Oogden eindelijk orkaan
ik waaide vleugels
jij loste nog wat engelen
wij droomden vrijheid
op een warme wind
thermiekten samen
naar een ongekend hoogt
tot de cumulus zich
boos over ons boog
draaiden door de luchten
konden onweer en
de storm nog ontvluchten
en oogden eindelijk orkaan
in zijn stilte
konden we weer rusten
en langzaam aardwaarts gaan
maar heerlijk hemels aangedaan
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 21 juli 2007
Geplaatst in de categorie: liefde