Alle inzendingen over Onmiskenbaar

Ongelopen wegen Werden bedekt door sporen, Ongehoorde woorden Werden opeens gehoord, Woestijn werd een bloem, Bloemen werden geplukt, De Zon werd gelezen als ZonDe. De Zon van de aarde schijnt, zonde van de aarde verdwijnt...…

Die lach op je gezicht zal mij altijd bij blijven je amandelogen waarmee je een ieder kon verleiden het was daarom niet te vermijden dat je in mijn hart kwam wonen voor zo lang ik leef of langer als het kan met een huid als satijn zo zacht heeft iemand zijn engel gebracht en hem hier vergeten hij weet er niets meer van maar ik weet het…

het slechte weer komt het is er onmiskenbaar ja, een depressie…

onmiskenbaar ook niet uw WIJSHEID respecteren...…

de roep is de naam onmiskenbaar en zeg jij ‘dank je de koekoek’ ?…

Een onmiskenbaar bewijs van emancipatie. --------------------------------- uit: De rots van Gibraltar, 1969.…

Beklijft het schijnbaar lege Ondefinieerbaar wijkend iets Of is het leeg en inhoudloos Maar qua vorm en in rapporten ontegenzeggelijk aanwezig Een onzichtbare kust Een onwrikbaar hek Een ongebonden uitstulping In een kader wellicht Geen vogel tussen angels en klemmen in carrés van forellenkwekerijen Noch voetafdrukken in het zand…

Toch hoor ik onmiskenbaar het geruis van de bladeren waarop de regen valt in het donker. Het regent nu niet, maar het regent.…

Studeren in het onvolprezen Groningen Een populaire universiteit Het is helaas een onmiskenbaar feit Er zijn daar bijna geen studentenwoningen Dus wil je gaan studeren aan de RUG Dan slaap je straks op straat, onder een brug…

Onmiskenbaar woedt de groei, vandaar het streven naar de oorsprong. Is de verbazing belangrijk? De toewijding? Nee, bezieling heeft een masker nodig, benadert de harde kalmte. ------------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

Donker diepzwart dogma spreekt vastomlijnd in uitgesloten logica goed dat twijfelaars bestaan en agenda’s bijdehanter opengaan want zonder twijfel blijven duistere dogma’s onmiskenbaar bestaan.…

Onmiskenbaar zijn zij een paar Vliegen op van zee uit eb of vloed Dalen neer op het strand de reep van zee Hij neemt haar als op vleugels mee Doet zich met haar tegoed tafeltje-dek-je voor dit paar.…

jij kuste mij vanmorgen daar jouw zilveren omlijning niet ontbrak onmiskenbaar genoot ik van de tederheid zoals jij was voelt de leegte dieper doch hou ik me vast aan jouw ochtendgroet…

Het Palestijns gebied, het land van Sem dat onmiskenbaar naar een volk verwijst? Jerusalem of Zeist: wat kan het schelen, de lijdensweg kan men het beste delen.…

De boeren kunnen straks weer rustig slapen: Er komt een einde aan het MKZ, Al tellen zij waarschijnlijk in hun bed Nog jaren later de geruimde schapen, Want dat is onmiskenbaar een symptoom Van het beruchte MKZ-syndroom.…

Nu schijnbaar plotseling het paard van Troje zich onmiskenbaar tussen ons bevindt om in het donker onder vrouw en kind zijn schokkende verachting rond te strooien, zal men gastvrijheid, zo laat zich vermoeden, verbinden met verbolgenheid en woede.…

Wat ben je bijzonder maar onmiskenbaar kwetsbaar maagdelijk fragiel Jouw natuurlijke geur overtreft al dat ooit vervlogen is Ik haal je jas met intens warme gevoelens Sluit zwijgzaam de deur en dank mijzelf.…

Onbewust in schemerduister halfverscholen half geloken begint zij ongemerkt haar gang door vocht omstuwd en nevelwolken Onmiskenbaar trekt zij zienderogen hemelwaarts rijzend in een baan om aarde een welving in haar lichtend spoor Voor Majka…

