Alle inzendingen over Onbegrepen

ze woonde daar alleen in een kast van een kasteel ik kon haar niet bereiken ze sloot zich alle dagen op ze had krullen in haar geest en niemand om haar heen niemand had de toegang tot het slot van haar vervallen deur verfrommeld blik, kapotte krik gescheurde houten planken ik zag haar nooit, mijn hart doorboord door pen en schroef…

Eng en onbegrepen is ook de gifgroene slang in nijd die plotseling onder een deken glijdt; of het bloed dat spettert vanuit het niets in het rond, terwijl een argeloze in een douchecabine stond. Het zijn die onbegrepen zaken die de geest tot in de ziel raken.…

Er blijven altijd mensen die als je broers je vader of je moeder je zus, je liefste ooit, je kind dat onbegrepen pas toen 't wegging zijn eenzaamheid die reeks blijft komen je verwonderen onophoudelijk.…

Aan de dood ben ik langzamerhand gewend zolang het niet te onverwacht en te onbegrepen zoals een mooie jonge vrouw die behangen met springstof een heiligdom binnengaat zeven tellen aarzelt knopje indrukt en afgaat…

omdat ik niet mijn eigen invloed zal zijn mijn strekking steeds een bedenking is geweest ik niet begrepen heb wat mij naar deze onbegrepen plaats heeft toegejaagd ik niet mijzelf doorgronden kan als strevend te bevatten lag ik op mijn rug en zag een onbeweeglijk hemelgewelf daarom ben ik vrij…..…

in de mist van tijd zoekt hij naar woorden wel vindt hij onbegrepen zinnen die voor het oprapen liggen onbeduidend zijn samen geraapte letters van weleer, die niet binnenkomen immer zal hij blind blijven voor dat wat liefde is…

plots valt ’t stil oorverdovend stil terwijl hij zo juist nog breed uitgemeten schreef over hoe hij het leven liefhad blijft het nu onverminderd stil en zij zij blijft achter in een onbegrepen zwijgen…

ik, mens, durf te leven in een scheppende taal waar het onbekende nog heerst daar ligt echter wel de duiding die ik in een gesproken woord niet vanzelfsprekend behaal en al 'n enkele onbegrepen klank de wederkerigheid verstoort en stoot tegen een muur met een verdwaalde rank…

Jij, Ik, Zo vaak onbegrepen Door mij, door jou Vinden elkaar hooguit nog In de regels van een gedicht - Jij gunt mij de wijn in mijn ogen, Om te laten stromen wat er In de diepte is, Alleen gun ik het mezelf Nog niet, ze is al opgedroogd Voor ze voor jou zichtbaar is…

Freekie werkt zich door het stof op het toneel, de onbegrepen, de afgeknepen intellectueel. Zijn woorden worden foutief geïnterpreteerd, De man van de straat begrijpt hem verkeerd. Freekie, de onbegrepen wereldverbeteraar, Zit met zijn handen in z’n lange grijze haar, eenzaam, op het verlaten toneel in Carré.…

Zijn veer vliegt onverstoorbaar Geleid door de goddelijke inspiratie Hij verwoordt het onuitspreekbare Noemt het onnoembare En kent geen verveling Hij leeft in armoede en eenzaamheid En blijft onbegrepen tot… Hij na honderd jaar opeens wordt ontdekt En geniaal verklaard.…

lief mannetje van mama Zo vaak onbegrepen zo vaak machteloos en ik.... sta naast je en kijk toe ik pak je handje en jij kijkt me aan misschien dat we het samen leren Want samen is de weg leuker om te gaan…

een komiek steelt de show en komt na de pauze mooi niet meer terug iemand in het publiek schreeuwt "houd de dief" maar niemand die hem begrijpt 'onbegrip en onbegrepen' de zaal in verwarring en de komiek maakt zich als een dief in de nacht snel uit de voeten...…

Spelen het spel dat leven heet, hetgeen ze onbegrepen doen. Wat ze goedbegrepen loslaten, is voldoende welgedaan. Het leven willen begrijpen is ondoenlijk.…

Voor het onbegrepen leven. Voor de wind.…

componisten verguisd afgekraakt jaren later uitvoeringen uitverkochte zalen kunstschilders verguisd afgekraakt jaren later schilderijen in museum kunstenaars onbegrepen jaren later wereldberoemd ze waren hun tijd ver vooruit…

