Alle inzendingen over Orkaan Sandy

orkaankracht, die nachtelijke storm al ontelbare jaren zieltoog ik gelaten boegogen gericht op het land half verzakt in zwaarmoedig zand grafdelver klus gestaakt, voortijdig steigerend nog over kokende golven sloeg het rijkvergaarde overboord aan xenofobe kust kon torenlichtsnoer de stranding niet verhoeden evenmin geroutineerde boots…

Om meegesleurd te worden In de ontluikende orkaan Weer en weer en weer…

De mens staat tot natuurgeweld Als klaproos staat tot natte kavel Als vlieg tot scherpe vogelsnavel Als lafaard staat tot superheld Als boom tot kettingzaag die velt Als frisse lucht tot vuur en zwavel Als pluis tot een soort reuzennavel De mens; speelbal van God en geld Dit keer trof een tyfoon de Filipijnen En duizend levens werden weggevaagd…

ik waaide vleugels jij loste nog wat engelen wij droomden vrijheid op een warme wind thermiekten samen naar een ongekend hoogt tot de cumulus zich boos over ons boog draaiden door de luchten konden onweer en de storm nog ontvluchten en oogden eindelijk orkaan in zijn stilte konden we weer rusten en langzaam aardwaarts gaan maar…

in ogenschijnlijke rust lijkt alles goed te gaan met masker op weet je de kleine wervelingen te weerstaan ik voel de storm die in je woedt en groeven ploegt in je bestaan dit kan echt niet verder gaan je kruipt niet zomaar door het oog van een orkaan want je verstand zit samen met gevoel op een vulkaan barst maar uit en laat de winden…

Net als de dauw zo 's morgens op het gras wou ik dat onze liefde ook altijd zo was als de morgenzon,warm en teder strelend zo voel ik me als jij dan bij me bent. Jij, bent als een tornado, druk, vol leven met alles kan ik steeds bij jou terecht een teken hoe 't ook anders soms kan gaan het is iets, waar ik nog te lang voor vecht. Net als…

In het vaarwater van de stille oceaan groeit de depressie door op drift geraakt gevoel dat tegen de klok beweegt. In serene rust onder toezicht van het oog raast de pirouette op passievolle ritme gestaag naar koelere streek. Als stervende zwaan met onhoudbare windvlaag stijgt de warmte op…

in een cijfer kan je niet leven het is om het echie zonder enige reden zoveel moord zoveel kerst zoveel gestoort vol van gerst zonder sonde mea culpa jij die wordt waar zeven orkaan naast orkaan zoveel moord zoveel crisis zowel zuid zoveel noord als alles uitvalt haal je water uit de sloot bessen komen later…

In Verweg-land heerst weeral hongersnood, er sterven duizend kinderen aan aids, er woeden honderd oorlogen, en steeds zaait een orkaan verderf, een vloedgolf dood. Wel, dat interesseert ons dus geen reet, zolang uw kat maar scharrelbrokjes eet.…

Stem als een orkaan, hij wil brullen en schreeuwen, ik mis hem zo, maar er is niets.…

In de orkaan, in een wervelwind, ontstond een kind dat liever voor gevaar ging staan dan veilig te bestaan; en heilig was, met natuur één, onbewust met intuïtie met dichten geen remming kende en het hart van vlees, niet van steen..., werd door poëzie elke vreemde een bekende.…

Doorrotte maatschappij Die mij nog één keer Vermoorden wil - En mijn hoofd zo lang Al niet meer dan een kous Gevuld met de leegte van louter as, En zo vaak al mijn ik vermoord En wat er van mij restte Alleen nog maar een leeg Lichaam met naar ik bang ben Een onvermoede orkaan die met oerkracht Aan geweld langzaam in mij loskomt…

Op een orkaan van ruzie. Ruzie met hem, mijn vader. Denk maar niet dat je meer bent. Meer dan je vader. Wanneer hij niet winnen kon zweeg hij. Langdurig zwijgen als straf. Zwijgen is roest. Spreken is goud.…

Ik heb mijn vleugels in mijn hand Ze liggen roerloos stil Te wachten op de wind Ik heb jouw vleugels in mijn hand Ze hebben zoveel kracht Maar beschadigd in orkaan Laat ons samen vliegen Ik houd je vleugels vast Laat de wind ons brengen Naar bestemming onbekend…

o, moeder natuur rein en zo puur de wind en de zee spelen gedwee met aarde en zand scheppen een band de zon en de maan een storm of orkaan bloemen die bloeien dieren die stoeien ze laat alles begaan een hemel op aard is er ontstaan!…

de oceaan waarover stormen razen maakt infrasone geluiden die wij niet kunnen horen de zeeman tuurt omhoog staart naar de wolken hij heeft oor voor de bulderende orkaan het zijn de vogels alleen die de stem van het water verstaan en vóór de storm landwaarts keren…

