inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.029):

Zwarte doos

Ik stop al mijn gevoelens in een zwarte doos
En werp ze in het midden van de oceaan
Geen enkele zee is ondiep of bodemloos
Zwijgend als een steen zal ze langzaam ondergaan

Op het deksel schreef 'k mijn allerlaatste gedicht
Onleesbaar door het schuiven van het zoute zand
Veilig voor de storm, onbereikbaar voor het licht
De tijd houdt de sleutel geborgen in haar hand

En mijn ziel is een golf, gedoemd om te zwerven
Het wordt nooit meer stil als je op zoek bent naar rust
Tot ze in de branding als rimpels zal sterven
En met haar ziltheid voor 't laatst het land heeft gekust

Schrijver: Alfons Paul De Winter, 1 juli 2004


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 588

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)