Alle inzendingen over Ontdooide woorden

De woorden die ik verzamel lijken op die regen die valt en die ik droom als ik schrijven wil en de druppels me blijven vragen wat ik wens. Geen kleuren maar geluk in een stilte waar de regen me niet meer kan vinden en ik met woorden weer verdwijn naar een verhaal zonder regen.…

Poes die weer naar buiten wil draait zijn kopje in mijn hand in dit vredig, zonnig land en een woord staat even stil. Hou je van me, lieve vrouw? woorden tillen levens weg lezend hoor je wat ik zeg: mensen blijven mensen trouw.…

Hier, sta maar achter dit woord ik ben jouw stilte boom laat vallen die winter kom met de dagen van weleer toen we koeien in de regen zagen, en mannen in de regen zingen achter dit woord van vlakte verlang ik diepere wijsheid dan ooit onze liefde, en alle vriendschap die er over is in groter voelen, kleiner beleven wil ik jouw emotiegewoonte…

Poes die weer naar buiten wil draait zijn kopje in mijn hand in dit vredig, zonnig land en een woord staat even stil. Hou je van me, lieve vrouw ? Woorden tillen levens weg lezend hoor je wat ik zeg: mensen blijven mensen trouw ................................. Torroella de Montgrí, januari 2009…

Alom is droefenis om ‘t moorden, en ‘k wilde dat ik hen helpen kon, maar ik, ik heb enkel woorden, woorden, maar daar naar luistert geen bataljon. Eens komt er misschien een dag dat zij met woorden, enkel woorden, een einde maken aan dit moorden.…

Vandalen braken vannacht in bij een kleindierenvereniging. Ze verschaften zich toegang door de deur te forceren. Verminkten vervolgens vijftien parkieten door hun de pootjes af de draaien, knepen dertien kanariepieten tot moes en smeten tweeëntwintig eieren van zeldzame volièrevogels stuk tegen de wand van het hok. De inbrekers namen…

Hoe kunnen woorden je bekoren, of zijn het toch de woorden niet maar wat ze roepen, wat ze wijzen en hoe je door de woorden ziet hoe 't leven steeds opnieuw geschenk is, hoe liefde je bestaan plots kleurt en dat het allerkleinste zaadje toch ergens nog naar morgen geurt.…

Soms zijn je handen gesloten voor de prijs die je eens had gewonnen overpeins je het bestaan in een dal zonder stromend water met wat verdorde gras het leven te kort om je te geven en de hemel onbereikbaar voor het prachtige blauw ik weet dat mijn woorden soms snijden, maar ook kunnen ze fluisteren dat ik van je hou…

de spanwijdte van mijn vleugels is niet groot genoeg om het gevallen woord te dragen hemelhoog dondert de echo door ik vlucht om wat ik hoor en hoor en hoor klapwiekend ankert naklank koortsig en rauw klampt zich vast, hecht aan vergroeiing in mijn gekraakt karkas…

Verlaten wacht het spiegelbeeld in het koude water van een herinnering die geen herinnering wil zijn. Gezichten zoeken het licht dat ze niet willen delen of verliezen. Stemmen verstoppen zich in de leegte van een afscheid dat niets achterlaat. Muren blijven en deuren sluiten als waren ze altijd gesloten geweest en waar zelfs de leegte een…

destijds heb ik eens een portie rijpe woorden in weckpotten gestopt ik hoopte op deze wijze nog wat lyrische versjes voor later te bewaren doch er sloop waarschijnlijk een vorm van bederf in de potten (wellicht lekten de afsluitringen) zodat de inhoud aan versheid duidelijk te wensen overliet...…

God nam het Woord met groot gezag door 't rollen van een steen. Maar toen dat licht, zo mooi en zuiver een voorjaarsstraal als warme deken geen toekomst meer voor dood en huiver want God zal blijven spreken.…

Iets van zelfvernietiging: een protest om zichzelf uit z'n vorm te bevrijden, daar klampt hij zich aan vast bij wijze van vertaling naar daar, waar hij oneindig vrij is in al zijn, zijn: om het beter te leren kennen betreedt hij het slagveld in afzondering, zonder zeker weten, met eeuwige twijfel.…

It was a hell of a job, die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veeartsen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen…

