Alle inzendingen over PSV vindt licht

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…

Op de jubileumpostzegels van PSV Eindhoven is de naam van clubicoon Frits Philips fout gespeld als Frits Philip. PostNL, die bij het drukken de fout heeft gemaakt: “De fout is er helaas ingeslopen ondanks de nauwgezette werkwijze bij het drukproces en de diverse controles.”…

Licht van Pasen, teder schijnsel dat de morgenstond doorbreekt, dat doorheen de lijdenskieren toch zijn weg vindt naar ons hart. Licht van Pasen, licht verrijzend uit de nacht van haat en vrees, dat doorheen de koude ochtend ruimte schept voor hoop en moed.…

In Licht is Waarheid. In Waarheid is Wijsheid. In Wijsheid is Licht.…

een korrel zand schuift traag over het duin een zuchtje lucht perst zich door een kier een straaltje licht vindt de weg naar buiten alles blijft open niets wordt gedicht…

Een vreemde vindt zijn plaats naast mij. Verloren mens. Dan hij..... de wachtruimte leeg en licht rode wijn en kleuren. Momenten van geluk.…

Op de vleugels van de wind ben je meegenomen naar de andere kant van de horizon waar je licht en liefde vindt in de moederschoot van de hemel terug naar de bron waar je in eeuwigheid verder zal dromen.…

een zuchtje lucht perst zich door de kieren een straaltje licht vindt de weg naar buiten een korrel zand schuift traag naar de duinen alles blijft open niets wordt gedicht…

Supporters weten het weer te verknallen De wedstrijd wordt door hun gezang gestaakt Pas twee keer hebben schoten doel geraakt Als Temmink zich ontpopt tot scheids met ballen In feite mag hij eigenlijk niet klagen Want hij is nog niet uit het veld geslagen…

Ik snap niet dat je penalty ’s kunt missen. Zie hier, hoe ik een strafschop vroeger nam: Haast blindelings gaf ik de bal een ram, Waarna de doelverdediger kon ‘vissen’. Die jeugdherinnering is blijven hangen, Wat kan ik naar die tijd van toen verlangen.…

Fofana, Teze, Mvojo, Sangaré Boscagli, Gakpo, Götze of Mwené Of toch Romero, Oppegard, Matuta Zahavi en Obispo, Dante Rigo Met op de bank wellicht ook Madueke Vinícius, Gutierrez en Sambó... ...Wie daar het licht uitdoet, dat hoort u zo...…

heb licht gevangen zag het hangen aan kaarsen en lampen pas in de ochtend ging het verdampen in de rijzende zon keerde weerom in duizenden kleuren van bloemen en planten heb pigmenten gemengd schilder met verf die in licht haar vrijheid weer vindt…

Gelukkig is de mens, die, als het licht begint, In zijn verlichte geest een nieuwe wereld vindt.…

de pen het kleinood wiegt weemoedig in broze schrijvershanden in het witte dichtershuis vindt dun gezaaide taal haar plek daar weerkaatsen poëten al het licht op de drempel van de dood…

Waarvoor elk spoor van duister zwicht, zo stralend staat het opgericht dat ieder mens die zoekt naar zin weer vreugde vindt in ’t nieuw begin. Weer vreugde vindt in ’t nieuw begin en diepe vrede binnenin omdat een Kind geboren is – het Licht in onze duisternis.…

Waar de schijnbare oneindigheid lijkt te gaan falen Sprenkelt vaag het barre licht door flarden Flarden zwarte vegen deelbaar in de diepste dwaling Filter om de geest te klaren van de zware Leidt het licht hetgeen wil dralen Of vindt men rust in duisternis…

Een trainer weet dat hij de Kerst niet haalt, Mark zat zich langs de zijlijn op te vreten, Maar elke wedstrijd werd de maat gemeten, Het elftal dat hij trainde heeft gefaald. Hij roept zijn vrouw - het blijft bij hem maar Malen -, “Wil jij nog een Châteautje Bergwijn halen?”…

Wat hij niet kent vindt hij er vreemd uitzien. Het vreemde vindt hij lelijk. Het lelijke maakt hem bang. Iets waarvoor je bang bent is gevaarlijk. Vasthoudend aan de schone schijn van het vertrouwde wordt hij een wereld op zich. Hij gaat er vreemd uitzien. ----------------------------- Uit: 'De druiven die te hoog hangen', 1994.…

Wat hij niet kent vindt hij er vreemd uitzien. Het vreemde vindt hij lelijk. Het lelijke maakt hem bang. Iets waarvoor je bang bent is gevaarlijk. Vasthoudend aan de schone schijn van het vertrouwde wordt hij een wereld op zich.…

Het komt op je weg maar soms ook niet Loop ik op verkeerde paden Ik weet het niet, misschien jij wel Naar het antwoord moet ik raden Maar staat er niet geschreven Wie zoekt die vindt...? Inmiddels heb ik ook geleerd Allang het zoeken op te geven...…

Nauwelijks nog het gezicht herkennen, verschrompeld in de dood, bleek en koud als ijs, lange haren ingekort Voorbij droefheid en pijn het lichaam achtergelaten de ziel vindt zijn plekje wel tussen hemel en hel Misschien even terugkomen als een voor- of achternaam valt in een gesprek, genoemd in boek, tijdschrift of krant…

Mijn therapeut vindt geesten gewone mensen – spokend in je hoofd.…

Je vindt zinloosheid als je van buitenaf zoekt -- naar bedoelingen.…

Ze vindt mij aardig, ze heeft dus mensenkennis -- of is ze juist dom?…

Elke keer op Woensdagavond Rond de klok van Kwart voor acht Als ik lig, vol Lustgevoelens Loopt het anders Dan gedacht ‘Dit is niet de Tijd mijn liefje’ Zegt mijn man in Dat geval ‘Nu begint de Voorbeschouwing En daarna de Wedstrijd al’ Barcelona, Bayern München, PSV, AC Milan, Chelsea, Bayer Leverkusen Mij ziet hij nu Niet…

z’n bol is los z’n vlag hangt uit ziet hij fluit zoens en fluitekruid surplace de Josse daar komt zijn zoon gezet zijn eigen toon ‘het stijgt je naar de bol ouwe geeft dat jou lol je maakt me hoorndol’ hij flapt er uit - de ijdeltuit - ‘ik ben als gedicht alom op zicht ‘t is nu bekend ik ben erkend als eigen merk in de dichterskerk…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

de boterlampen verbannen de duisternis enig in haar soort…