424 resultaten.
portret
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 903 zichtbaar ongelukkig
begraaft hij zijn gezicht
in bleekgekleurde handen
in fel wit neonlicht
zichtbaar aangeschoten
verwoordt hij zijn verdriet
in onbegrepen zinnen
als onverstaanbaar lied
zichtbaar aangeslagen
verwenst hij zijn bestaan
om alles wat hij lief had
maar toch heeft laten gaan . . .…
Portret
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 596 Wat schetst mijn herinnering
telkens weer: Jouw schoonheid
levensecht in mijn atelier.
Ontelbare kleuren die mijn ogen
blijven bewerken, haast uit
lijken te breken door lagen verf;
het zichtbare ontward.
Er is geen begrensde ruimte meer
alleen licht
dat graag door vensters gluurt.…
Portret
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 970 Dit is een nogal hulpeloos portret,
dat wat bedoeld is als gezicht
is niet echt ontregeld of verminkt.
Maar ik, die ernaar kijk, vindt het een dwergengelaat,
weliswaar niet qua formaat,
maar met de trekken van boosaardigheid en grotbewonerij.
Waarom is die streep diagonaal?…
het portret
poëzie
4.0 met 28 stemmen 14.291 Wanneer ik dood ben en de donkren komen,
Geef me 't portret niet mee, dat altijd mij
Ten hoofdeneinde stond en in mijn dromen.
Ik merk er toch niets van. Het is voorbij.
Neen, ik wil niet, dat na de laatste morgen
De beeltenis van dit bemind gelaat,
In een tot molm geworden kist geborgen,
Diep in de muffe grond met mij vergaat.…
portret
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.014 Glimlachend kijk jij me aan,
wat ik je ook zeg,
glimlachend kijk jij me aan,
al is het goed of slecht...
Je zegt geen enkel woord,
niet eens een klein gebaar,
Je kijkt me enkel aan,
en glimlacht alleen maar...…
Portret
gedicht
4.0 met 9 stemmen 4.127 Voor Chris van Geel jr.
Ik ben een ziener als een witte olifant,
ik zie het vasteland al uitgestorven
en zit aan zee met slechts de laatst verworven
stenen en schelpen glijdend door mijn hand
Ik voel met mens noch ding een enkle band,
omdat 'k geen hartstocht ooit ben nagezworven.
Een ieder heeft het snel bij mij verkorven,…
Portret
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 240 Ze laat zich niet gaan
daarvoor werd ze ook te oud
hij loopt achter haar aan
haar stok gaat voor…
Zelf portret
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 123 Sluit de deur
vegetarisch gemurmel
met spekdikke ruggen
sluit de deur
ozonvretende vuilspuiters
sluit de deur
cultuur barbaren
sla een geraamte
op de muur
en hang het te drogen
je zelfportret…
portret
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 397 Een strohoed jawel
een beetje schuin op het hoofd
het sigaartje nog
en oogjes die twinkelen
als waren het kogeltjes…
Portret
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 115 Een mooie belijning, sierlijk
Een ritme op een doek
Je ogen meegaand in elke beweging
Beweging van passie
Je helemaal geven
Bijna oogverblindend als een schittering zo mooi
Vermengde kleuren samengesmolten
Voor altijd vereeuwigd
Portret van de Liefde…
Portret
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 een mooie belijning
een ritme op een doek
je ogen meegaand
in elke beweging
je helemaal geven
bijna oogverblindend
een schittering zo mooi
vermengde kleuren samengesmolten
voor altijd vereeuwigd
portret van de liefde…
Portret
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 220 Mijn lens nodigt haar portret uit in één beeld
zo gaan haar contouren voor mij nooit verloren.
Haar kanten beeld wat haar zijde accentueert
deze sluier gaat als een droom door mijn nacht
Haar enige portret zal de nacht gaan absorberen
maar als ik mijn ogen sluit ben ik degene die lacht.…
Portret
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 143 Zij lijkt
uit haar lijst
te gaan stappen...
De stoel
meer van de schilder
dan van haar
Licht valt
zichtbaar
van 'r schouder
Ze wordt
geen dag, geen jaar
ouder
Zij, model
uit 'n vervlogen tijd
bloem tussen bloemen
Zij, vrouw
tussen....
'n veelheid aan vrouwen
Ik zou
om 'r kunnen
......rouwen
want nam ze
niet -zonder…
Portret
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 106 Mona Elisa
is mooier dan de mooiste
vrouw op schilderdoek.…
Portret
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 140 Voor elke lijst ben jij te bombastisch
jouw uitstraling torpedeert mijn ziel
waar de herinnering zich herleeft.
Je uitgesproken blik etaleert je zucht
die nu echoot door de eeuwigheid
en mij ontspanning in het leven geeft.
Met glinsteringen van spervuur
waar ik verzink tot jouw heelal
ontvang ik als een hereniging.
