Alle inzendingen over Na de sprong

Wij sprongen in het diepe niet wetend hoe het af zou lopen. Die sprong had veel gevolgen ..we deden elkaar pijn Toch is het goed afgelopen we maakten opnieuw de sprong Omdat we bij elkaar willen zijn Die nieuwe sprong in het diepe heeft ons dichter bij elkaar gebracht en daarvoor ben ik dankbaar ....dag en nacht…

hij zag een koe en idolaat sprong hij over het prikkeldraad een sprong die hoger had gekund want nu is hij een os het rund…

Want met sierlijke sprongen Wordt er naar prijzen gedongen, Maar het laat zich niet dwingen. Bij een mislukte sprong merkte ik pas, Hoe hard water was.…

Wie een te hoge Sprong maakt Zich in zijn goedheid Verliest Kan soms dieper Vallen Dan men zelf Verkiest…

De laatste sprong was niet toereikend om je leven te verlengen toch sprong je hoger dan ik dromen kon daar zie ik je weer van ster tot ster voorbij leven en dood leven, leven, leven ik wens je in vrijheid en in vrede.…

Zieke kangoeroe zijn gezondheidstoestand gaat met sprongen vooruit…

mijn horloge sprong van me af als een vis en dook in het water.…

ik sprong in het gat tussen toppen van bomen en toen was er lucht…

bel mij zei iemand dacht aan die vijverkikker die maar weer wat sprong…

Aan een parachute zweef ik de dag in, ik sprong -- uit mijn hoge droom.…

Stap voor stap Kom je dichterbij Even lijk je te aarzelen Maar dat moment is snel voorbij Sprong voor sprong Beland je in mijn armen Om voor korte duur Mijn hartje te verwarmen Want na een snelle vlucht Verdween je uit mijn leven Onze liefde, ons geluk Het was maar voor heel even…

Hoe was het toen zij danste en sprong te midden van ons. Zij verdient een levensecht beeld van brons. Gedachten dwalen af Vogels zingen hun lied Mooier kan het niet. Hoe was het toen zij danste en sprong. Daar klinkt de gong. Voorbij, maar de vogels zingen hun lied.…

gewichtig verend waagde ik de sprong……en liet de duikplank trillen…

Mediteren is de kikker én de vijver de sprong én de plons…

‘k werd kersvers verliefd, door sprong in een datevijver - ‘k ben in de wolken…

mijn laatste hoop schuurt als een anker vol berouw over het zand waar wij onze namen van dichtbij leerden kennen woorden waren twijfelachtig daarom was het spreken ons niet gegund we hoorden elkander in de klankschaal die onze dromen leerde om met gesloten ogen verre sprongen te maken maar jij sprong en durfde het vallen aan ik bleef achter…

Een pas op het strand deed je sprongen maken voetjes Auw!, papa.…

de vijver wacht weer op de sprong van de kikker ligt zo heel stil nog…

met een kalasjnikov in een loopgraaf liggen en niet overmand worden door angst voor je eeuwige dood je moet er nu uit springen en nu rennen naar het volgende punt in je leven of naar het doodgaan en als het je dood niet is dan gelukkig kun je daar later over schrijven maar blijft niet te vergelijken met die sprong…

en de sprong weet niet waar hoe diep wanneer de val zal stoppen volledig luchtledig in vacuüm verpakt op weg naar evenwicht al was het maar naar de hoop die te vinden slechts de zekerheid dat stilstaan teruggaan had betekend naar schepen reeds verbrand…

een politieman die kookte van woede werd hij rood ook toen het licht op groen sprong en hem een variatie bood…

Sinds ik op deze school zit, Sprong jij al boven iedereen uit! Maar nu zal ik je moeten vertellen, Het is uit!…

Een sprong in de nacht zweven langs stille dromen één vallende ster.…

Hij was niet van het juiste merk Die nieuwe broek van mij Want toen IK van het podium dook Sprong iedereen opzij.…

Verzachten kan nooit pijn zijn ook als de ziel een huid is ook als de ziel van huis is en in zee springt Koester bij nacht en ontij de zachte sprong.…

Een lach, een klein stemmetje Een sprong, blonde haartjes en een mooi klemmetje Dartelen over het gras Springend in het leven Ik wou dat mama hier nog was Maar dat duurde maar zo even Een lach, een klein stemmetje Een sprong, blonde haartjes en een mooi klemmetje Zorgeloos door het leven Tot het moment van ontwaken Dan besef je je dat…

Hij is bijna vier en sprong voor het eerst in het grote mensen zwembad. Met een flinke aanloop, natuurlijk hey hij is al bijna vier. Mama was trots, want minstens de helft van die sprong was mama’s werk geweest. Een kwartje vertrouwen, een kwartje enthousiasme, een kwartje overredingskracht en twee kwartjes geduld.…

Hij sprong nooit meer in ’s levens koord en God draait onvermoeid die vreemde koord voor anderen voort, o, tussen wieg en graf.…

kus vluchtende lichtheid lucht spontaan laten gaan overhellen en nu de sprong pff gedaan…

Jij vertelt over de lente terwijl regensluiers kindergezichten verbergen achter schampere schijn van schuldig verlangen hink, stap, sprong, hink, stap, sprong, laten hakken op grijze stoeptegels klakken een touw draait gevlochten bochten en als inspin nogmaals de grond raakt vertel jij weer over de lente maar nu over onschuldig verlangen…