Zomers oogstmoment
Na de regen is de vochtige lucht
in de oude havenstad blijven hangen
het is nog warm, de dromen zijn nat
maar droevig sluit de minnaar zijn ogen
de liefde is zoek, de aarde lijkt plat
nergens vindt hij platonische zinnen
hij moet nu in stilte het duister beminnen
geen zomerse flair, of stedelijk vermaak
mensen zien hem niet, steken liever de draak
die enkeling ver achter de horizon
die hem nog wel in dromen horen kon
is er vandoor gegaan met een platvloerse slet
nu ligt hij eenzaam te huilen in zijn zomerse bed
misschien dat het schrijven hem enigszins troost
want zijn allerliefste liefde heeft hem geloosd.
Geplaatst in de categorie: emoties