Dit beschrijft…
Portretten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 262 PORTRETTEN
ik sla hem weer eens open
mijn familiefotoboek
ik bekijk de gezichten
en herinner me verhalen
die eenvoudige foto’s
tot echte portretten vormen moet
ik kijk nu naar een boek
met foto’s die gaan leven
en mij niet beletten
even de onvolkomenheden
anders in te kleuren en
hiermee sturing te geven
aan een grijs verleden
overdenk…
portret
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 het huis is groter dan mijn
schedeldak
de vloeren piepen en kraken,
alles lijkt aangeraakt
schemer daalt op de tast in
het trappenhuis
stof dempt hier de stemmen,
de tijd lijkt geel en ijlt na in
rammelende,
zware houten spiegelkasten
met geraas dat smoort in
late doofheid
er hangt nog etenslucht
boven de afgeruimde tafel…
Portret
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 124 En ze schilderde hem na
van een foto, die ze mooi vond
hij zit daar op haar bank.
De schildering werd niet slecht
maar neus en mond klopten niet
Het was een andere man, serieuzer, hij had inmiddels ook een andere bril
Diezelfde namiddag wilde ze
hem in haar huis!
Hij mocht de zolder en slaapkamertje
Zij hield haar eigen
en haar schalen…
VOOR DE POORTEN VAN DE HEMEL!
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 70 Was ik een schilderij, een portret?
Een aangenaam of onaangenaam portret?
DOCH, MAAR, ECHTER
Ik ben het portret, hun portret
Zittende voor de schilders (m/v)
Van het Portrettekenen Amsterdam o.l.v. Len Castelein
En omdat ik zo braaf stil bleef zitten
Kom ik door de poorten van hun hemel
En mag ik weer plaatsnemen!!…
Niets meer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 283 Zoals vergeelde fotos
van langvervlogen mensen
mij niets meer zeggen,
zo zal men
ooit,
ook mijn portret
emotieloos bezien.
Dan is er niets meer van mij over.…
Lento
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87 hoe langzaam
de ochtend
zich ontvouwt
zal zij nimmer weten
nog niet eerder
zette zij
met verdwaalde kwasten
een portret van
Aphrodite op…
April
gedicht
3.0 met 27 stemmen 10.593 In de avond wacht de nacht,
schminkt zich, een kaartje
van bewonderaar, bloemen vooraf,
zenuwachtig in zichzelf pratend,
angst voor de pretentie
van dwingende aanwezigheid.
In de avond wacht de nacht
tot de voorstelling begint.
-----------------------------------
Uit: 'Het meer van de ondank', 1987…
Zwijgzaamheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 532 Mijn mening vond ik nooit
belangrijk voor gebruik
het was mijn zwijgzaamheid
ook tegen elk advies
Ik werd heel mysterieus
voordat ik nieuw begon
en leg nu spotters
met gemak
het zwijgen op…
Ik heb met eerbied
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.826 Ik heb met eerbied het portret
van Vader uit de lijst genomen,
waar zoveel stof was ingekomen,
en toen weer in de lijst gezet.…
Over het zelfportret
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 203 Het lastigste portret
Is het zelfportret.
Dan zal moeten blijken
of het op je gaat lijken
of wordt het een smet.
Want portretteren
is toch je binnenste buiten keren.…
Toverstof
netgedicht
3.0 met 176 stemmen 32.032 De twinkeling in de lucht,
mysterieus, zwevend, bewogen.
Alsof het zich heeft losgemaakt
van de glinster in je ogen.
De twinkeling in de lucht,
delicaat met rook verweven,
door strijklicht aangeraakt,
heeft je als kleding omgeven.…
Sappho
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 500 Sappho,
droomdichtend aan haar lier,
geslagen, getroffen, scherp verwond
door zuivere aardse schoonheid,
in tere gloed gevangen,
leeft mythisch mysterieus,
een onbegrepen godin.…
vicieus<> mysterieus
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 502 vredig langzaam lopen
we de dagen uit
zwijgzaam
zonder gedachten
tot een minimaal
verleden
morgen zullen we onze
handen weer nodig hebben
om te grijpen wat gaat komen
het mysterie van de dag…
Dat mysterieus gevoel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 135 er is altijd
dat kleine vleugje
met onzekerheid
een wolkje
voor de zon
die helder schijnt
de tussenhup
in ferme stap
zomaar uit de pas
nooit heb ik
de hand kunnen leggen
op dat mysterieus gevoel
zelfs na het tipje
van de sluier
komt er geen gezicht…
Mysterieus moment
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 165 Ik fluister het frêle ochtendlicht
dat op je slapend lichaam neerdaalt
Met vrije geest
laveer je tussen dromen door
Binnenin voelt alles als vloeibaar
of kneedbaar
Als een witte duif zweef je
langs de verdichte lucht
van het ondenkbare
Intussen dek ik je toe
door liefde aan lijf te binden
uit een andere wereld
Ik neig naar jou…