Alle inzendingen over Muziek

de wind is dun zo ook mijn jas ik volg mijn lust met ferme pas ik ga naar haar in het portiek zij fluistert woorden in muziek mijn lid is hard haar huid is zacht ik kom bij haar stil in de nacht dan ga ‘k naar huis voldane tred kruip terug bij moeders in het bed…

Jij wonderlijk mens geboren blind en beeldend denken jouw woorden in muziek als glazenkeramiek en voeren mee naar neoromantiek passend in het mozaïek van menselijk twijfel bewandel zijn muzikaal talent als afleesinstrument, argument bloemlezingsfragment beeldend denken als gouden liefdesdocument.…

Zwarte lange krullen dansen passioneel klinkt de muziek blote voeten voelen aarde ritmisch in de donkere nacht wijn schenkt alle bekers vol hout knettert in het vuur ogen kijken toekomst in onder het licht van volle maan…

In een stad ver van hier heft Chihuahua zijn bek naar de rijzende maan, ik huiver, want zijn etherisch gehuil klinkt als muziek uit mijn radio.…

Zo oud dat men haast niets meer bezit dan wat ademteugen en sleetse gedachtenpatronen derhalve makkelijker los te laten Zonder vleugels zweven doelloos onderweg herinnering terugbrengen tot het kloppen van een hart Een meteoor, die zich spoedt door een donkere nacht zelfs dan muziek van Bach in licht van sterren verdwijnt…

Hij blaast blaast zijn partijtje mee Hij staat nooit aan het slot te slapen Hij zoekt vriendschap zoekt zich harmonie Hij leest van blad leest zijn noten Hij is de contrabas onder de instrumenten Is meer van herfst dan van lente Zijn tonen aards en zelfs bronsgroen Het is hem om muziek te doen niet om noten van de grond…

fonkelend trippelden ballerina’s uit het voetlicht naar voren zij twinkelden met kristallen tonen hun kleuren melodie hoog werden benen geheven armen gespreid in de subtiele schoonheid van glas rood vonkte het laatste licht toen stilte sprak omdat de muziek in scherven lag…

ik heb haar muziek beluisterd hoorde woorden die haar bekoorden zij was ontluisterd maar in haar hart klonken nog de melodieën van vroeger tonen overbrugden wat eerder gescheiden was over goede smaak werd getwist het compromis zal worden gemist we deelden fragmenten uit de symfonie van het leven jouw onvoltooide is de laatste…

jij bent doorzichtig als het fijnste kristal vonkt kleuren die zullen breken in raken ik koester je rankheid in gestileerde vormen de hoge heldere tonen die sterretjes tinkelen samen componeren wij de muziek van het irrationele liefdesgeluk in een warme genaakbare kus…

liefde gebaad in schoonheid gespiegeld in rust van gebalsemd maanlicht teder bedwelmt in welving van wolken zielsblij in omhelzingen van diep beminnen gloeiend in een vuur van betoverende warmte vol met muziek in de streelzee van adem verslindende melodieën wegzinkend tot diep in de nacht…

er was geen drempel in het huis iedereen liep in en uit muziek door open ramen maakte reclame voor een zorgeloos entree de zoete inval die ook heerlijk smaakte van gasten fijnproevers maakte toch was ik er nooit thuis miste geborgenheid rust en stilte om even te mediteren heb ik daar moeten ontberen…

de wereld reikt naar sterren in muziek en spel vergroot indringend uit wat op de hemel lijkt verzwijgt meestal de hel miljoenen zijn op zoek naar schoonheid en geluk blind voor bloemen op de hoek ik ben wat tegendraads proef liefde in het kleine volmaakt past jouw hand in de mijne…

het is niet de muziek van koor of orkest die ons verbindt het zijn tonen die klinken uit het gewone als je er oor voor hebt een enkel woord resoneert soms in mij tot een warm akkoord dan kijk ik op zie de noten in je ogen van onze melodie we laten ons gaan dirigeren met liefde de symfonie van het bestaan…

Fragment III Puella, een air [ ] onder de levensboom vermeien wij in de hof mijn luit bespeelt schoonheid die muziek niet bevatten kan je brokaten kleed die de wijsheid van de boom omvat ruist mij tegemoet hoe bekoort mij jouw schittering Godelinda, lief mij! verteer mijn hart met een baiser…

je huilde niet maar de tragiek keek mee uit ogen die hoopten op wat mededogen warme handen zochten en een schouder om steun te vinden voor onbegrijpelijke dingen de muziek zong paars terwijl wij langs zijn leven gingen lag hij in onafscheidelijk wit dood opgebaard…