Je hoort me maar je verstaat niet wat ik je zeg Je kijkt naar me maar je ziet niet in mijn ogen dat ik het meen Dat ik van je hou, écht van je hou, met mijn hele ziel en zaligheid Je ziet mij zwijgend aan en hoort enkel maar goedkope woorden Verdomme...…

jouw hart voor mij opengesteld een museum van rood waarin ik kan rondwandelen, prachtig als de schilderijen van Rodin, waar jij in verholen zit waar 'k kan fluisteren tegen jou en jij jouw gloeiende woorden over mij heen kan leggen, prachtig als goudslingers, waarin ik kan lachen en schuilen tot de dood.-…

Troostende woorden, hoe lief of goed ook bedoeld Niemand kan voelen wat jij de afgelopen tijd hebt gevoeld Wil laten weten dat ik meeleef en er ook voor je wil zijn, zou willen dat ik het kon verlichten die vreselijk pijn Als je behoefte hebt aan iemand om je heen laat het me weten, je staat niet alleen Sterkte…

Woorden zeggen dat we van mensen houden hoe goed en bezorgd we wel zijn voor elkaar. Eerst wijzelf, die ander is onze naaste maar.…

Niet alleen de woorden die gelezen worden, raken diepste zijn Aaneengeregen zinnen verhalend vertalend worden uiterlijk onbewogen gelezen tot de kern is doorgedrongen ziel wordt geraakt lucht ontsnapt aan longen zucht wordt geslaakt Een lint van emoties, waardoor ongeschreven woorden worden doorvoeld, zetten onzichtbare beelden…

Figuratief stelt waarheid niets voor figuratie met figuranten die figureren filharmonisch en demonisch filomeren die fingerend infiltreren filosoferend iets uitproberen figuratief en de figurant woorden van Kant…

je spint de waarheid niet uit wollige woorden omdat die in het onderhuidse zijn geboren de tonen kleuren niet in modulatie en gevoel alleen met zachte handen in leiden en begrijpen zullen deze spinsels ooit tot eerlijke ragfijne garens verglijden…

Zwijgend als een stenen leugenaar die woorden steelt en woorden misvormt. Als waren ze stenen die hij wil blijven kerven met een boodschap die niets raakt en vervagen zal als een droom die ziek maakt en verteert wat hij in zijn waanzin en moordlust nog niet vernietigd heeft.…

Prachtige regendagen,vlagen van wind die nergens naartoe gaat; zwarte vogels die cirkelen rond mijn verlangen naar licht. Mensen proberen teder te zijn ondanks de pijn van verlies en onbegrip. Konden we maar altijd weer herbeginnen. De kinderen zijn er nog, de pasgeborenen waarmee alles nieuw wordt, of toch weer anders dan we nu maar kunnen…

Flarden van woorden Zwerven door mijn hoofd Woorden zo ongrijpbaar En toch zo onontwijkbaar Reddende woorden Vrijmakende daad Verlosser der Mensen Jezus, Zoon van God!…

met stompe punt het potlood ongeslepen schrijf ik mijn zachtste woord voor jou mijn lief zoek het in de chaos die mijn dagen draagt dat ene woord zacht en warm als de vacht van het lam nooit zal het wijken verpakt in stralend zonlicht met zilveren maanlicht lint wacht het op jou ik zwijg bedeesd durf het niet luidop te noemen…

er zit geen rust in je handen zij cirkelen bogen vingers wijzen bevlogen naar een mooi perspectief zij schaduwen woorden benadrukken klanken die anders niet of veel minder lang blijven hangen zij dragen de taal die in je blik staat geschreven accentueren het belang van intensief leven vinden ontspanning in het strelen en helen…

ik vraag je wie jij bent je kijkt me aan alsof je water ziet branden legt mij uit met woord en handen dat jij een mens bent net als ik na een barre tocht door vele landen dat je hier bent om te leven zonder honger angst of pijn hoopt dat er een plaats zal zijn ogen kijken vol verwachten een kleine grote vent wees welkom fijn dat jij…

van ijs enkel maar genezeing gekleurd met andere woorden…

woorden zijn als rozen als je niet uitkijkt zijn ze een messteek in je hart als je ook maar kijkt naar iemands lippen zonder de woorden te verstaan zie je wat ze echt bedoelen ze zeggen wat ze niet menen Een band vaak gesmeed van een glimlach, Van koud staal slechts een eerlijk woord smeedt een band stevig en onfeilbaar en slechts gesmeed…

gladde woorden schaatsen op het ijs stugge woorden klunen tegen de wallekant omhoog rumoerige woorden veroveren het land tóch of vooral hebben wij het land aan luidruchtige woorden geef mij maar het warme fluisteren van teder woorden als ik mag kiezen worden dat mijn laatste woorden…