Alle inzendingen over Muziek

ah, die lucht zwoelig warm doordrenkt van lentebloesems, wiegt mij over de weide een blad aan de boom lacht mij toe ik nestel gras kietelt mijn voeten en het beekje stroomt lustig meanderend alles daarbuiten stil hoor de muziek van het onhoorbare vult het firmament haar galm schampt…

Die mij in de Zestig jaren Van mijn leven Tot last zijn geweest Achter mij Gelaten - het is Het einde aan Gruwelijk lawaai Van ongekende domheid, Geen verkeer meer van Links, en al helemaal Niet meer van rechts De weg is vrij Helemaal leeg - Het enige dat Over blijft is Oorverdovende stilte Omgeven door hemelse Muziek…

je hand heeft de onafgemaakte vingers van talent dat zoekend is je speelt en schildert wel maar het touché wordt niet herkend musiceert kleuren voor een zaal zonder publiek componeert doeken in verkeerde melodie tonen zijn je woorden vormgeven de muziek jouw talent zit nog van binnen je vingers raken het net niet…

de zon begroet ons bij het ontwaken jij naast me muziek in onze harten we laten elkander stil toe weinig woorden worden gesproken witschuimend geluk raast door ons heen vandaag is een geschenk en zo zien we dat ook opgetogen , blij als kinderen…

Innerlijke klanken van mijn ziel vallen als gekraakte noten in mijn inmiddels geschoren voorjaarshoofd Mijn hart klopt in ritme op tonen van muziek behorende bij een ondergesneeuwde winter Inmiddels worden nestjes gebouwd van restjes halfbakken wintergoed. Voorbij de tijd, vliegen jonge vogels zomer in…

in de blik waarmee jij naar me keek zag ik het pad de gouden lijnen mocht ik volgen hoorbaar in muziek die jij me gaf heb je hand gepakt zonder volger te zijn lopen we samen bochten vergetend open en bloot de vlakte op waar we ons jarenlang hebben schuilgehouden…

Op de vierde de tweede van links, draait muziek, de flat deint mee zo ook de mensen in dit stads bestaan.…

we hoorden muziek samen zochten we de melodie om ons leven te verrijken jij koos de tonen zuiver en oprecht ik neuriede een octaafje lager wij klonken echt niet slecht toch konden we tot nu de dissonanten overleven maar stemvork niet te veel we hebben elkaar alles nog te geven…

Fantasie je wulpse vormen bewegen sierlijk op het ritme van jazz muziek je straalt van passie emotie en mystieke kracht je ogen grijpen vast verlamt blijf ik staren maar heupwiegend verdwijn je mijn gezichtsveld nabij ik blijf alleen … er rest mij enkel mijn wilde fantasie!…

We zitten te praten maar je bent al vertrokken en wat ik gezegd heb heb jij niet gehoord De muziek en het glas ze brachten je elders naar andere oorden met ander genot Ik zie nog je handen om het wijnglas gebogen en voel hoe je adem de mijne ontmoet maar je ogen, ze dwalen je zinnen ontwijken Ik zag hoe je wegging al ben je er nog…

In het oorverdovend stille schreeuwt soms het woordeloze ongeduldig om een stem tot zolang zal de geest in cirkels blijven zweven op golven van thermiek vertrouwend op die levenskracht durf dan de krampachtige greep los te laten op het leven het binnenste zal naar buiten breken op de mooiste tonen van innerlijke muziek…

Daar waar muziek klinkt en wordt gedronken op het leven zonder zorgen onder een strakblauwe hemel.…

Ach, meneer Wiebes, houd de jeugd niet dom, Om wetenschap en kunst; en de muziek: Daarom!…

In poëzie van muziek. Hebben ze de pijn gehoord, in het diepgaand verlangen, naar vrijheid en samenheid, terwijl de jaren klimmen. Goddelijk verlangen ervaren, naar het bewegend stilstaan, van de tijd.…

Een trumper is een aanhanger van trump Maar ook betekent het bazuingeschal Als synoniem voor machotaal, gebral Van ego's die ik haat en 't liefste dump Zoals Ooit in het Westen, lang geleden Het Goede Slecht was, met Duister verleden Als in de westerns van Sergio Leone Op muziek gezet door Morricone…

zij schoof wat met schaduw blokkeerde invallend licht om een pakkende sfeer te creëren voor de scene waarbij een uitgelicht figuur contrasteerde met de donkere achtergrond wij dachten aan muziek zonder vocaal omdat de stem al veel te veel aandacht heeft gekregen van het pakket lichaamstaal dat zelfs met alle techniek nog…

zinnen verzinnen Geluid gehoord klanken zoet muziek ... vertonen tonen Geslaakte kreten stilte verstomd 't einde ... zuchtend verzuchten…

