Alle inzendingen over Qua inspiratie

dat is in de lente tegen herfstdraden aanlopen die daarna in je hoofd blijven zitten...…

Jouw vermogen om anderen, te inspireren. Is niet aan mij voorbij gegaan…

Vroeg wakker, sta maar op Het hele huis is nog in slaapstand Hang mijn theebuiltje in een kop Het eerste wasje aan de kant Wat is die vroege ochtend koel Wat is het buiten rustig, stil Kan genieten van dit gevoel Van de dag, zo heerlijk pril Een prachtig moment om versjes te schrijven Inspiratie, waar is mijn schrift of iPad Kon…

Er zijn zoveel die inspireren waarvan velen kunnen leren Mulisch, Hermans, Reve schijnen de grote drie te wezen Marsman, Vondel, Nescio schijn je ooit te moeten lezen Maar toch komt de inspiratie vaak uit het gewone leven De eenvoud van Gijzemeijer laat me graag afkijken bij je De directheid van Oskam laat zien hoe het ook kan En ook…

Het gezang van een gele kanarie klinkt als een eerste lentezegen op een zondag eind januari met vieze, druilerige regen. De lente is nog ver te zoeken geen lichtje dat me buiten roept dan maar snuisteren in de boeken met een kop koffie en een koek. De luiken doe ik vroeger dicht de verwarming mag iets hoger gaan het aanmaken van het kunstlicht…

Mijn inspiratie heeft me net verlaten, ze heeft besloten om op reis te gaan. Heel eigenzinnig liet ze me verstaan dat ik haar af en toe met rust moet laten. Ik smeekte haar, maar nee, het mocht niet baten, ze vond dat ik 't gemis maar moest doorstaan. Wie weet is het met 't dichten wel gedaan nu zij me geen ideeën aan kan praten.…

Achter ieder woord dat ik schrijf sta jij ja, blijf ga nu niet weg nu ik je het meest nodig heb blijf naast me blijf in me ademen geef me je lucht vul mijn longen voordat ik in mijn laatste vlucht mijn laatste lied heb gezongen.…

De Brexit schuif ik eventjes opzij net als de uitslag in het Capitool of personeelstekort op elke school. Geen dichter wordt van die discussies blij. Maar niets beweegt de inspiratielozen als het obscure woordje “zoönosen”.…

Op een morgen werd ik moede wakker daar zat hij heel kwik mijn makker aan de rand van mijn bed had hij pen en papier naast mij gelegd. hij zat eigenlijk al in mijn oor te fluisteren en ik niet aandachtig aan het luisteren maakte hij zich heftig kwaad -het wordt tijd dat je eigenlijk opstaat. maar ik zou eerst iets anders moeten doen soep en…

Ik zoek naar inspiratie In deze rare tijd Een mooie observatie In deze absurditeit Een beetje inspiratie Dat is alles wat ik zoek Een leuke associatie Een andere invalshoek Misschien komt het in mijn dromen Of op een helder moment Het zal vanzelf wel gaan stromen Maar wanneer is niet bekend Ik zoek naar inspiratie In deze dichte mist…

vooraf heeft geen zin als achteraf te laat is en het laatste woord nooit wordt gezegd en de laatste bitterbal wordt opgegeten door iemand die zich kunstenaar noemt en zegt dat het goed is voor zijn inspiratie…

Ik heb geen inspiratie Er komt niets in me op Ik heb een lege kop En vraag om dispensatie Nog snel een laatste zetje Voor een half snelsonnetje…

Qua sapintensiteit kan 't wel tellen, Qua liplossigvlottigheid ook, Wat betreft aantrekkingskracht is't lekker magnetastisch En wat zachthoningstrelerigheid op en top, Verlangdrangeriggraag wil ik je kussen, hoe lieviger, hoe graag Plezieriger en lieriger, wil ik je knuffen, Besnuffelen, behaarstrelen enzomeer,…

Inspiratie, voorheen de gefleste geest Verstrikt en volkomen lamgeslagen Writersblock waarvoor de dichter vreest Muze van duizend-en-één-nacht en dagen Bezorgt illusies van alle dagen feest Blijft één nacht om inspiratie aan te jagen Inspiratie, thans de geschreven gedachten Vrij en volkomen vrij van vragen Muze van duizend-en-één-dag…

