Netgedichten

netgedicht (nr. 75.220):

Hemel op Aarde

Steeds dichter komen ze nader.
Een jonge moeder en een vader.
De vrouw, die me bij haar droeg.
Bij wie ik melk uit liefde dronk.
Een man, die me niet kende.

Ik luisterde verlangend naar haar,
wanneer ze mooi piano speelde.
Zonder te weten toen, maar nu.
Ik hoorde toen ik in haar was,
het lieve wijsje van haar stem.
Ze was een gevoelige pianiste.
Een lieve, wijze vrouw.

Sinds ik haar oude dichter ben,
komt ze nader dan de hemel is.
Later rust je in mijn houten kist.
Ook vandaag al leef je voort.
In dichterlijk hartebloed.
In nooitverstrooide as.

Weer voel ik moeder dromen,
in onze lieve hemel samen.
Ik hoor haar praten.
Haar pianostem.

Ons leven is muziek geworden.
Toen je stierf waren we samen.
Samen zijn we nog en spelen.
Het liefste liefdesspel,
dat innig leven heet.

Hemelse muziek.
Op en in de aarde.