Alle inzendingen over Onbeantwoorde liefde

De Brief blijft onbeantwoord.…

maar onbeantwoord is dat verlangen, eenzijdig spel dat is zijn deel... moet hij dat gevoel zien te vervangen, haar vriendschap zien als een juweel...…

Nu mijn hart vol van jou is, mijn gevoel mij steeds meer jou kant uit duwt, doet iedere vlinder pijn. Je vraagt me wat er mis is.... Ik heb je al mijn geheimen toevertrouwd, maar deze laat ik liever voor mij alleen, want ik wil je nog niet kwijt. Je ziet mij nog steeds als een goede vriendin, maar onbewust en ongewild ben jij meer geworden…

Het is half 5. De bus stopt, ik stap uit. Jij stapt ook uit. Ik blijf staan op het pleintje. Jij niet, jij loopt naar huis. Ik kijk je na, kijk, of jij nog kijkt. Jij kijkt niet. Ik wacht en kijk, tot je echt verdwenen bent. Je loopt al achter de boom. Dan kijk je om, ik zie het tussen de takken door. Je kijkt om, kijkt, naar mij.…

ik ken veel woorden in veel talen maar kan je niet bereiken al woon je dichtbij lijkt het of je in het verre Patagonië bent, toen post nog bedeeld werd te paard toen telefoon en telegraaf hun digitale opvolgers globale connectiviteit nog toekomstdromen waren ik blijf briefjes in een fles in zee gooien die je niet bereiken…

Je borstkas gaat langzaam op en neer, mijn blikken gevangen. Teder lach ik je toe, je wil het niet zien. Houdt je ogen gesloten, verborgen voor de waarheid. Alles wat ik zoek zo dichtbij, maar alleen ijzige blikken schenk je mij. Waarom omarm je de warmte niet?…

Mijn reis begon toen ik je warmte hoorde, je zoetheid rook en je liefde proefde. Het was jij die mijn hersenen liet stoppen en mijn hart liet werken. Het was door jou, dat ik in deze tijd nergens anders aan kan denken.…

De zee zoekt het land met een rustige golfslag, het land trekt soms aan, stoot soms af, behoedzaam en stoer blijft het liggen, beluistert het lied van de ruisende zee. Op steekt een storm, de zee baart schuimend koppen, golven slaan het land tegen de klippen op, ze bonken, botsen, beuken, breken: geen antwoord is hun deel, hun lot een krachtig…

Gestolde liefde, talloze jaren Al jong gekoesterd in de oude tijd Ontdooit ontspringt zij weder Alleen en onbeantwoord zij En dreigt zij weer te stollen Maar nu voor d'eeuwigheid Mijn lief, mijn dagen en mijn nachten Voelt mijn hart dat naar je smacht Kom en rust in liefde bij me En blus mijn hartstocht nimmer uit Vlucht, oh twijfel, volg…

Heel stil en onbeantwoord het vragen zonder weten de antwoorden vergeten roep om liefde nooit gehoord het gedonder in de glazen woorden van betekenis en toch dat hevige gemis laat gevoel door bloed razen geopende handen vol liefde om te geven en te ontvangen bevredigt heel stil puur verlangen verdwenen zijn woorden die griefden…

onbeantwoord in de sprakeloze nacht…

Soms denk ik wel eens Zal ik je even smsen? Gewoon voor een borrel thuis? In jouw of mijn huis? Op de bank en schoenen uit Onze stemmen van verhalen en een lach van bevestiging Een blik die doet beseffen wat kan het toch gezellig zijn zo Soms denk ik wel eens Zal ik even langs je fietsen Met de ochtendkrant en verse jus Om de dag samen te…

mijn God wegens het uitblijven van uw reactie voel ik me genoodzaakt U weer te schrijven ik stel U wederom met klem deze keer mijn onbeantwoorde vraag waarom kijkt U op mij neer…

leeg, mijn dagen die zonder een woord beginnen in nietszeggend blanco dat schoon blijft van zinnen vol, mijn hoofd barstend van vragen die onbeantwoord de leegte slechts verdagen…

Ik moet nu verder, liefde onbeantwoord. Doe je ding, volg je levensweg. Maar weet wat ik nu leer... Ik mis je...…

