand ontwaart en in een mooie gouden zetting ze aaneen smeedt tot een ketting die het leed snel doet vergeten want van Hem mag ik wel weten wie mijn echte vader is die ik mijn leven lang al mis…

In mijn hart ben je zo bij me, ik mis je elke stap! Nog steeds zie ik je lopen en kijk ik om bij elke blaf. Je bent niet uit te sluiten, niet te wissen uit mijn hoofd Datgene wat wij hadden, niet te beschrijven op papier. Ik kan het niet verwoorden, was je nu nog maar hier!…

Ik heb gezien dat niet iedereen te vertrouwen is, zelfs je gevoel heeft het soms gewoon mis.. Ik weet nu dat je soms iemand moet laten gaan, terwijl je weet dat ze voor altijd in je hart blijven bestaan. Ik besef nu dat je moet doen wat je hart je zegt en niet moet vechten voor iemand die niet voor jou vecht.…

een mens niet doopsgezind wee zij die hier de zondagsrust vermoorden ze draaien eeuwig rondjes om de kerk de zware straf des Heren voor ontspoorden er dagen onweerswolken aan het zwerk het peloton onthaalt verdoemenis de wind zwelt aan, verricht nu overwerk gelukkig dat hier niet de eindstreep is op zondag zoent er nooit een Zeeuwse miss…

Ik mis je armen om me heen. Je lieve woorden in mijn oor. Je zoenen zacht en teder Je missen wordt mijn hart doorboord. Lief kom toch hier terug Zodat ik je weer kan zien. Je stem en ziel kan horen Dat je bij me blijft, misschien? Ik hou zoveel van je.…

In mijn weke dromen kom jij me tehulp, als het dreigt mis te gaan met mijn bestaan, er duistere vijanden rondom zijn, die ik niet of nauwelijks herken, maar jij wel, vechtend voor mijn zieleheil, 100 % een vechtmachine vol liefde voor mij. O Uma, o ja, abracadabra!…

Midden in het heideveld rust jouw as geborgen in een blauwe urn met opschrift: omdat jij bijzonder was dat is ook zo en elke dag mis ik je nog maar toch bezoek ik je niet vaak ik vind er niets geen ogen die ondeugend glimmen geen hand die even in de mijne knijpt geen lijf waar ik mijn armen om kan sluiten enkel maar een urn met…

rennen Verdriet van wat is geweest het verliezen van dierbare mensen en om te gaan met ziekte ik zou het niemand toewensen Geluk bij je geliefde en kinderen die ik kreeg mooie sprankelende jaren dat soms tot enorme hoogte steeg Verdriet om een scheiding en alles wat er het gevolg van is je leven weer moeten oppakken dat is zeker niet mis…