Muur der Namen
Het is niet direct
mijn zaak, maar toch…
In het luchtledige van aantallen
waren zij verdwenen, opgegaan
in anonieme lijsten
zonder gezicht voor mijn lijn,
die ongevaarlijk geacht werd,
mijn ouders te jong,
mijn grootouders heb ik
gewoon gekend.
Ik trouwde een vrouw
die wel
verbonden is
en zij maakte het verhaal
tot wereld voor mij.
Vandaag adopteerde zij de steen
die haar overgrootmoeder uit
het luchtledige haalt
en haar leven in de herinnering geeft.
Mijn hart schreeuwde het uit
om haar pijn in ons
leven samen, mijn adem stokte opnieuw,
zoals zo vaak tevoren,
onze tranen mengden zich
voor Judith Baruch.
Wie zij werkelijk was, zullen wij nooit weten,
maar haar vergeten mag niet,
niemand mag vergeten worden.
Eindelijk is daar de muur der namen.
... Geschreven als gevolg van de onthulling van het Nationaal Holocaust Monument ...
Schrijver: John Loopstra, 22 september 2021Geplaatst in de categorie: oorlog