Alle inzendingen over Muziek

zich in hun passie raken Dit gedicht draag ik op aan George Friedrich Händel Zijn muziek is de inspiratiebron voor mijn gedichten Warme klanken in een luchtig snarenspel verpakt Hij zal mij altijd blijven inspireren en verlichten……

We draaien jouw favoriete muziek En vergeten zo de tijd. De laatste adem, je mond gaat dicht, Je kijkt ons nog één keer aan. Zelfs de muziek valt stil Als we jou moeten laten gaan. Je stoel is leeg, Je mond is stil, Al die jou kent Weet wat dat zeggen wil.…

Deze muziek vol liefde beschreven Geschreven voor.. De pianist ten gehoor…

Is een ervaring van de liefde voor de muziek uit een verleden die je niet mag negeren.…

De dans Zij danste op haar muziek met haar fluwelen rok. Energiek en passioneel gaf zij haar talenten bloot. Wonderschoon en sensueel danste zij op haar tenen de magie van de muziek. Adrenaline kwam vrij elke stap die zij nu danste. Wat was zij mooi! Opeens was er een klik. Zij straalde van plezier.…

van Arvo Pärt en ik begreep dat het mij overvallende oneindige gevoel een SPIEGEL IM SPIEGEL* werd *de muziek van Arvo Pärt roept verstilling op, een klaarheid - iets bijna hemels.…

van Arvo Pärt en ik begreep dat het mij overvallende oneindige gevoel een SPIEGEL IM SPIEGEL* werd *de muziek van Arvo Pärt roept verstilling op, een klaarheid - iets bijna hemels.…

Ons leven is muziek geworden. Toen je stierf waren we samen. Samen zijn we nog en spelen. Het liefste liefdesspel, dat innig leven heet. Hemelse muziek. Op en in de aarde.…

het samen spelen blote voeten op het pas gemaaide nog verend lentegras gaf ons ook zonder publiek zoveel applaus dat samen volmaakt voelde elkaar stimulerend aanvoelend in details de muziek van wolken en wind danste met ons mee en regen spoelde ons schoon na de ovatie van bomen en struiken en het bloeien en diepste buigen van de…

En toch nu ik weer wegzak is de ritmische muziek er weer ik laat me meevoeren op de tonen zo hemels...ik wil meer.…

we hebben gerust in samen ontspannen ons ademen in muziek gevangen hoogte en ritme zoals wij altijd al wilden zijn met liefde als eeuwig refrein in het tonig vlechten van emoties die nog moeten hechten met een heerlijke lach omdat ook de ander zich zonder gene eindelijk weer totaal bloot gaf…

Dorpsgevoel nèt buiten de stad in de muziektent speelt Thé Lau met band onweer heeft vannacht de lucht geklaard warme geslotenheid open gemaakt het is afgekoeld hier op straat feestgedruis maskeert een slecht moment ik geef me over aan de roes van de muziek en geniet van wat het leven mij biedt…

Wanneer ik sterf eis ik volkomen rechte lijnen en strakke eenvoud van muziek: een blues of Phillip Glass omdat god strak staat in zijn schepping en in mij Maar lees mijn twijfel: een woonboot onder water bladder van verf op hout…

Het waren mooie jaren toen de geest woei op bijeenkomsten tijdens andermans kantooruren bij versterkte tot zeer versterkte muziek. Mooie jaren waarin de neiging tot speelsheid der werkende klasse onomstotelijk werd vastgesteld.…

op het plein werd nog gevoetbald aan open ramen werd muziek geoefend er was iets zuiders in de straat de deuren stonden op een kier wij brachten brieven naar de post blij en opgewonden als kinderen de avond voor de schoolreis elders kwamen de troepen weer in beweging ------------------------------------------ uit: 'Het verband tusen…

haar vinyl zat vol echo’s uit vervlogen tijden het startruis had een intro om te benijden de beginvocaal nog ongepolijst was in essentie klaar het wiegend golven van de plaat intrigeerde zonder maat in de hartslag van toen voelden wij wat emoties doen als nieuwe muziek zijn barensweeën krijst jeugd ook aandacht krijgt…

