Alle inzendingen over Paul Christiaan

Ik zie een man zittend op een bankje Hij kijkt naar beneden Niet wetende wat hij nu moet doen Hij is verdwaald en zijn ziel Heeft hij te koop aangeboden Wie helpt hem, wie ziet hem Hij vraagt zich af of hij echt op het bankje zit Of alleen maar zijn lichaam Hij kijkt naar zijn vingers Eentje wijst naar zichzelf Want het is allemaal zijn…

Annelies had veel moed Zij wist veel van de oorlog En was altijd vrolijk en soms wat direct Ik mis haar best wel erg Al 91 jaar liep ze rond op deze aarde Als beroep was ze hoofdverpleegkundige En ze was dementerend Maar dansen dat ze deed Geen schroom hoe anderen mensen Over haar dachten, zij wist wel hoe Ze over een ander dacht We hebben…

Ik lig op bed Denkend aan de mensen Die ik ken Hoe ze mij soms blij maken Maar ook soms boos Eigenlijk kan je dan je gedachtes niet stoppen En wil je het liefst dat ze ophouden Of soms wegrotten Maar ja je hele leven ben je met jezelf opgescheept Dus je moet ermee leven Of het accepteren en laten gaan Het zijn gedachtes die komen en gaan…

Nee, ik wil hier niet weg De meubels zijn voor hun niks waard De oude eiken kasten die nooit kapot gaan En de muren die mijn gesprekken en mijn gebreken kennen Ik ruik in mijn huis de meubels De sigaretten van mijn man Die nooit meer terug zal komen Maar ik hoor de bank kraken Waar mensen op zaten die bij mij op bezoek kwamen De piano…

Als het aan mij ligt word ik niet ouder dan de ouder die ik ben…

Het is te zwaar, Je gewicht dat op mijn schouders rust Je eigenwijsheid is niet altijd even wijs, Maar je impulsiviteit vleit mij soms, maar niet altijd Je donkere gedachtes over mij zijn vaak niet hoorbaar Zoals sterke tegenwind die je niet hoort waaien Het dondert dan gelijk in je hoofd en je laat Alleen je bliksemschichten zien Die ik niet…

Ik ben in een plek Die alleen maar liefde kent Ik heb het licht hier Maar soms ook het donkerte Er zijn vrienden die naar mij luisteren Ook is er hier een mooie bos achter mijn appartement Waar ik soms in wandel En soms in dwaal Als een stille dromer Die de wereld soms draagt En ik anderen en mijzelf soms daarin uitdaag De muziek die ik…

De reis, de bestemming en de rust Ik ben vergeten waar ik ben Mijn geheugen daagt mij uit en sust Zo snel als een schot Die voorbij raast Het is al te laat Mijn reis niet bewust Ik ben aan het overleven zonder adem Ik stik in de rust Met afleiding als lust Ontspanning naar een leegte die mij kust donkere gedachtes maar de regenboog in aanzicht…

Er zijn veel mensen om mij heen Mijn woorden zeiden niks Om die mensen te sussen Maar ondertussen Keken ze allemaal Hun ogen, hun gezichten en hun lach die als heksen klonken Verdwaald was ik Ja, toen lachte ik En mijn schaamte die mijn boosheid Camoufleerde Maar ja, het deed geen zeer Maar ja, het deed geen zeer Wat er gebeurde Mijn…

Ik zou het nog graag Maar kan het niet meer zeggen Hoeveel ik je mis…

Het leven En de zwaarte Vangt zij op En ze maakt er lucht van Die ze wegblaast Met emoties Die zij voelt En deze als luchtbelletjes rond vliegen En als er één kapot gaat Dan heeft ze toch de kleuren gezien Voor haar is dat genoeg…

Zo zwaar Zo fragiel Zo kapot Dit is mijn rugzak Die ik dragen moet Alle spullen draag ik op mijn schouders Mijn schouders doen dan zeer Maar ik laat mij niet kennen Want hij kan nog zwaarder Worden Misschien voel ik dan niks meer Ik vraag dan aan de ander om hem weer lichter te maken Dit doe ik keer op keer…

Je zag de titel Je las de inhoudspagina Maar daarna al mijn boek Dicht gedaan Hoe kan ik met je praten Als je mij blokkeert Hoe kan ik zeggen Dat je met een vrolijke persoon praat Met heel veel kleur en positiviteit En dat ik echt besta Maar die revue is al gepasseerd Net als velen weten dat ‘ghosting’ Het nieuwe tijdsperk is Ook het verliefd…

Ik ben beneden in mijn ziel Aan het kijken wat er mis met mij is Deze mannelijkheid die ik voel Is soms vrouwelijk Die als een zachte stem zegt het komt goed Hoewel ik man ben, voel ik mij soms meer vrouw Niet overal geaccepteerd dit dubbelgevoel Liegen over dit gebeurd vaak in dominante culturen Ze zeggen dat het woke is maar ik denk dat het…

In zijn linkerooghoek ziet hij Paul Verlaine en zegt hij: 'Wat doet die engerd hier!, die wilde me vermoorden en dat zonder gêne, kijk!, hij schiet opnieuw en vertrekt geen spier!'.…

