Alle inzendingen over Ongrijpbare

Omstreden toekomst, Ongrijpbaar als water... Kristalhelder Later, bij terugblik.…

Ongrijpbaar, Als een mimespeler pakkend in het niets. Onaantastbaar, Als het lot dat wederkeert. Onontkoombaar, Verlangend.…

Geluidshinder lekt mijn oren uit voor het binnenkomt gaat liggen op een met voelhorens gevuld matras stamelend blijft het onverstaanbaar bezwangerd door ongrijpbare prikkels rijp voor een legende vroeger loog hij nooit.…

met leven Al is het even, voor het gegeven Of ben je liever een ronddraaiend wezen Zoek gericht aan het roer synoniem van het wiel Houd jij je zelf goed vast, bang om te vallen al is het dan voor de 31ste keer Het is misschien niet zo big deal Er komt altijd een 32ste ongrijpbare volgende keer…

In het donk’re uur als de zon koud zwijgt komen ze soms langs tijdelijk losgelaten herkenbaar vermomd maar toch ongrijpbaar marcherend zonder ritme tot ik het licht aan doe een eind maak aan de maskerade die maar geen blijspel worden wil…

Het regent zilverpapieren beelden in een ongrijpbaar boek worden zinnen geschrevenen zonder inkt drijven reflecties als stemmen van transparante verhalen verlaten gedachten de wallekant in het lege het is het geluid in de stroom van de stem die ontbreekt.…

Woorden spelen ongrijpbaar krijgertje in mijn hoofd. Beroofd van alle cadans geheel uit mijn balans van zinnen teugelloos -niéts wil zich nog ontspinnen- ben ik met zoveel en met andere woorden sprakeloos. Judith, 13 december 2011…

Verdriet dat zo Ongrijpbaar is Maar wel degelijk Aanwezig in wat Mijn gedachtenwereld is Altijd op de loer Ook als de glimlach Dreigt door te breken Kom ik tranen te kort Om het je uit te leggen ' k Leg een arm om je heen Waarmee ik hetzelfde wil zeggen…

Liefde is... iets ongrijpbaars, als de warmte van een brandende kaars. Warmte en licht zijn twee van zijn eigenschappen, die een groot deel van het fenomeen liefde omvatten. Ik ben me bewust van mijn liefde voor jou, Dit gedicht, omdat ik van je hou. Iets wat liefde is voor mij, geluk met jou aan mijn zij.…

als wind gaat liefde ongrijpbaar mooi en pijnlijk als vuur gaat passie heftig en vluchtig als water gaat bloed in stromen gaat leven als gister over in heden nu verleden voorbij wat blijft…

nu ervaren wij een optelling van ik het wijdse en ongrijpbare zo de schepping is ben ik en toch tastbaar met handen die er niet zijn voeten nog pril de ogen blind geopend voel het leven in de dood zie de zon in mist ijs in warmte van een schoot…

Met één hand breek ik de golven hang hen bruisend aan de wind waar ze verwaaien tot een lied dat melancholisch zingt over oneindigheid ongrijpbaar hoog diep in gevoel nabij en met de andere hand streel ik de branding van je wang…

liefde schijnt in de schaduw van de nacht het draagt tederheid stilte en donkere passie ook ongrijpbare pracht liefde is aards verward in kluwen van oplichtend verlangen soms puur en enige tellen in ogen te vangen…

Ongrijpbaar als de tijd sluimeren gedachten door naakte vingers even fragiel als ochtenddauw na eindeloze nacht waar dromen op zich lieten wachten hoorde hij haar in zijn ziel ver vederlicht ver verder dan een fluistering kan dragen…

Geluk, ongrijpbaar, ligt, vluchtig als adem, in je besloten. Is smeulend vuur, dat, kort van duur, plots op kan vlammen. Is de streling van een hand, koele ochtendstilte op een verlaten strand. De onbevangen oogopslag van een kind, eeuwigheid in een moment.…

EIGENBELANG Geluk en liefde vinden. Niets willen verliezen. Jezelf verdedigen. Zelf blijven leven. Liefst onsterfelijk. Levenslang. SAMENHANG Samen de aarde beschermen. Jezelf in anderen herkennen. Dieren als onze gelijken zien. Eenzaamheid bestrijden. Samen blijven leven. Levenslang. Eigenbelang en samenhang, voeren nog een blinde…