Buig met zachte Beweging het Dunne ijzerdraad In de richting Die ik bedoel En zie dat Met lichte weerstand Het draad zich Onverwacht ontpopt Tot een metalen Sleutel voor de Muziek die jij Voor mij spelen gaat, De sonate die ik bedoel, Het oor dat weer luistert De handen kennen weer gevoel…

is het niet bijzonder dat wij onderuitgaan door schone tonen wegebben in streling en stroming van innig hoge gevoelsband onze emoties niet meer beheersen en laten meeslepen door zwevende liefde als zalig diepste wezen van mijn zijn in verrukking der gevoelige wetenschap muziek en mystiek keten mij voor eeuwig in uw gevang…

In de donkere koepel de uitgeholde tufsteenheuvel loert het troosteloze gedachten die mijn leven vergezelden of die ik nooit kende vechten hier tegen de leegte muziek verdedigt mij alle wijzen die mijn oor ooit ving en hield onsterfelijk orkest door de stilte geleid mijn eigen soldateske symfonie.…

De muziek stopt. Ze rukt een tak van haar dieet. De microfoon schalt: Hiernaast worden de zeeleeuwen gevoed.…

Kan dit anders of blijft het zo valt er regen op de akkers of blijft het droog Is muziek je redding op dit podium je hoeft me niet vergeten ik werk op het land Laten we dansen kind zijn in de achtertuin ik zie regendruppels op je hand Kan dit anders of blijft het zo of doen we samen die ene dans…

Wie het ik was Dat in mij woonde Was allang vergeten In de tijd, opgegaan In nevel, uitgegroeid Tot dichte mist in Dit vermoeide hoofd - Tot opeens uit het niets Die prachtige klanken klinken, Doordringend tot in Het verdoofde oor, Muziek die me wakker roept Uit mijn boze dromen En zie, het ik Wordt aangesproken En mag…

Wij zijn niet meer bij elkaar in die droom er ligt een schaduwstilte in ons nieuwe domein de echo gehoord van verborgen muziek waar wolken in gekte voorbij zweven is nu de kalmte van de zomernacht zelfs het afscheid doet geen pijn niet meer in mijn hart nooit meer in mijn gedachten het is voorbij in dankbare schaduwstilte.…

Kleding, muziek, schoenen, boeken en dat soort spul, passend in moeders hand. Armen vol rotzooi achtergelaten, niet geruimd, in de achtertuin geland. Moeders tactiek op herhaaldelijk negeren van haar verzoeken onze teringzooi te bergen. Dus sprokkelden wij troep voor moeke.…

Heel even in zijn armen als vleugels om je heen Een warme deken voor jou alleen Luisterend naar zijn hart het ritme van het Zijn Alle antwoorden klinken als muziek in jouw oor. Zie je innerlijk Licht een stralende Zon Jouw hart verwarmt de liefde van je Ziel.…

Ik luister met gespitste oren, naar muziek die blijft. Getuigen van eeuwigheid zijn wij.…

ze luistert naar de melodie haar gedachten gaan terug naar toen toen ze de melodie hoorde zittend op een bankje aan de waterkant van een boot verderop klonk muziek iemand speelde piano de klanken wervelden over het kabbelende water een melodie zo prachtig zo wondermooi Für Elise het werd haar lievelingsmelodie haar…

zag ze verschijnen de deeltjes die golfjes worden in het grootste versnellen van ooit hoorde de opmaat van snaartheorie luisterde naar de muziek die ooit ons heelal zal verblijden waar blijft het genie die dat orkest zal dirigeren die weet hoe golfje en deeltje in akkoord kunnen vibreren om onze heelalmuziek te genereren…

want zonder muziek in de straten is de passie weg zonder te verlaten het geheugen laat je steeds maar niet in de steek want je zette al je oude gedachten toch op kweek?…

zwaan zwaan zo mysterieus laat je niet verleiden die onheilspellende onderaardse rivier af te gaan waar leidt hij heen geesten zullen je bestoken je zult mogelijk worden gebroken zwaan lieve zwaan van Tuonela beperk je enkel tot het zijn van het gezicht de naam die Jean Sibelius heeft gegeven aan z’n symfonisch gedicht…

Stil rollen mijn tranen geruisloos Wetend dat mijn verleden een puinhoop is En laat mij troosten door de muziek "Lief, ga dan mee en omarm me, omarm me.." Stilzwijgend laat ik me meeslepen In de heerlijke woorden van de muziek Die zuiverheid laat mij in liefde omarmen Verzadigd in troost vind ik mijzelf weer terug Wetend dat ik mijn verleden…