Boëtius, u bracht ons in extase d'Erupties waren flitsend furieus Vesuvius naast u een echte kneus Horatius, Ovidius: twee dwazen Het stadion kreeg jubelend orgasmes Nog gróter Rotterdammer dan Erasmus…

Spreek ook jij, spreek als laatste, zeg wat je te zeggen hebt. Spreek - Maar scheid je nee niet van het ja. Maak wat je te zeggen hebt zinvol, geef het de schaduw. Kijk om je heen, zie hoe levendig alles is - Rond de dood is het leven! Waar spreekt hij, die vanuit de schaduw spreekt.…

De sigarettenlobby waart weer rond: ze blijken zelfs de Kamer te bestoken met sluwe propaganda voor het roken. Zo houden zij hun industrie gezond. Die lui gaan alle perken steeds te buiten. Het lijken nondeju wel farmaceuten!…

En dan dat proefschrift! Ook een wassen neus Vier handen op één buik, o welk een geur Promotor, mentor, geestverwant Cliteur Partijgenoot Baudet liet hem geen keus Zei tegen prof. Cliteur "jij bent de man Die mij op ons terrein laat promoveren Vervolgens die principes ventileren Ik als vz en jij als tweede man" De gouden eeuw gerehabiliteerd…

klinkt het melig uit de pannenkoekenhoek Wesley Cabau-ter zonder een boodschap zoveel wortelloos bomen mijn geduld raakt op wat rest mij nu nog vertrouwen op Octo-Paul? ik ben toch niet gek! langs brullend bier en lachende lamskoteletten loods ik mijn wagen de beessies zijn op sombert het kassameisje wilt u de bon mee?…

En Paul Rodenko schreef een heel lang stuk in 'Maatstaf' om te laten zien hoe prachtig het was. Vooral dat 'woezie' en dat 'kluk'. Alleen Piet Pluimers zelf was niet tevreden. Hij wou zo graag eens rijmen, want helaas, hij heeft nu eenmaal 't rijm onder z'n leden. Maar nee, hij mag alleen met Sinterklaas.…

lieve noa wat wordt de wereld groot vind je ook niet negen jaren oud ben je alweer en soms – lijkt het was het gisteren nog maar dat jij jouw komst kondigde van velen verrijk jij het leven zielsgelukkig maak jij jouw mama jacqueline en jouw pappa - patrick binkemans trots zijn ook de oma’s jackie en adri net als jan en peter paul…

daar sta jij dan een schoonheid ben jij als den van tien jaar nu al want wis en waarachtig noa - jij bent jarig geen violen voor jou geen trommel ook of fluit voor jou is er het engeltje van dj paul elstak en dr phunkin dat jij van en met jebroer zingt de oudste en de grootste thuis voor joshua en boaz ben jij broer bengel en broertje…

Vooruitgang: de storm die opstak aan de poorten -- van het paradijs.…

Jij bent het mooiste dat ik ooit zag, zei de blinde Ik voel het aan de wind en het ruisen van de bomen Ik hoor het aan de stille warmte van je stem Ik kan je schoonheid bijna dromen. Ik voel, als de zachtheid van je hand me raakt, De kleuren van je lief-zijn en je glimlach Ik zie je niet en toch voel ik diep in mij : Je bent het mooiste wat…

Je bent mooi Zo mooi dat ik je niet raken kan Maar dat hoeft ook niet Want telkens weer word ik Door jou geraakt. Het is als de zon die opkomt En van het grasperk van mijn ziel Wordt al het duister weggeveegd En alles ontwaakt. In het lover zingt de eerste vogel En een bries vertelt me een vreemd verhaal Over stilte en over…

Soms wil ik met jou in een hoekje verdwijnen Alleen wij beiden, met een glaasje wijn. Bij licht van kaarsen kan ik in je ogen lezen : "Hoe mooi het leven had kunnen zijn" In de verte hoor je het slaan van de golven En het maanlicht kleurt het zeeschuim blauw Je lacht en je glimlacht en je praat over vroeger En ik besef : ik ben heel graag…

Onlangs liep ik langs een spiegel En ik vroeg : wie is de mooiste ? De spiegel zweeg en besloeg van mijn adem Even later liep ik langs het water En ik vroeg : wie is de mooiste ? Het water zweeg rimpelloos Even verder zag ik jou en je knikte Ik zag je glimlach in je ogen En ik dacht niets want ik kon niet denken En in mijn adem…

Ik stop al mijn gevoelens in een zwarte doos En werp ze in het midden van de oceaan Geen enkele zee is ondiep of bodemloos Zwijgend als een steen zal ze langzaam ondergaan Op het deksel schreef 'k mijn allerlaatste gedicht Onleesbaar door het schuiven van het zoute zand Veilig voor de storm, onbereikbaar voor het licht De tijd houdt de sleutel…

Letters hangen als dronken draden Speelbal van de wind en van de tijd Als dons doorweekt met zure tranen Hopeloos op zoek naar rechtvaardigheid Lampen zwijgen als grauwe graven ’t Schijnsel iets te vaag en iets te wijd Verlicht de stad haar sluikse slaven Hulpeloos gehuld in zwijgzaamheid Gevels kreunen als lage laden Schuiven langs elkaar…