Netgedichten

netgedicht (nr. 28.872):

Woorden in de herfst

Prachtige regendagen,vlagen van
wind die nergens naartoe gaat;
zwarte vogels die cirkelen rond
mijn verlangen naar licht.

Mensen proberen teder te zijn
ondanks de pijn van
verlies en onbegrip. Konden we
maar altijd weer herbeginnen.

De kinderen zijn er nog, de pasgeborenen
waarmee alles nieuw wordt, of toch
weer anders dan we nu maar kunnen denken.

De toekomst staat te wenken
op de winter, de lente, nog ver weg nu.
Maar komen zullen ze, zeker komen ze.