Alle inzendingen over Platvloers

kliklaminaat dat is wat er staat niet wat er ligt de ondergrond gedicht kliklaminaat geen verdieping is zo platvloers…

In `t Noordland werd ik verleden mei na een lezing ‘seks in`t dialect’ in knauwkeurig Frieslands afgebekt de zaal stond er netjes voor in de rij Ze lieten graag hun tongval pikken het bleken allen Friezerikken…

Er zwemmen bloeddorstige kaaimannen en zeemeerminnen met zware boezems in de Goudse grachten en ze verdragen elkaar. In de Museumhaven heb ik gevreeën met een aardige zeemeermin. Ze ritste zo haar vissestaart open. Het kan dus. In mijn woonboot aan de Kattensingel verzorg ik bijna honderd zwerfkatten. Iedere avond probeer ik met gedachten…

Misschien is het ietwat platvloers, en ballet vind ik ook maar gehobbel, maar als ik die broek zie, die bobbel, dan word ik behoorlijk jaloers.…

oom was het zat meer dan zat dat het vrouwelijk geslacht platvloerse namen had behalve dan die ene die vond hij te Latijns waarvan de laatste lettergreep de naam van tante Gina had het moest meer delicaat iets snoeperigs en niet zo raar hij noemde het vergenoegd voortaan een boterbabbelaar…

Een delicaat Ierse hymne bracht geestigheden wier sluiers doordacht ontdekt door Frits Spits die trok d`r een rits gelijk heeft hij `t verschijnsel verkracht…

Platvloerse woorden worden gehamerd in mijn keel, vlijmscherp beschadigen ze mijn doodsbange beeld. Neergeslagen door je oogopslag houd ik mijn tranen binnen, de muren zijn al genoeg gekromd door jouw geslepen zinnen.…

verdwaalde utopieën benevel met dorstigheden al hecht ik wel waarde aan de draai wanneer ik moet keren als de sluithoek van de zon me donkert in de fijnste mazen en de afdrukken in mijn huid de grenzen bepalen van mijn menselijke mogelijkheden doch mijn stiel, die slechts soberheid omheinde, zal door de vele stigma’s een schrijnende platvloerse…

het stuitert tegen mijn oorschelp ziet geen kans binnen te dringen probeert dubbelhartig mijn nekvel maar vindt ook daar geen houvast je ellebogen doen zo hun best maar raken enkel de valse lucht die je uitademt van inspanning langzaam druip je af langs mijn ruggengraat waar je platvloers dooft als een nachtkaars het kwade daglicht…

Van de tenen tot aan fontanel platvloers beginnen als je staat als je ligt kantelen waarheden geloof, veiligheid en zekerheid In het zoeken ligt eenheid raspelig als schaafsel besloten Elke naam valt in letters uiteen van tere schaamte tot harder been Op het zand liggen de borstbeenderen van zeekatten, die zo intelligent waren er…

de lach is weer verpakt in klatergoud spiegels kaatsen vol de schijn van het uitbundig samenzijn staan bol van holle frasen en platvloerse gein maar het is voorgekookt de bordjes smile weten van geen wijken als wij kijken waar is de lach die prikt achter de ogen voelt als een brok in mijn keel die mijn hart nog diep kan raken…

Door de Via Veneto in Rome langs Hotel Excelsior omgeven door dames en heren in dure, elegante kleren Op de zorgvuldig geplaveide trottoirs opgemaakte jonge vrouwen met achter muren geheimen en platvloerse raadsels over hoe rijk te worden en dus oud tevreden met weinig te zijn medicijn en eenzaamheid ontdekken als…

waar kommer en kwel de wereld regeren gespuis de huizen kraakt glinstert aangeboden liefde onverhuld en smoezelig omdat de kleur opraakt dure schijnintimiteit die door goedkope woorden geen diepte krijgt maar platvloers opgaat in te snel bereikte climaxen van patsers in vergetelheid kijk maar niet om de zelfkant heeft geen gezicht…

de brood en spelen carrousel draait weer op volle toeren omdat leegloop en verveling op alle hoeken staan te loeren het massaal vermaak heeft platvloerse attitudes rivaliteit en bendevorming hebben het helemaal gemaakt waar geld en macht victorie kraaien is er het gewetenloze graaien spelen voor de eer halen zij neer op hun eindeloze…

die dochters proberen te begrijpen, hun verhaal en kabaal hun stonde, hun opgewonden gedraal, die bij zonen zien wat ze van zichzelf nooit zagen ze spiegelen zich in hun jeugd en hun kracht in hun macht, die de kinderen hebben tegenover hun moeder, jouw geliefde die zo zacht zo lief is voor jouw dochter en zoon dat je jaloers, maar dat is platvloers…

door fijnmazige hersenluwte ik zie in de verte een soort begin van een vaste wal aandrijven maar zelden vallen begin en eind in één ruk samen, ook weer niet eindeloos, niet de vrije val van diepte, de nietigheid van vingers in groeven van weerbarstige steilranden, niet zoiets als dekzanden, kreekruggen, prullenmanden het klinkt wellicht platvloers…

Stel, vlak boven het carillon zet ik af van het balkon Zweef statig als een adelaar doch het flappen valt mij zwaar En ook het bidden van dit dier helpt mij als springzondaar geen zier Het carillon zoeft snel omhoog uit het gezichtspunt van mijn oog Met mijn neus richting zenith waar de Grote Markt nu zit En al spoedig neder daalt en mijn platvloers…

droevig sluit de minnaar zijn ogen de liefde is zoek, de aarde lijkt plat nergens vindt hij platonische zinnen hij moet nu in stilte het duister beminnen geen zomerse flair, of stedelijk vermaak mensen zien hem niet, steken liever de draak die enkeling ver achter de horizon die hem nog wel in dromen horen kon is er vandoor gegaan met een platvloerse…

bekommeren om de stille gang door de spelonken waar vrees en duivel heersen hij kent geen deemoed in de herkenning waar speer en drietand zich spijbelend hebben losgerukt van het beleg dat zijn lenden behoeden voor zijn naakte mededogen empathie jubileert slechts in zijn geweten nochtans is zijn beloning de onwetendheid waarin het platvloerse…

kolkend d’ uren ’t gerstenat zompig het affreuze tergtalen gelijk de schroothond een paar tanden mist zeg maar een heel gebit zoals de huig uw galsterige adem blokt chromédeur met zuigend slothendel de slagerswinkel vers bloed pas geverfd met ranzig wit en tafereel van ouwe wijven het kalf gevierendeeld tot bundel worst aanééngeregen snoer platvloers…