Alle inzendingen over Pril

Dit is de eerste nacht van ontmoeten hier aan de kust van jouw weke mond worden wij branding in wit en blauw op dat ritme adem ik van jou tot landing Smaakte het zilte ooit zo zoet? En spreken onze lippen zwaargewond? Sussen deze poortwachters onze ziel? Ik geef mij over aan jouw deining, subtiel in kussen als in de ochtend ogen loom…

jij hebt ooit mijn gezicht beschreven door met je vingers leven te voelen van het visuele het plaatje herinnering in de teruggang naar het pril begin van de eerste keer later dan ooit de transitie van voelen en herinnering naar woorden die in taal met elkaar communiceerden om alle emoties te synchroniseren naar een gezamenlijk…

jij was het bijna verleerd had te lang in de grijswitte wereld van winter verkeerd die nu overliep van dooiend ijs smeltwater met modderig contrast toch zag ik de eerst gekleurde stip in het wittig pluis het is daar waar lente al heerst en jij met warme adem en lach de ontdekking uitpakt een pril rozetje van het nieuwe lentegroen…

Aftasten en te weten komen Hoe je werkelijk bent Aftasten wat je gaat overkomen of je mij al een beetje kent Heel voorzichtig, steeds weer iets meer Een eerste ontmoeting in een knusse atmosfeer Nog steeds aftastend en nog niet klaar voor meer... Mogelijk komt er een moment Dat ik me kan laten gaan en dat ik consequent jouw liefde niet…

onaangekondigd en toch te verwachten verkleurt onze wereld eens waren we pril en bloeiend loom in de zon dartelend in zachte lenteregen onze tijd rijpt als roodgouden lanen en najaarsplafonds onder de hemelkoepel mooi en onvergetelijk zo onvergetelijk mooi ben jij met het goud van jouw herfst op je gezicht en in je hart…

We struinen door de straten van de eeuwenoude stad Je hebt je als een kat in mijn suède jas verstrengeld Ik zie hoe langs de oever van de donkerbruine gracht Een zwerver naar verloren schoenen hengelt De klodders mayonaise bij de frietkraam van je zus Die dit groots geluk allang had zien aankomen Ze heeft zelfs al een arsenaal aan bijnamen…

daar lag hij in mijn armen een klein hoopje mens grote grijze kijkers vertedering en liefde dat is wat het dan met je doet het borrelt over in je hart zijn naam is Joep en ik hou van hem…

kippenhok met bruine Barnevelders zij zit hier niet zelf op stok maar slaapt gelukkig elders jonge hennen pikken in haar tenen nagels zonder lak van kleur verdwaald mais door zon beschenen voel ik die speciale liefdesgeur het ei wordt bebroed in mijn hart door gekakel en gefladder verward denkend aan die liefdevolle nacht van tederheid zo pril…

een huidje zo zacht en een hartje zo rein zo heel nog onschuldig kwetsbaar en klein weerloos en breekbaar vrij nog van pijn prijs ik mij gelukkig mama te zijn van dit prille ventje zo weerloos en teer die mij laat genieten telkens weer de zon doet schijnen iedere dag met zijn lieve stralende lach.…

Op zo'n lentemorgen die zich ontwakend strekt koel en nauwelijks gekleed nog terwijl nachtkilte wegvloeit en het trilt boven de wetering zweeft een vlechtwerk van donkere nachtresten vermengd met frisse dagdromen dwars door het zinloze draaiboek van het nieuwe etmaal In die verwarrende werkelijkheid verschijnt ze in de jonge dageraad…

De heldere beoordeling van het zuiver kinderlijke denken moge zich in alle eenvoud versmelten met de zachtzinnige geest die wijze bedaagde mensen tekent dan kan het ruime liefderijke geloof zijn aard elke dag opnieuw versterken.…

Mijn liefde voor jou zal verdwijnen, door de jaren heen zal 'hij' op een ochtend, pril als een bloem in de ochtend dauw verdwijnen als een wolk zo grauw. Omdat jij mijn liefde onbeantwoord laat, mij onbemint laat.…