Door de ogen van mijn liefde schitterde ik mijn weerspiegeling glansde op haar iris wegens het stralen van haar oogpunt. In afwachting van het smelten van het ijs kwam mijn vragende blik stapvoets naderbij voor een gevolg dat hartstocht wordt gegund.…

Eenzaam, gebroken ogen, verloren, telkens voorgelogen, Alleen, gebarsten vragen, onbeantwoord, gespleten dagen, Eenzaam, in tranen gevangen, verlaten, gevoelloos opgehangen...…

Ach, zulke vragen zijn Onbeantwoordelijk (Dit adjectief - Zou het mogen bestaan?) ------------------------------------ uit: 'Zeslettergrepigheid', 2009.…

stroom van gevoelens kabbelt leegte tegemoet het waarom blijft onbeantwoord stilte doorboort 't moederhart die vragen in een boom kerft in de hoop, dat de wind ze vangen zal…

Eenzame lege schelpen als gebroken beloftes en onbeantwoorde vragen…. De vuurtoren flitst naar me….. het is tijd tijd om te gaan, …verder te gaan laat nu de zee zich onbelemmerd mengen met jouw liefde in de oneindig deinende oceaan nimmer versagend… altijd in mij…. verankerd…..…

Ergens was er toch een reden, Waarom je mij uw liefde niet kon geven. Misschien was je zelf niet gewenst, En werd je daardoor zo gekwetst. Zodat het voor jou heel normaal werd, Dat er alléén zonen op de wereld mochten worden gezet. Ik was zo trots toen mijn dochter werd geboren, Maar heb er niets van laten horen.…

Weer verbleekt de herinnering van een gezicht, weer worden straten leger, intens bevolkt met schimmen, weer verdween de ziel van de betekenis in de onbeantwoorde vragen, Weer minder bleef je de stappen trouw wat zo lichtend terugviel in het stof, opgewaaid in berouw.…

Subtitel: Een leven verder Een tweede leven werd mij gegund een derde ben ik reeds begonnen terwijl de zon scheen werd het nacht een tijd zonder sterren, ver van hier Mijn tweede leven beviel zeer goed ging redelijk geruisloos over in het leven dat ik nu leid maar in principe niet had gekund Tijd trok toen onverwacht aan de bel de dood…

De kille wind waait door mijn haar, mijn vragen onbeantwoord. Waar zoek ik toch naar?…

Wat is bestaan: een eindeloos gegeven-zijn, voor ons in de materie, maar met openheid naar het mysterie, zoveel vragen onbeantwoord. We zijn er niet zomaar; alles is gegeven, een grenzeloos ontmoeten in verbondenheid. Wie schiep de liefde, vond de stilte uit? Zaaide de sterren in de tijd en ruimte?…

waar onbeantwoord verlangen als zoutwoestijn verdroogt omsluit zij jou in haar veelvoudig zijn, zweept jouw begeerte wond lepelend als nar de verwoestende kracht over afgronden rozenbladeren die zich opdringen als krater smeulend vuur, wraak van realiteit zij voedt je weert met zachte hand je pijn die elders polst en naait…

Het niet kunnen begrijpen De onbeantwoorde vragen heeft men doen grijpen naar een macht die hoger is dan zijzelf Zich hierdoor te laten vergewissen heeft alle twijfel uitgesloten en niets of niemand zal ooit weten zich te vergissen.…

Gevestigde waarden zo fnuikend desastreus Revolte en onbegrip troef of funest Duizenden vragen onbeantwoord....…

Onbeantwoord verlangen in een stil en eenzaam hart..... Laat me liggen in het diepe duister, rustig en koud..... Nooit kom ik naar boven, zolang jij niet van mij houdt!!…

Waarom nog schrijven zoveel gaat over dood dood en nog meer dood of de liefde onbegrijpelijkwijs Liefde gaat over (in iets anders… of was dat verliefdheid) Of de onbegrijpelijke liefde (ik begrijp dat niet waarom die samen zijn) nog beter het gebrek aan enige liefde en dies meer of wat met de onmogelijke relaties tussen vaders en zoons…