Stiltes die je bereikt op de klanken van muziek, trillende snaren beroeren je verdriet. Geluiden waarmee de wereld wordt verblijd, teksten worden geschreven met een bezielende levenswijsheid.…

mijn vervallen mond op de joodse begraafplaats geen beest te zien - moeilijke tijden op de neusplantage - schimmel en virus de straat schoongeveegd de bedwinger van de zaak des doods begraven de vorst in de grond een goede gelovige doet de zonnegroet elkaar omarmen bij de gloeiende kachel muziek en poëzie…

jij bloeide muziek mijn lieflijke vergeet-me-niet ik hoorde je groeien in de border van mijn tuin jouw groene preludes wiegden harmonieus samenzijn ik zong in het ondergaan van zon mijn kleine aria’s jij knopte tonen tot liefde kleurde refrein ons afscheid was stilte met de melodie van pijn…

dein ik solo mee op ijle tegentonen volg de lage echo’s terug naar het koor grijp het trage stokje van de oude dirigent loop ik over water in een soepel ritme van kabbelende stemmen murmelende fluistermonden tot ik eindelijk meezing met de muziek in stemmen nog net op tijd voor het slotakkoord…

er klonk steeds muziek als onze blikken kruisten maar de vonk sprong nog niet zacht sponnen tonen patronen tot een melodie alleen woorden wilden niet komen stilte heeft ons alles van liefde geleerd in gezamenlijke toekomstdromen helaas is die realiteit nog niet onze werkelijkheid maar het lied zingt al een paradijselijk perspectief…

Jouw lichaam danst schat muziek de klanken in extase vloei het zwepend zweet langs zijn leidende lichaam verweef vertrouw de kracht laat je zweven zweef dans leef vergeet mij even dans schat dans sluit je ogen vertrouw mijn kracht.…

De kroeg was leeg jij was er niet De muziek zweeg jij was er niet Kaarsen brandden het licht zo kil mensen praatten de ruimte stil Koud mijn handen bevroren mijn hart kleurloze wanden mijn hoofd verward Wijn was water gezelligheid koel vooraf de kater emotieloos gevoel…

zacht is het gras voor voeten die dansen voorzichtig bloemen ontwijken om hun kleurig hart te bekijken wind vlaagt muziek fluistert woorden uit een eeuwenoud lied op een nooit te vergeten melodie jij bent geen ballerina maar een natuurdanseres die in gebaar lach en ogen met haar ziel de wereld verovert…

Muziek in vele oren Gezongen Een fijne harmonie Close Van hoog naar laag En terug Ook door elkaar Iedereen tevreden Four voices A perfect match Waardering Doorgaan naar beter Veel beter Gevoel voor het hart And for the soul Het gaat over Orphéon…

Het is de muziek en wat de een wat droeviger raakt dan de ander Waarheen, waarvoor deed het op mijn manier de dood tijdloos maakt een jukebox historie wordt We dansen in een armoedig café het enige licht van een jukebox komt Paul Anka "Happy Birthday ..." zingt Jouw buik vooruitstrevend mij ontmoet…

ik breek meer in de wereld dan ik bouw bekijk schoonheid met een vaak opgelegd wantrouwen geniet muziek maar hoor feilloos dissonanten in het lied toch eis ik geen perfectie in kritische reflectie maar ga voor de ziel en handen waarmee mensen werken zij bouwen aan de hemel terwijl anderen vroom kerken…

Nog eenmaal samen aan het aanrecht staan en genieten van alle geuren Nog eenmaal gearmd de bossen in en samen er weer uitlopen Nog eenmaal in de badkamer terwijl jij in bed op me wacht Nog eenmaal midden in de nacht naar muziek en naar jou luisteren Nog eenmaal zou ik je willen strelen en je liefde voelen…

Laat mij met aandacht in het moment leven waarin de muziek van de liefde klinkt. En laat mijn lied van enthousiasme vliegen zo vrij als vogels. De gouden vrede in mijn hart zal dan groeien en overstromen van stilte en schoonheid.…