Alle inzendingen over Op slot

Zwarte Piets hemel poort De knecht rol die wil Ik niet Slot vrij deur ge piep…

Door water werd hij betoverd door wetering sloot en plas Met golven rimpelingen was hij in z'n sas In verten zeilen een schip of boot?…

hart Weer achter slot en grendel Terug in de schatkist Waar jij het eens vond…

Vroeger sloot men mensen zoals ik op, achter stevige, wrede sloten van een griezelig gekkenhuis vol martelingen door barbaarse instrumenten. Het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, zie ik ze kijken, met argwaan en angst in hun benauwde ogen, de ijzeren sloten van vroeger.…

ze woonde daar alleen in een kast van een kasteel ik kon haar niet bereiken ze sloot zich alle dagen op ze had krullen in haar geest en niemand om haar heen niemand had de toegang tot het slot van haar vervallen deur verfrommeld blik, kapotte krik gescheurde houten planken ik zag haar nooit, mijn hart doorboord door pen en schroef…

als je dan door mijn haar streelt in zachte tintelingen rond mijn oor de schaduw van vandaag verjaagt voel mijn liefde, voel terug hoe dit vrije lijf geprobeerd heeft de wieg te zijn, een sleutel naar groter tot de buiging van dat jaar je anders bracht toen er nacht viel sloten ogen toen het licht werd sloot mijn lach rond wie je…

Een klootschietersvrouw nabij Sloten Vertelde onlangs onverdroten: Ik zeg hem altijd Als ik overlijd Dan gaat al ons geld naar de kloten…

weet een dichte deur kan op slot zijn maar ook los probeer het maar eens net als bij het mensenhart doe een poging, raak het aan…

Vijf ranke rozen en het bloemstalletje sloot net op de valreep en zij had het toch zo koud daarom koos hij ze vuurrood…

De deur van je hart zit nog op slot Ik kan niet naar binnen De sleutel zit aan de binnenkant Ik heb aangeklopt maar je hebt nog niet opengedaan…

Toen sloot ze heel haar hart af, als een steen.…

Over ijs En sloot.…

Kleurenspel Een mooi kleurig slot aan zee, het was formidabel. In alle tinten kwam de kleurenpracht voorbij. De kou triomfeerde met overmacht, maar het werd een mooi spektakel bij de zandmotor aan zee. Het ongelooflijke kleurenpalet sloot de dag magistraal af.…

Nee breek je muur niet af Maar een deur zou me zo gelukkig maken Slot mag best Maar de sleutel aan mijn bos…

lome bomen langs de sloot hangen jong te lanterfanten onderlijvig zwiert het mee om er liefde voor te planten…

Zoals het paard dat vaststaat in de sloot. En dieper zinkt bij bewegen. Een huivering brengt te veel angst als rimpeling tot leven.…

de kenner, echter, zegt: "dat dichtwerk met het slot aan het begin, dat is zijn beste!" dus mogelijk, dat u er ook voor zwicht 'k volbreng tot slot de aangename plicht en doe het enige wat mij nog restte: ik heb de eerste zin eens onderaan gezet…

Wanneer een Tbs’er spijt betuigt En daarvoor smekend op de knieën gaat Dan krijgt hij het beslist al snel te kwaad Het slot zorgt dat hij dan voor altijd buigt Hij wil veel liever in zijn broek een stok Maar daardoor is hij toch de zondebok?…

Hij was tegen een auto gebotst, met zijn motor in de sloot gevlogen. Mijn hart vergat te kloppen, we renden naar hem toe. We hezen hem uit de sloot, het was een heel gedoe. Ik zat op mijn knieën langs de weg, zijn handen lieten de mijne niet los. Hij fluisterde: "bedankt mevrouw", ik streelde door zijn warrige haardos.…

Een sloper, een kerel uit Sloten Die handelt in tweedehands boten Maar hoe je ook poetst Je ziet alleen roest Zo'n boot is dus zo naar de kloten…

Zijn vleugels Sloten langzaam En omringden Hem in stilte Zijn ziel Naakt en eenzaam Nam hij Nu pas in zich op Intieme momenten met zijn eigen wezen…

Een kleiduivenschutter te Sloten Heeft zich in zijn benen geschoten Zijn vrouw zegt: nooit meer Krijgt hij een geweer Nu schiet ie alleen nog maar kloten…

Tussen de sloten eten hazen onverschrokken door.…

mijn rusteloze opgejaagde kinderhart sloot haar kamers het kan niet in me aarden niet bij mij landen mijn thuisloos zwervend hart op de donkerste onvindbare plek…

De maan was moe sloot de ogen toe gelukkig waren er nog verre sterren om de nacht te verlichten onze dromen bij te lichten…

Vroeger sloot men mensen zoals ik achter stevige sloten van een gekkenhuis en toch het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, meer Rimbaud dan Rimbaud, zie ik ze kijken met argwaan en angst, in hun benauwde ogen de wrede sloten van vroeger, maar niet in staat om mijn witte hart te vangen.…

Totdat moment, dat breekpunt in je leven; waarop de schimmen van oude koeien in de zeven sloten uit baden gaan; en je geen vanzelfsprekende passage meer geven om op dezelfde wijze voort te gaan.…

niet te weten met wie eigenlijk niet eens waarom nooit is het hier te vinden altijd verder weg dan elders in een heideveld met gras akkers met doornige heggen bij een hek, een sloot, een weg die in de weg ligt als onbegaanbare verte en te zoeken wat je zou willen geven…

zichzelf kon kijken ziet hij de ware gezichten van al die anderen en de sloten die hij om al die polsen zag zitten deed hem denken aan al zijn onzekere gedichten…

De wijn beukte na in mijn kop, het zonlicht sloot mijn ogen en ik besloot terug naar bed te gaan. Ik stond laat op die middag. De zon worstelde met de bergen, verloor en zonk weg in een zwart dal. De wijn walmde uit mijn mond, de schemer sloot mijn ogen en ik besloot terug naar bed te gaan.…