Woorden verwrongen in een orkaan Gedachten wervelen door elkaar Opzoek naar het oog, de kern, het hart Van wat ik wil zeggen Woorden zijn wat ik zoek Leegte is wat ik vind Alles loopt door elkaar Twijfelachtig Verdwaald in een mist Zo dicht, dat ik mis Stilte is het resultaat Dat mij niets doet zeggen…

de orkaan in de vorm van een afgezwakte depressie komt wat binnendrijven de bomen ruisen verliezen groen en rood de plassen spiegelen de huizen, en de fietsers luisteren eindelijk weer naar stormwaarschuwingen de regen klettert neer alsof het de eerste keer is en we zijn gelukkig…

zag de drift van zand een woordeloze hand die storm tracht te keren rende voor je uit om ruggelings een luwte te creëren waarin in we goed konden communiceren maar in je lach wervelen de winden dwars door alle buien heb ik je kunnen vinden in het oog van jouw orkaan…

de storm komt spoedig aan het licht krachtig als een orkaan ze weten helemaal nergens wat vanaf het duister laf ik moet nu echt gaan een glimlach en een traan van boven naar beneden op weg naar het heden het water is het antwoord een juweel in een plant als het woord om mani padme hum…

had de golven niet verwacht waarmee je mij zou overspoelen zij bekken schuim met zinnen die mij kwetsen in gevoelens hoog van de toren blaast jouw koude wind mij woorden om de oren ons voetstuk wordt gekraakt door emoties die zijn losgeslagen toch samen door het oog van de orkaan jou laat ik nooit gaan…

Soms zijn er zware stormen En dan vaart je levensboot Door de ruige zee En is de mens in nood Je zet de zeilen bij Het roer stevig in de hand Trotseer je de orkaan De bemanning aan je zij En tussen het wassende water Heb je nauwelijks nog zicht Maar plots verdwijnt die donderwolk En zie je weer het licht…

hij was niet zeker of hij de volgende stap zou stappen want die verplaatste lucht en kon ontaarden in een orkaan zoals eerder voorspeld maar dat ging toen over een vlinder hij aarzelde evenzeer of hij de volgende denk zou denken want als die zou leiden tot E = mc³ was het eind niet zo zeer zoek dan wel niet meer opportuun hij hief…

Verbijsterd Langzaam Tot mezelf gekomen Dicht ik over De onvoorstelbare dood Hoe onwerkelijk is het Om levend dood te zijn Zo voelt mijn voortbestaan In het oog van deze orkaan Zware depressie - leven Langzaam vervagend tot nevel Nauw'lijks zichtbaar nog Gordijn van de dood Een mens levend dood gemaakt…

die moet ik dan open doen ik zei niet: ik heb jullie vergeten wat wel zo was ik had toevallig wat handsinaasappels dus die gaf ik, had niet aan hen gedacht vantevoren het lijkt of ik overleef door inkoop van sinaasappels maar het was een bijkomstigheid en geen 'survival of the fittest' ongeveer zoals je toevallig een orkaan…

woorden zonder reden braken jou ons gevoel sloegen in met de kracht van een orkaan in de windstilte die volgde, verstilde de storm van gevoelens zonder woorden zonder bijna te spreken en zonder te begrijpen waarom bleef slechts schaamte en spijt over deze woorden zonder reden gedreven door angst en verleden…

Storm in mijn benen Door jouw aanwezigheid Ze schudden en trillen Stil staat de tijd Orkaan in mijn aderen Bloed blaast door mijn hart Vuur aan mijn vingers dat jou met warmte wast Vrij vlammen met me Regen op mijn ribben Hagel op mijn borst Vrij vlammen met me In de tornado Houdt mij vast…

Geen orkaan, storm of bries Het is nog altijd,...windstil…

. *** Als losse woorden losse werelden Dwarrelden wij In een orkaan In een storm In een nacht In een… … Een iets totaal nieuws dat abstrakt was ondoorgrondelijk en onverbindelijk. Wij wilden ons vasthouden, Ingrijpen, Klemmen, Maar werden Geboetseerd In een vreemde mengsel En een “schepsel” genoemd.…

wind speelt met geluiden zucht en fluistert giert en brult vervaagt en wakkert aan zijn stem verschilt in streekgebondenheid tornado mistral of orkaan hij legt verhalen neer in zand en wegloopduinen boekt historie als woestijn wij lezen in de sedimenten wat hij ons heeft gebracht koelt ook mij als bries vannacht…