Alle inzendingen over Opgesloten

gevluchte aardbewoners in gescheurde tenten dorstig en ondervoed opgesloten in niemandsland troosteloos in wanhoop verward in angst leunend op de liefde uit een ver verleden verscheurde gezinnen in verdriet en verloren hoop moe van oorlogsellende opgesloten achter ijzerdraad ben ik een mens in deze wereld verschopt en opeengepakt…

chaos komt onsamenhangend naar stilte verlangend blijven ze ongestoord schreeuwen opgesloten woorden…

opgesloten in je eigen riool zoek je al blubberend door je eigen stront walgend van de stank naar de niet meer te lichten loodzware deksel van je eigen beerput…

u bracht mijn dood in lege woorden die we in de verten aan de einder hoorden om te stollen in vernuft vennijn opgesloten in een klinkend rijm…

"Het spijt me schat" is zelfs te veel Elementaire dingen, basis van liefde opgesloten in mijn hoofd Verward in vele woorden, gesmoord door mijn gedachten... ZWIJG IK...…

Regels die in zichzelf Zijn opgesloten, ontoegankelijk Voor wie ze lezen wil, 't Is geen opzet, Eerder zijn ze het Product van een mens Die met stomheid geslagen is, Die uit pure onmacht Sprakeloos werd…

er is veel gezegd en geschreven over Alexie Navalny opgesloten in zijn cel lezen we nog maar weinig over hem nadat hij met de noorderzon verdween rondom zijn muren van steen…

Gevangen in de kubus Loop ik in het rond Gevangen in de leegte Verlies ik de moed Gevangen door de stilte Laat ik het los Bevangen door de tranen Word ik opgesloten…

speeldoos zing je vale liedje over het lege landschap in de schemering van streling in de korrels van koude liefdeloze gedachten in huivering van een krijtwit verleden opgesloten in de tijd…

In opgesloten leegte kan ik enkel bezig zijn met winterslapen. Tenslotte daarom is het donker.…

De onderwereld roeit zichzelf dus uit Door met hun automatische geweren De andere partij te liquideren Maar buk voor wat er om uw oren fluit De Neus heeft het gelukkig goed geschoten Die wordt voorlopig veilig opgesloten.…

de stem komt uit de wolken hier beneden is het niet serafijnen dalen af langs blauwe bergen fonteinen van licht een vergezicht voor een donker land opgesloten en dicht…

emoties opgesloten achter tralies zwalkend van links naar rechts en weer terug gevoelens gevangen in piekerend denken zoekend naar een uitweg verlangend naar vrijheid…

In me, verterende duisternis zwaar nevelgrijs. Neergedrukt in mijn ego-gevangenis weerklinkt mijn stille krijs. Geef me weer dromen, Laat me voelen, hoe de wind met m'n haren vrijt. hoe de zonnewarmte over me heenglijdt Laat me voelen, dat voelen simpelweg leven is. Geef me iets.. alles is beter, dan dit gewatteerde niets.…

Opgesloten in een dodenkamp rotten, weggeworpen bewoners wijken krotten. Toleranz vergeten de trappen afgejaagd, jodengeweld zo genadeloos afgemaakt. ..ter herinnering aan opgesloten leed.…

vrijheidsstrijder, ontneem de nacht in mij en vlei jouw liefde tegen mijn behoeftig silhouet, niet dat ik jou wil aanraken maar je adem brengt in mij het leven terug de sprei, de tabernakel waar we onze fantasie beleefden en de dromen die de zomen herstelden naden nu rafels in mijn geweten toch ben ik dankbaar wat jij me gaf, twee paar…

Je ogen zwaar beladen met tranenregen in het hoofd Het lukt je niet deze last te ontladen en je hele lichaam lijkt verdoofd Al wil je graag en voel je je kapot, soms zitten tranen gewoon op slot…

Van het ene op het andere moment staren vier muren hem vernietigend aan de wegen die hij laatst heeft verkend bleken niet de goede kant op te gaan een gevoel van spijt? Nee dat zeker niet de keuzes waren te zeer beperkt ook al hebben sommigen veel verdriet het alternatief had nog minder gewerkt nu hij hier zit heeft hij tijd om te denken zijn…

een ieder schuift een beetje op de wip spring'rig speels winter verliest grip op natuur en zin in flirt en lentemin wie denkt straks nog aan opgesloten kip?…

Opgesloten tussen metershoge muren Bang voor wat daarbuiten is Eindeloos piekeren en zich afvragen wat ze op de aardbol doet Verder bouwen aan die muren Steen na steen tot ze naar adem snakken moet…

Matgroene ruiten starre duistere blik mos groeit van buiten opgesloten en ziek. Hij kent haar bestaan morgen of na morgen wil hij op bezoek... morgen blijft verborgen.…

opgesloten ik gevangen door gedachten maskerfestival uitgesloten ik mag ik altijd mezelf zijn levensdilemma afgesloten ik woorden voorbij het gevoel betekenisloos herboren krachten versterken mijn eigen ik blijven wie ik ben…

Er lijken soms geen grenzen te zijn, toch het gevoel van opgesloten in iets klein. Hij doet en zegt Zij zegt en voelt Hij smacht naar meer .. Maar niet genoeg voor haar Zij wil alles, waarschijnlijk te veel ...…

Een oogverblindend schouwspel als de zon opkomt een oranje kleuren palet danst carnavals optocht aan de horizon woorden opgesloten ik laat ze voor wat het waard is mijn hart springt op bijna lente…

Je blijft altijd wie je was In een lijstje opgesloten Een tafereeltje achter glas Waar zetten we jou neer? Het beeld dat achter blijft Ergens ver op zolder Of dichtbij in mijn hart…

Met betraande ogen, kijk ik door het raam Zie buiten alles weer open bloeien, Alles krijgt weer kleur, Toch voel ik me opgesloten en alleen, Gevangen in mijn pijn en verdriet. En hij die de sleutel heeft, beseft het niet.…

Want wie vandaag voor mensenrechten staat wordt opgesloten wegens lasterpraat.…

Een bloem opgesloten in een hart is nooit een bloem geweest hij heeft gebloeid hij gaf de Geest een egoistisch bloemenkind dat nooit een ander heeft bemind circuit gesloten nooit verbroken de vreugde in de kiem gesmoord.…

Omdat het kennelijk een rage wordt Dat al onze bedreigde landgenoten Hier in de bajes worden opgesloten Komt men nog veel meer cellen straks te kort. Dan dienen, net als onze criminelen, Ook Wilders en Ayaan één cel te delen.…

De stille pracht, die opgesloten is. Zo onverwacht, dat ik je schoonheid mis. De stille pracht, die is je schaduw schuilt. Zo ondoordacht, van karakter geruild. De stille pracht, die langzaam wegkwijnt. Zo onverzacht, uit je hart verdwijnt…