Vannacht zal ik dansen tussen muren van muziek waar noten dwarrelen, vooreerst een vertraagde prelude Mijn lijf bewegen op de maat van stijgende klanken die in een bindend duet aanzwellen tot fortissimo De nacht zal ik eindigen met een langzame wals zacht omarmend zweven bij het naderende afscheid…

Voor mij ligt een leeg doek eigenlijk is het net een boek maar dan zonder woorden of muziek zonder akkoorden mijn handen laten de verf glijden de spatels die je alleen maar hoeft te begeleiden tot een mooi verhaal het doek leeft en is niet meer kaal een schilderij vol inspiratie klaar en best wel een prestatie…

Het waren mooie jaren toen de geest woei op bijeenkomsten tijdens andermans kantooruren bij versterkte tot zeer versterkte muziek. Mooie jaren waarin de neiging tot speelsheid der werkende klasse onomstotelijk werd vastgesteld.…

hij sprak geen woord ze keken over hem heen de stilte suisde in zijn oren als hij belaagd werd sprak hij alleen met handen en voeten hij ontdekte de taal van muziek en hij speelde de sterren van de hemel toen hij eindelijk thuis kwam voelde hij opnieuw de benarde stilte ik word lichter als ik praat, zei hij.…

Muziek galmt in mijn hoofd. Mijn verhaal is lang. Een tragedie van bloed en pijn. Maar met het zonlicht in mijn ogen. En de warme, troostende lucht, Kan ik onmogelijk niet gelukkig zijn.…

Het ritme van het leven wil ik horen in klanken van muziek maar dat is me niet gegeven want ik, ik hoor ze niet. Een menuet van woorden zijn dansende letters op papier o kon ik het maar verwoorden echt mijn doofheid is geen plezier.…

Het werk spreekt dan tot mij in beelden en mijn ziel antwoordt met vrolijke muziek…

Door de muziek lijkt de kamer nog leger weerkaatst het geluid tegen de muren gaat het dwars door me heen het zal nog dagen duren voordat een traan een glimlach wordt ongestoord weer wordt genoten het gevoel van mens-zijn geen moment wordt afgesloten. De kamer omarmt ons zacht ik slaap weer thuis vannacht.…

veilig binnenin werd je al die maanden gedragen van onzichtbaar naar voelbaar groeide je waardig vele zonnen en manen later werd jouw komst ingeluid met muziek als door engelen gezongen zag jij het eerste levenslicht en huilde 'n nieuw sterretje is geboren die voor altijd in ons midden schijnen zal…

Je luistert muziek van bovenaardse schoonheid en zielsverlangen. Dan ben ik zwijgen en luisteren jouw liefde en die van kosmos.…

langzaam als sneeuw voor de zon alles wordt vaag mischien is vergeten beter alweer een kilometer in één oogopslag achter ligt een hal een monster vol klanken totdat het stopt rook verdwijnt zo fijn muziek en mensen blijf nog even en ik denk ooit terug…

Voor in de klas leergierig als ik was Grieks, Frans, Latijn zou de wereld altijd zo zijn briefje van Miriam alsof mijn gedachten bij haar waren het was René naar wie ik smachtte maar alles had zijn regelmaat het lawaai van de straat die naast de school liep klonk als muziek de oude iep die op het schoolplein in de middaguren zijn…

ik zit voorlopig water aan de kroeg regent pijpenstelen schat het wordt wat later huis half uur op de fiets nog maar even toch wat bier  een nat pak heeft niemand iets wat leverworst dan weg van hier we doen eigenlijk niets muziek en dans zoals zoiets wacht niet mijn lief totdat ik naar je kom…

ah, die lucht zwoelig warm doordrenkt van lentebloesems, wiegt mij over de weide een blad aan de boom lacht mij toe ik nestel gras kietelt mijn voeten en het beekje stroomt lustig meanderend alles daarbuiten stil hoor de muziek van het onhoorbare vult het firmament haar galm schampt…