Alle inzendingen over Ongrijpbare

Een nieuwe Nurejev is opgestaan. Blote voeten raken amper de grond, de volmondige contouren gloeien als wangen van een opgewonden kind. Weinig bindt hem aan de aarde. Zon en regen, hagel en storm zijn rampspoed noch zegen. Geen adders onder het gras krijgen grip op die stam. Dit is de plek waar hij heerst, ­opgepoetst en…

Het grote geheel lijkt zonder inzicht op chaos zonder uitzicht ik zou het moeten opdelen in grijpbare deeltjes maar het mes ontbreekt het is te scherp en hard voor blote handen waarvan de meeste wonden nog niet geheeld zijn…

die jouw gedachten stilde De energie in mij gaat verloren In wanhoop vindt dat zijn kracht Mijn laatste hoop gezonken Enige redding is het gevoel te smoren Ookal wordt de pijn niet verzacht Bitterzoet is wat wordt gedronken Mijn verstand bevlogen door gevoel Al dat mijn hart kan verdragen Blijkt duidelijk te zijn gevangen In een ongrijpbaar…

die jouw gedachten stilden De energie in mij gaat verloren In wanhoop vindt dat zijn kracht Mijn laatste hoop gezonken Enige redding is het gevoel te smoren Ook al wordt de pijn niet verzacht Bitterzoet is wat wordt gedronken Mijn verstand bevlogen door gevoel Al dat mijn hart kan verdragen Blijkt duidelijk te zijn gevangen In een ongrijpbaar…

Wat stil is het vandaag. Zo stil dat ik zijn lieve stem ook nu nog helder hoor hij dwarrelt lustig door het huis omhoog, naar rechts, omlaag ik kijk en lach ik luister stel af en toe een vraag. Maar dan lijkt hij te vluchten - het raam staat op een kier - ik vang hem net op tijd in allebei mijn handen totdat zijn woorden branden en…

Als ieder ogenblik een ongekend begin is van nasleep die pas over eeuwen licht zal werpen op dit nu – zijn de bekende woorden sterrenschijnsel, amechtig arriverend, veel te laat. Waar kunnen we dan nog over praten? Alleen de lokstem van het water zwatelt in strikt hedendaagse taal, geen touw aan vast te knopen; zeker niet op het razende…

Niet te beschrijven wat een geur doet in je neus en in het weke van je hersenen, een bloem, strandlucht. Laatst liep ik op de weg toen langs mij streek een vleug van vroeger, van potten inkt en rekenen, wat ik in der eeuwigheid zou zijn vergeten, ik liep er tegenop. Men zegt dat van bepaalde vlindersoorten het reukvermogen zich uitstrekt…

ik vroeg of je nog van me hield en je zweeg lange tijd tot je 'kijk', zei, 'beneden' daar stonden in langzaam en laaghangend licht twee reeën een ogenblik stil, toen vluchtten zij snel en gewichtloos het struikgewas in hier en daar werden bladeren geel dat was wat je daarna zou zeggen 'september, de herfst komt er aan'…

Een strijklicht dat zijn schaduwen uitstrekt naar onbereikbaar geworden, al verwilderde plekken om wat zich er ooit voltrokken heeft en misschien nog steeds niet is gewist – met de wolken wegdrijvende, weer te binnen geschoten, willekeurige momenten, maar er is zoveel horizon waarachter ze vervolgens moeten verdwijnen, terwijl een afgelegen…

De taart draait rond Geluk is ongrijpbaar dichtbij .....Laat me bloeden .....in jouw storm .....Laat me bloeden .....in jouw hart…

je bent niet dood maar toch ik herken je niet meer jij leeft maar bent weg Ongrijpbaar ben je verworden tot iets voor mij niets en dat raakt…

Mijn dromen zijn voorbij vanmorgen vond ik ze gestold tot een verwrongen klomp vermengd met as van een gedoofde macht het duister trekt mijn ziel, ik zie geen licht het hemelruim beschijnen en voel de kilte strijden met een smeulend restje van Uw naam ik zoek wanhopig naar een reden als antwoord op verstomde kreten daar onbegrip geen…

ongrijpbaar door de vingers voelen de gedachten week als niet te bevatten of juist wel, wie het weet onvindbaar door het bos groeien de takken weer als niet te trappen of juist wel, wie het deed ontroostbaar door de mail denken de woorden veel als niet te snappen of juist wel, wie het schreef de waarheid verschilt in de randen van…

