Netgedichten

netgedicht (nr. 28.871):

identiteit

treed naar voren
in het licht
in duisternis
krijgt ontvangenis
de diepe schaduw
van uiteindelijkheid

en in het niets
kan je ook zonder
ben je enig
ongebonden

laat je wimpers vallen
over je schaamte
de mens is geboren
uit de schande
die de onderbuik bezit

het is het dragen
van alles wat is
op zwarte vleugels
zonder hoop
ooit een einder
tegemoet te vliegen

laat varen
al dat schuldbesef
het baart
enkel fluisterende
schepselen
die het duister
omhelzen