Je hangt zo ongrijpbaar zonder kabels aan de lucht onmogelijk te verstenen soms hagel je op hoofden maar meestal zweef je voetloos voorbij, groter dan de aarde; had ik honderd vorken, ik kreeg geen gat gemaakt had ik duizend handen, ik kreeg je niet gekneed…

vitaliteit in levenloze schepping stroomt vibreert aspireert inspireert daalt neder wind waait verdorde bladeren van bomen ongrijpbaar niet te vatten creativiteit reis langs paden van de zegewagen stilte verandert kleur…

'n Weelde Door geen historicus nog in te perken Geheiligde theaternaslagwerken Bevatten zelden zoveel tekst en beelden Zijn oeuvre, dat welhaast ongrijpbaar groot is Toont aan hoe rijk zijn leven voor de dood is…

ik ontsloot mezelf tot naar buiten gericht, om de lege koelkast met boodschappen te vullen, onderweg telde ik de mussen die in aantal schijnen af te nemen tussen de bedrijven en straten door tot iets ongrijpbaars of onecht ik droomde tegen mezelf en ontwaakte uit een ogenblik…

TIJD tijd is als water krachtig, transparant tijd is als vuur machtig, dominant tijd is als vrijheid ongrijpbaar, beperkt tijd is als een bloem fleurig, verwelkt tijd is als licht helder, pijlsnel tijd is als het leven oneindig, een spel…

pijn zo diep ervaringen in de mist fijne deeltjes bijeen in nevel uiteen ongrijpbaar verleden voorbij de gedachten van toen verdergaan in heden ontastbaar is de toekomst gedachten worden angsten het barre bestaan in heden vergaan de ondenkbaarheid voorbij...…

Koude stralen langs mijn handen, ongrijpbaar, onzichtbaar. Hoe verdwijn ik? Hoe kom ik weer terug?…

Zo ongrijpbaar een momentopname 't brengt me van m'n stuk Het zit diep van binnen borrelt op en wil eruit Accepteer wie je bent geniet iedere dag en leef voluit.…

ik ben als een speelbal op de golven lig op mijn rug hij is weer terug het zwaard van toorn en wrake glinstert in de lucht we duelleren op het scherp van de snede met mijn hulpgebeden hij ongrijpbaar als altijd maar dit keer onervaren in de titanenstrijd hoewel een basaal carcinoom zou zo een levensgevaarlijk melanoom kunnen…

Ik ben vannacht bijna doodgegaan, als een vreemde tastte ik in het duister van mijn bestaan; de aanzet tot het komen en gaan, wanneer gedachten worden gekluisterd: het leven is als het spel van wolken en maan, al even ongrijpbaar als haar grillig bestaan; de strijd aangaand met wie niet goed luistert.…

dag tovenaar met mythisch balgevoel aan botte bijl vaak watervlug ontkomen linksbuiten binnen lang vervlogen dromen gracieuze danser in het strijdgewoel je hebt een simpel spel tot kunst verheven en dribbelt nu ongrijpbaar uit het leven…

Op jacht naar een schaduw van jezelf of een ander Kom je dichtbij dan wijkt zij Laat het los alles voor niets Zie eindelijk in wat heeft 't voor zin Een schaduw een droombeeld Ongrijpbaar zie dat in haar Je doet jezelf te kort en mij ook Kom op aarde terug niet nu misschien, maar vlug…

de maan spiegelt een reis in gedachten ongrijpbaar voor de stille dromer een buik vol gevoel flarden van eenzaamheid en een duif onderstreept het verhaal in vogelvlucht een slaapliedje voor de bomen die het landschap omarmen als een warme deken een nachtkus voor het laatste woord…

het glas heeft in kristal van haar scherven verteld hoe sierlijk lijnen bogen licht braken in de zon toen evenwicht nog transparant de kleuren schitterde van kunst de val in het ongrijpbaar zijn gebroken tot de laatste lijn in tonen die op marmer nog probeerden als kristal te resoneren…