Dreigend was de aanblik van het huis waarin we woonden de ruiten waarachter onbegrepen woorden spartelden om adem een deur die halverwege een zin werd dichtgesmeten en het begrip dodelijk afknelde tot een wurging zonder einde. Onze laatste omhelzing…

Dwepen met het gevoel van onbegrepenheid, Uit zwakte, en menselijk autisme Omringt door vrienden en familie, Samen alleen.…

zichtbaar ongelukkig begraaft hij zijn gezicht in bleekgekleurde handen in fel wit neonlicht zichtbaar aangeschoten verwoordt hij zijn verdriet in onbegrepen zinnen als onverstaanbaar lied zichtbaar aangeslagen verwenst hij zijn bestaan om alles wat hij lief had maar toch heeft laten gaan . . .…

Ik vraag Luo wat snurken is in het Chinees want we hadden het over snurken in het Engels en toen zei ze iets ik weet niet meer wat maar ongetwijfeld was het Chinees voor snurken en ik dacht meteen die taal leer ik nooit maar dat was daarna na het vallen in de afgrond van een enkel onbegrepen woord…

Soms zijn woorden ontoereikend ben je alle grip op leven kwijt voel je jezelf onbegrepen. Leven is een diepe strijd door wat mensen overkomt leven duurt geen eeuwigheid. Leef vandaag, wacht niet tot het te laat is, maar wees op alles voorbereid.…

Ik kan godsdiensten niet belijden, die geloven in afgoden, die ons misleiden. Ik ruik de zoete geur van lentebloesems. Ik proef de smaak van zomervruchten. Ik zie donkere herfstwolken drijven. Ik streel de huid van mijn geliefde. Ik hoor kille stormen razen. Ik geloof in Uw heilige intuïtie, die al Uw, onze zintuigen leidt. Mijn, ons aller…

Van onbegrepen mensen houden, zonder te vragen naar waarom. Zonder elkaar te willen veranderen. Zonder elkaar als gelijken te beschouwen. Liefde is niets anders dan elkaar vertrouwen. Liefde is het hart van vriendschap. Is niets anders dan in elkaars ogen, onze eigen spiegelbeelden zien.…

In de grijsgrauwe mist probeer jij te vatten elk onbegrepen woord zichtloos, zinloos blind voor gedachten zie je jouw beeld kleurloos, koud klinken klanken kil in het duister waar vergetelheid geen warmte brengt tot aan de dageraad…

Voor bijna niets is een antwoord als twijfel steeds keuzes vermoordt Wie wil niet meer dan overleven kunnen wat je wilt in plaats van nauwelijks kunnen wat zou moeten met die welbekende moed der onbegrepen wanhoop Groter de overwinning bij het accepteren van teleurstelling over jezelf Voor bijna alles is een antwoord…

Zoals ze was zo is ze toen geworden te stuiten was ze niet ze kon zich niet bepalen haar geest miste de kracht het ging heel sluipend door er was geen redden aan zo onbegrepen als ze werd zo intens hulpeloos mijn liefde was zo grenzenloos maar kwam niet door ze was reeds weg een lange lijdensweg die was te gaan zoals ze was zo is…

verstoten van huis en haard dwaalde ze onbegrepen door de velden van isolement waarin het rijk der schimmen de hare werd, zich ontpoppend tot 'n schaamteloze gebruiker kropen stemmen uit pakken melk overal afluister apparatuur de wereld was krankjorum geworden zij verdronk..…

haar lach is warm ijs onbegrepen door de wereld de taal is meer een eis waarbij de vraag het antwoord blijkt zij droomt het leven naar haar smaak die raakt aan sprookjes neemt een uitgestoken hand zo in beheer de rest bestaat niet meer de wereld dat is zij wij figureren er kan geen ander bij…

hij was de straat ontstegen maar in zijn taal kwam je haar tegen hij vocht en zocht zijn eigen wegen klampte aan aan grote kunst hongerde naar aandacht en erkenning wist het onbegrepen zijn als eindbestemming maar in een semi-artistieke bui kan hij de straattaal niet vergeten spuugt gal op allen die niet weten…

Ondanks ongemak en onbegrepen pijn, is het goed om nu hier te zijn.…