Netgedichten

netgedicht (nr. 75.097):

Viooltijd

Gisteren, maar vandaag opnieuw,
hebben mensen verdriet gevoeld,
in het verlangen van violen.
In de smart van violisten.
In dichterlijke dromen.
In poëzie van muziek.

Hebben ze de pijn gehoord,
in het diepgaand verlangen,
naar vrijheid en samenheid,
terwijl de jaren klimmen.

Goddelijk verlangen ervaren,
naar het bewegend stilstaan,
van de tijd.