We hebben jou gedroomd en jou verwacht, zo vol verlangen nu zwijgt de wereld even stil vandaag ben jij door ons ontvangen lief klein mensje, o zo pril…

Zij vinden zelf hun groupies iets te pril.…

Schaduw is er heer en meester Jij leest er een boek en ik de krant Een plaid met lekkernijen aan onze blote voeten Zon probeert nog te spelenvaren tussen pril lentegroen Niets doen.... is -bij dit weer- het allerbeste.…

verkoelend hangt witte stilte in de alkoof doorschoten met pril groen rust het na een verfrissend bad zonder tocht en kalkvlekken een schitterende oase door ieder gedragen uit eerbied voor het leven dat zo ontzettend veel heeft te geven…

Zo pril en prachtig Zo teer en zacht Zo nieuw en onbeschreven Elk kind geboren Maar later dan de ommekeer Zo oud zo lelijk Zo vergaan en hard Zo dikwijls ziek en pijn Is menig mens beschoren…

Vanuit zilverkleurige bron ontstaan aarde water liefde en zon ontspringt kristalzuiver en pril een helder als saffier glinsterende rivier zoekt hartstochtelijk kosmische wil een verlangende weg naar plezier.…

schuchter streelt de lentezon ruige schors van eeuwenoude eiken vanuit de diepe koele aarde sidderen levenssappen naar ’t licht een feest van pril groen fonteinen van nieuw leven…

bruisend en speels ongecompliceerd ontdek ik pril leven onder een staalblauwe hemel zonder zweem van verstikkend de leegte warm opvullend met zoveel tedere kleuren en zoete geuren dat ik gelukkig ben te zijn tussen die schoonheid…

Daarachter de tulpen in kleuren, de bomenrij in pril groen... waarom zou je niet fluiten, waarom zou je 't niet vieren, 't niet doen?…

De tover van het pril begin van boom en tak waaraan het versieren van 'n te lang zwijgende winterdag Wie herkent niet de schaterlach .........van specht Het is lente.... echt zichtbaar aan de huid van aarde.…

Vuur overviel ons als een dief in de nacht In brandende woorden want verleiding was haar macht Maar nu het licht me heeft bevrijd niet langer verdwaalt in dit boomloos woud Plant ik in verschroeide aarde mijn levensboom sterker en pril maar door het vuur ijskoud.…

Zij is zo mooi, zo pril, zo vol leven zo vrolijk, zo positief, heeft zoveel te geven…

zij witten pril groen met oranje hart groeien cirkels in groepjes tot bloemenpracht pas als het gras de hoogte in schiet rijp zaad de maaier naderen ziet dan wordt wit met oranje hart mijn madelief…

nu ervaren wij een optelling van ik het wijdse en ongrijpbare zo de schepping is ben ik en toch tastbaar met handen die er niet zijn voeten nog pril de ogen blind geopend voel het leven in de dood zie de zon in mist ijs in warmte van een schoot…

in rood ben je opgekomen uit donkere wolken van je dromen zij lichtten op in alle kleuren tot waarheid ook jouw ochtend keurde jij ontblootte om warmte te vangen weerscheen later rood in een eerst pril ontvangen…

mag ik af en toe de werkelijkheid nog even dromen in je komen net als toen je was zo pril en lentegroen niet ongerept maar bloeide voor het eerst de kleuren die je wilde geurde paradijs met de adam die jou gaf wat je een levenlang al had verwacht…

in zuidelijk Spanje Pril en preuts de zon aan 'n blauwwit gesausde hemel vertelt: wat ons te wachten staat tovert lachen op je gezicht zo de dagen als in 'n dicht ...te beginnen.…

met dank aan Adriana van der Kooij in een pril seizoen naar een plek gezocht en nog gevonden ook me vastgeklampt aan het opkomende zonnetje dat langzaamaan zou winnen van de nevel... met half ontloken ogen in de waterspiegel gekeken en gezien dat het alleen maar mooier worden zou…