Affecties, ach, u weet wat ik bedoel Nou nee, dan maar een onsje werkelijkheid Iets epistemisch, qua realiteit Niet soms, vermoedelijk of naar het schijnt Geen wou of zou maar puur noodwendigheid Daar heb ik meer aan, qua modaliteit Tenzij die ogenschijnlijk weer verdwijnt Achter de horizon van plaats en tijd…

Ik zoek naar inspiratie om jou niet te verliezen in een verstrooid seizoen. Laten we samen ruiken, in een groeiend verhaal, aan een ontluikende zonnebloem.…

Hoera, de inspiratie is gekomen.…

haar kleur is overleden nog voor ze ontluiken kon gebrek aan rust dreef haar steeds verder van het colofon ze fladderde tot diep in de nacht waar stilte haar gevoel versterkte daar straalde ze vol levenslust zonder dat iemand het merkte haar letters verschenen niet meer overdag was ze slechts een naakte nachtvlinder die tussen de toetsen…

mijn pen schrijf lezer nu mijn vers mijn denken is geschift dek toe en kies de titel plaats voetnoten daar waar ik eigenlijk moet gaan schraap woorden in context laat spelen in spellen pluk letters uit de tuin der muze en rijg woorden in monologen ladingen komen voorbij jouw hulp heeft zin want er gloort weer inspiratie…

Want het niets bestaat niet, omdat alles iets is, dus als ik iets bedenk, komt het ergens vandaan waar ik weer nieuwe inspiratie van krijg. Omdat dat mij aan het denken zet, wat het nou is waar ik het toch vandaan haal.…

nog eenmaal dwarrelen geletterde vlokken gelijk uitgepluisde witte watten langs schouders en dunne vaalbleke lokken bedekken mede als een hemelse manteling de lange zwarte jas met opgestikte zakken ik draag een harnas; een omhulling over stilzwijgen getrokken in gedachten, ontdaan van dynamiek en gevoelens aan ijspegels…

de invulling beweegt zich tussen angst en liefde in het midden : engel van bezieling reikt inspiratie aan en verlicht het pad…

Een schilder een werk een teken van licht Het labyrint van taal Geboren: een gedicht…

Zoals ik warm word van een vloeiende gitaarsolo me dwingend naar mijn eigen instrument De snaren onder mijn vingertoppen te voelen spannen de akkoorden vol en zwoel tegen elkaar te vleien Zoals me diep van binnen raakt hoe Remco Campert bedeesd en broos maar vol van oude ingehouden kracht zijn verzen leest en ik mijn eigen…

Hemelsblauw de lucht Die door de storm Verlaten achterblijft, Vogels die zich na Uren stil zijn weer Roeren, die laten horen En zien dat ze Er wel degelijk Nog zijn - Stilte na de Storm die zo Veel serener is Dan hij daarvoor Ooit geweest is…

het dichten is me vergaan bijna alles is ouwe koek zo vind ik er niks meer aan mijn inspiratie vult geen boek…

sluiers van weerstand zijn geleidelijk verscheurd opgebouwde muren verbrokkeld tot ruïne mijn ziel dwingt mij te graven naar de bron van mijn oorsprong waar inspiratie vloeit…

Alles overziend word ik beroerd en vervoerd door al je bewegingen en welsprekendheid die je hebt meegekregen Getalenteerd gedreven je altijd bent, je doet me denken aan een zanggodin Draag me mee op jouw vleugels vol inspiratie en verbeelding; een wederzijdse liefde bloeit.…

Inzichten zwerven rond... Er gaan besluiten vallen. Nog houdt de varen zich in. Eerst moet de kou ontdooien. Ministers ruiken compromissen. Of ze doorpakken - staat te bezien. Mensen kunnen zo treuzelen. Daar gaat Pasen tegen in: van hogerhand is besloten dat een natuurlijke dood geloof niet kan verkillen. Door liefde kunnen wij hopen…

Ik hef mijn lege handen naar de hemel een dramatisch gebaar maar het is niet anders een dichter heeft weinig te makken qua euro's dan qua geesteswijsheid klopt er niets van.…