Alle inzendingen over Ongelofelijk

het lage land sprak verlaten tot een kleine bloem die in haar blaadjes de t.v.gids van gisteren droeg een valse psalm droeg het kleine kind in een vaasje naar de tempel alwaar de dienaar Gods sprak van liefde en hij brak terstond de bloem van haar steeltje…

omringd door roze bloesembomen wil toch niet zeggen dat de kerk ineens kleur gaat bekennen…

Je hebt ooit een bres geslagen tussen angst en liefdesleven afgrond om alleen te dragen in een diepte zonder streven zo bloedeloos alleen te zijn in vervorming van verlangen met bergen onverwerkte pijn om je ziel mee te behangen als slachtoffer van ongeloof draag ik jou getergd op handen vlieg naar jezelf over de kloof als bestaansgrond…

De leerling die al lang de naam mag dragen van ongelovige wordt tot vandaag gevierd. Zijn twijfel heeft zijn leven toch niet echt ontsierd maar helpt ook ons bij onze eigen vragen. De Heer prijst echter zalig iedereen die toch gelooft, zelfs door de twijfel heen.…

Het is echt ongelofelijk dat je dit toelaat als burgervader. Zorgverleners en burgers denken het hunne erover, maar het is onbegrijpelijk dat dit is gebeurd. Politie en boa's, maar ook burgers moeten zoveel mogelijk de regels hanteren en zich eraan houden. Een burgemeester laat de Dam vollopen met heel veel mensen.…

Het is ongelooflijk wat er zich heeft afgespeeld in Scheveningen. Twee dagen erna voelde ik mij geroepen om daar naartoe te gaan. Het was een troosteloze aanblik, het maakte mij heel erg verdrietig, wat erg dat ze nog steeds aan het zoeken waren.…

Uit leegte en stilte, wordt het ongelofelijke geboren. Uit haat liefde. Uit toeval bedoeling.…

De Urkse viskotter nadat donderdag het schip verging zijn nu naar alle waarschijnlijkheid de twee opvarenden gevonden. Het is verschrikkelijk, dat dit is gebeurd in heel Urk heerst er verslagenheid, maar ook in het land. Je werk doen, maar door omstandigheden op zee gebeurt iets vreselijks, waar je nooit op hoopt. Een noodmelding…

Ze hoort het moedeloze aan van in het nauw gedreven leed het ongelooflijk ongeloof voor alles wat hij deed Ze schreeuwt het radeloze uit van in de knel geraakte pijn het angstaanjagend angstgevoel voor wat hij niet kon zijn Ze schopt het machteloze weg van in de kiem gesmoord verdriet het onbegrepen onbegrip voor wat hij achter liet…

morgen weer een dag op voorhand kan ik daar ongelooflijk van genieten regent het morgen tsja, dan ben ik niet te genieten…

Wat ten diepste Werkelijkheid is, Werkelijker nog dan De waarheid, is met Geen pen te beschrijven Zo ongelooflijk eenvoudig, Zo mooi…

Je bent zo mooi Zo ongelofelijk mooi God, wat ben je mooi! Ik ben de ratio verloren! Mijn hoofd slaat op hol! Ik ben mezelf niet meer en kan niet anders dan aan je denken en naar je kijken. Ik wil niets anders dan over ons dromen. Je bent zo lief Zo ongelofelijk lief God, wat ben je lief! Lief, ik weet het zeker!…

De kantelpoort klikt hoorbaar dicht verbluffend licht valt op mijn gezicht ongelooflijk wat voor een oogverblindend wit is dit…

regen tikt als morse op het raam hoe geconcentreerd ik ook luister ontcijferen kan ik het niet is het een boodschap van boven wil je hem dan zeggen dat ik hem ongelofelijk mis…

uit het water gelokt Zo springt de agressie uit het brein Door het ongelooflijk slaand gezeur…

De lakens aan de kant gelijk opengegooide gordijnen, het toneeldoek dat opensplijt op de triomf van de oorsprong, het licht dat zijn nachtgewaad afgooit en uit de verblindende straling schrijdt wie haar eigen glans naakt over de arm draagt als een afgelegd kleed, ongelooflijk gewoon, gewoon ongelooflijk.…

Geloven, wat ongelofelijk is. Verbonden blijven, met wie al gestorven zijn. Liefde geven, aan alles wat nog ademt. Durven zijn, wie ik ten diepste ben.…

Mijn ogen zijn rood van het huilen Ik wil me nergens meer achter verschuilen de woede, het ongeloof, alles komt er nu uit ik bent standvastig en maak mijn besluit Laat me maar gaan kom niet achter me aan Geef niets om mijn leven het is me allemaal om het even Niet meer vechten voor jou nooit meer zeggen dat ik van je hou Nooit…

En struikelde zonder armslag behalve de vrije, terwijl toch in de ochtenddauw melkchloor me de adem kortte: haalde adem languit. Spreid en sluit en opgelucht herboren, beentje gelicht door boom of steen. Wat maalde ik erom dat ik even bleef zitten met de handen geheven, dat passanten uit hoofde van de legende een scheve blik lieten vallen…

vertel mij straks wat ik ben vergeten en zeg me ook dat wat ik ooit nog wist dat wat er was er soms bij vlagen eventjes nog is doch het besef van wat ik wil en kan daarin helaas zit tot mijn grote spijt de sleet…

verwarrend eigenlijk Omdat je het nooit verwacht had Ongelooflijk plezierig Ik hoor er weer bij Daarom ben ik echt blij.…

Want, gebeurt alles in het hemelgewelf Zomaar vanzelf Of is dat ongeloof ? Ik hoop dat u het principe kent, Dat deze firma ment.…

De wind waait zoelig zacht langs mijn gezicht en droogt het zoute spoor van ongeloof. Stil dragen wij haar naar de plaats waar zij zal zijn en toch niet is.…

Wat niet te zien is, mijn verbijstering, mijn ongeloof. Wat niet te zien is, mijn wankelend vertrouwen. Voeg daar nog bij, eventjes niks om op te bouwen, et voila! zo ziet mijn binnenkant er nu dus uit. Maar dat is iets wat niet te zien is.…

Wat niet te zien is, mijn verbijstering, mijn ongeloof. Wat niet te zien is, mijn wankelend vertrouwen. Voeg daar nog bij, eventjes niks om op te bouwen, et voila! zo ziet mijn binnenkant er nu dus uit. Maar dat is iets wat niet te zien is.…

Wat ten diepste Werkelijkheid is, Werkelijker nog dan De waarheid, is Met geen pen te Beschrijven, zo Ongelooflijk eenvoudig, Zo mooi Vrij naar Rutger Kopland, Laatste Bevindingen…

en dan opeens liggen antwoorden gewoon op straat vol ongeloof dat ik daar tot dan toe aan was voorbijgelopen schud ik de waarheid van me af en doe deze jas aan als de mijne…

Gelaten hoort ze het slechte nieuws aan met sereen getoonde kracht een opwellende traan glinstert in haar oog en breekt haar gelaat in ongeloof en diepe onmacht…

Onbeschrijfelijk Mooi De planeet Maar ongelofelijk verwoestend Raadselen dwarrelen De wind Is soms hard En soms zacht Net of zij alle geluiden hoort…

Ze nam voor lief wat mensen dachten Ze had lief wat haar liet lachen En vol ongeloof hield men simpelweg van haar.…