Dat is toch onmiskenbaar een politiek statement. Allochtone meisjes en vrouwen kunnen zich laten inspireren door deze onmiskenbaar Turks aandoende hoofdbedekking. Neem nu eens als culturele instelling Uw verantwoordelijkheid. Toon moed, toon een VOC-men- taliteit en verban dit op zich niet onverdienstelijk schilderij naar de kelder.…

Je hebt me om je tuin geleid De hagen hoog bijna ondoordringbaar Ik leverde met jou veel strijd Voor en na het minnekozen Onmiskenbaar gewapend En achter een schild van woorden Om je tuin...... heb je me geleid Ooit maakte ik je het hof Plukte er de mooiste rozen.…

in alle woorden schuchter geschikt zal hij je vinden dagen verglijden onmiskenbaar het hart is te week van maand tot jaar herken dit gevoel vergeet niet te bezinnen weet daarbij ook dat je zal terugkeren nooit onbewust wellicht in een ander gedicht…

De drang om permanent naar meer te streven Brengt crises voort, een onmiskenbaar sein Schreef Hoornik niet al: hebben is slechts schijn? Hoog tijd is het om anders te gaan leven Ik denk terug aan eigen kindertijd: Blij met een boterham tevredenheid…

voor de winter heeft de klok geluid de krokussen zijn uit paden waren al ontsloten door prille sneeuwklokjes uit groen in geel en wit ontloken nog dempen sneeuw en kou de allereerste lentekleuren maar onmiskenbaar staat nu tussen grauw het vroege voorjaars paars en blauw…

boven alles uit klonk onmiskenbaar het gefluit van een vogel ik volgde zijn tonen in loopjes en trillers ontdekte de melodie in zijn lied en refrein langzaam kwam vrede en rust de drukte voorbij maar hij sloot de avond in solo met stilte als tweede partij…

ik ken je niet, maar ik zou je Odeth willen noemen je wordt gedragen door velen vaandelend hoog noemen zij jouw namen gaan voorbij aan de pijn die jij onmiskenbaar lijdt ik voel slechts Odeth die mijn bestaan niet belet zij is de stille kracht die mijn leven verzacht…

'met onmiskenbare hang naar lekkere trek kwijlde hij ongegeneerd toen zijn oog viel op de verleidelijke Bossche Bollen'... poëtischer kan ik het niet voor u maken sprak de dichter met zalvende stem terwijl hij bovenstaande tekst als opdracht in een bundeltje voor een lezer uit 's Hertogenbosch opschreef…

Het had een onderonsje moeten blijven, zijn mailtje aan de stoot van het kantoor Maar onmiskenbaar klonken bij het schrijven zijn hormonale ondertonen door De boodschap wilde ook al niet beklijven, vond in haar mooie oortjes geen gehoor Wat heet: ze las collega's hardop voor "...zou jij met mij de lunch willen bedrijven?"…

Onmiskenbaar troont d'Olle Grieze Hemelwaarts vanaf de Oosterstraat Vertrouwd gezicht voor mij, al moest ik kiezen Voor 'n stad waar thans de Westertoren staat Geliefde Grote Markt en Zuiderdiep Gedempt de weg waar ik zo dikwijls liep…

ik ben de koude zat roer de trom op een bevroren regenton ontwaak maar kikkers uit de winterslaap en kwaak het voorjaar aan kom knollen scheur je ronding open laat de eerste lentekleuren lopen ruik de onmiskenbaar nieuwe geuren van het pasgeboren pril seizoen…

de lucht is vandaag gevuld met aankomst en verblijf bevroren in hemel en veranderlijk met wolkenvorm vertrekken is geen object geen onderwerp in een kooi geen zinsnede op het strand geen visgrond en zilverplevier misschien een draadloos paaltje in ongemaaid weideveld een onzichtbare kust, een hek of onmiskenbaar iets dat beklijft…