Wetend dat ik niet denken kan nu ik voelen moet vergeten lijken wolken luchtkastelen zal ik nooit meer denken de nacht proeven en je aan me voorbij laten gaan mistige illusie onzichtbare vriend je verblijft in ongrijpbare stilte ik kan je niet zien slechts voelen in het diepste verdriet waarin je bij me bent as uitgestrooid over…

succes is om te behagen een blijer mens van je te maken dan je eigenlijk bent het is slechts franje die soms aan komt waaien of het asociale van de graaier maar vaak het werk van eigen handen of op een goed gaatje van de markt landen geluk heeft juist iets teers ongrijpbaar in verlangen als een roos die niet gaat hangen een open…

Mijn zolder weeft zich een web van dromen, daar leeft de tijd die is geweest, soms vangen de ragfijne draden een vlinder,dansend rond boeken die niemand meer leest de wereld van vroeger trekt aan mij, als iets dierbaars, een droom, een vergeten feest het kind van toen reikt nog steeds naar de sterren, dichtbij maar ongrijpbaar laat…

jij glijdt door mijn vingers ontglipt me steeds weer wat ik ook probeer bent de veer van een vogel hoog in de lucht ongrijpbare dwarrel in vrije vlucht de lach van een kind mijlenver hoorbaar gedragen door zomerse wind schijnt als de zon onontkoombaar in schaduw jouw licht is alom jij bent de ziel in dit leven de hemel op aarde…

Zou jij mijn God willen zijn neem dan van mij weg alles wat absoluut is wees nabij zoals ik ben zuiver mij uit in wie ik zal worden of als blijkt dat jij een schepping bent van mij dan ben ik de kunstenaar die onvoorwaardelijk lief heeft wat tot leven kwam…

ik grijp de tijd bij z’n kop en z’n staart hij probeert stiekem te verglijden wordt net als ik bejaard wat ik samen met hem wil vermijden de tijd heeft de tijd niet meer en ook al probeer ik het steeds weer zijn regels zijn niet te ontwijken…

Zou jij mijn god willen zijn neem dan van mij weg alles wat absoluut is wees nabij in mijn zijn zoals ik ben zuiver mij uit in wie ik zal zijn of als blijkt dat jij een schepping bent van mij dan zal ik de kunstenaar zijn die onvoorwaardelijk lief heeft wat tot leven kwam…

in de wereld af voel kilte van spelonken waar naamloos vuisten op de muren bonken geketend zonder licht probeer de hemel soms te raken in het ontwaken van genot om in overgave eens mezelf te vergeten in het schuldbewuste weten ik wil uren huren om gisteren te verdringen morgen weer te zingen de toekomst is mijn prooi in haar ongrijpbaar…

Aarde oerknal of schepping? dampkring en zwaartekracht maakt leven mogelijk zuurstof en water eerste levensbehoeften Ruimtevaart satellieten en raketten lancering op zoek naar gegevens over de aarde en de ruimte oneindige obsessie Het universum groots en weids energie en materie turbulent mutabel altijd in beweging onmetelijkheid…

er zweven miljoenen illusies in de lucht gretige handen grijpen in het luchtledige onbereikbare illusies gegrepen door de illusionist die het onmogelijke waar lijkt te maken maar slechts ongrijpbare illusies in het rond strooit gedesillusioneerd worden illusies begraven op de steen staat hier rust ontgoocheling…

Zij hoort zich het scheppen van orde op zaken waar van ik naar haar het fijne niet denk te weten; eigenlijk weet ik mij gesteld de scheppingspreek te kraken, een titelloze pretendent die ongrijpbare lucht laat meten.…

van bloeiende bloesem tot prachtige peer hangend in de hete zomer ze is nu rijp en rood ongrijpbaar groot daar aan de hoogste tak rijp moet ze vallen want plukken zal niet lukken pienter die peer…

haar sterkte en trots waren steeds te bekoren nu is haar leven verloren verloren in tijd het heden ongrijpbaar verleden niet tastbaar verdwaald in twee levens soms meisje, soms vrouw…

Het carnaval is vaak een middenmoter De paashaas een ongrijpbare affaire De Koningsdag? Die moet nog in première Maar het epicentrum ‘kerst’ is altijd groter In één ding is dit feest niet te verslaan De factor ‘elkaar naar het leven staan’…

als iemand denkt dat hij iets voorstelt dan ligt dat louter aan hen zelf de naar eenvoud neigende nederigheid is hen vreemd wanneer iets het voorstellingsvermogen ver te boven gaat blijft het zelfbesef dikwijls ongrijpbaar…

Het zogenaamde niets kennen we als leegte. Leegte als onmogelijkheid waaruit wat mogelijk is ontstaat. Zoals onbewuste dromen komen, in het holst van de nacht, en als sterrenlichtjes verder gaan. Zoals mensen die plannen maken en plannen in vonken op zien gaan in het zogenaamde niets. Het niets dat bron van leven is. Het niets dat als…

Ongrijpbaar. Niet tastbaar. Verdampt. Weg. Voor altijd.…