Alle inzendingen over Rubber

Neem voor contrast met een schutting of vlonder Een aarddonkerkleurige pot antraciet of van rubber gevulkaniseerd eboniet Zolang het maar harmoniseert met de kleur van de schutting en die van het vlonder Met een weelderig plantengeheel Een steppegelijke pampa savanne een fata morgana juweel Een palmenoase met struiken van bamboe…

Keien gooien op de Parijse barricades Lijken stapelen in Duitse open wagens Kameraden meeslepen door de blubber Knalt het oogje er doorheen schiet ik door het rubber Watergeuzen die Spanjolen verbrandend slachten Germanen die Angelsaksen tot de diepste haat verachten Zogenaamde ketters in naam van God verbranden Als kruisridder rijden met…

wijs me minzaam op de ruisende bomen van toen de rubberen bootjes op de meren van Ossiach, bereikten wij ooit de overkant ? In de jaren zeventig werd de melancholie geboren, groezelig als een nageboorte die ons om de hals geworpen werd.…

Het gaat vandaag om snelheid en vermogen De motor waarin damp wordt opgezogen Het samenspel van zuiger en bougie De geur van brandend rubber en mazoet De roffels van de paardenkrachten klinken Er wordt nog wat gepoetst: het chroom moet blinken Er stroomt een sloot benzine door het bloed De chaos is zo ongeveer compleet Het rondemissje schikt…

raak de spaken in het wiel niet met vlakke hand ook al lijken ze, op snelheid, de snaren van een harp soms hoort men het ruisen als de wind hen vangt zie naar het draaien van een cirkel met rubber omrand en weet dat ze voorwaarts rechtsom zullen draaien evenwel lijkt het onbegrijpelijk voor het verstand dat de steunende sprieten achterwaarts…

We waren bang betrapt te worden in de verte reed de trein naar Schagen, hier zoemden muggen en stonk het naar de wc Toen was het een bouwterrein achter de sloot keken koeien naar ons, tussen de schaftkeet en materiaalcontainers lagen we op een rubberen plaat over de modder Ik voelde mijn vingers in de warmte van zijn haren en van binnen…

een sluier - aan de pink geknoopt - sliert om de welving van de borst in leest en heup herken je de kruik het bekken kantelt en de navel rolt over de golven van haar buik de hoge fluit bezweert de slang en zweept haar rubberen gewrichten op ze pruilt naar pa hij knipoogt naar de beul die het slagzwaard slijpt de Doper bij de kraag…

mijn genen zijn doorspekt met voetbal het enige dat de wetenschap overhoudt is een stuk leer met Adidas de bal is rond een open deur ingetrapt als kleine jongen met rubber Rumabal gegeven door grote broer eindeloos trappen tegen kaal stuk muur van anderhalve meter breed naast golvend spiegelraam waarachter soms het gezicht van pa verschijnt…

hij heeft zijn jas van duizend dagen aan touw verhangen huid en huis verkocht voor kostbaar diamant loepzuiver van het eerste water als dagelijks brood eet hij groen gif een rubberen slang tussen zijn metalen lippen ademt solderend gas in keel en longen binnen zijn mond smeedt stof en zand nu is mijn vaders…

na middernacht schoot ik overeind kroop onder de poten van zijn wieg speurend naar het rubber dat de sirene dempt…

van gestapelde apparatuur en de buis die zuigend leven ademt in onwerkzame longen rode en groene lijnen waaraan mijn ogen zich vastpinnen lezen golvend jouw lichaam naast opspringende cijfers als tussen strakke lippen zwijgend woorden hangen aan de spoedeisende wens het noodlot terug te dringen zetten magnetische krachten mijn rubberen…

Ik dans op mijn rubberen sokken in deftige graffitikamers en onder de bloeiende moerbeiboom zing ik over een vurig verschiet in kleuren als herfstbladeren, terwijl de gnomen alles weggraaien, vergeet de eerste drukken in het antieke kastje niet, achter de rode gordijnen, want, zo is het ook nog eens de boeken in mijn hart, de waarheden in…

vannacht een droom meer en meer voel jij dit het is geen speelgoed in een veld vol rubber en ik stik raam wind staal blaast zwart chroom slaat dood zeelui in de onmogelijkheid nagelvijl in staal leeft de dierenriem lekker belangrijk snap er geen mars van honden blaffen vol aan de kade zonder smart gevangen angsthaas haast zich niet…

Je staat hier verkeerd geparkeerd hufter, wacht even dan haal ik m'n krik, bik ik je voorruit eens lief uit z'n rubbers, ik agressief? hé zoek je soms mot ook dat kan je krijgen, kom op als je durft, bang voor je jasje je bankpas, je kloten misschien?…

Grote groene rubber laarzen stampen in een waterplas o, ik zou dan zo graag willen dat ik even nog een kind weer was. Heerlijk in de plassen spelen modderspetters op 't gezicht grijs opgedroogde druppels dromen van een ,onnozel, wicht.…

kijk maar vooruit maar lafbek kan het niet wie nooit ziet tussen het riet kruik vatbaar lang verwacht en a snapt het wel en k en j en alles telt nooit meer is die dit geheel spel spellen verlicht gezichten in groen en geel en m'n tong is gesleten een gespleten tong en een gezicht dat lijkt van rubber en de dieren spreken bomen…

van zilveren chocola een kinderhand vol met buit overal hoor je hiep hiep hoera uit punaisegaatjes in het huis de middagzon laat een tekening van een klein meisje stralen het geeft ‘t huis een nieuwe tinteling en overal zijn verhalen, cadeautjes, post, een rekening, gedichtjes om in te verdwalen vrolijke echo’s uit het bad een rubber…

En wijzelf en ons lief zitten vastgebonden in de snuit die blaft, de slurf die ratelt, de oren die slingeren, het rubberen bekkeneel, de blik van reuzel, en mossellippen, in de neusgaten schapenhaar. O zo ver, zo diep dringen wij in onze kartonnen huid en loeren en piepen er vanonder uit.…

kaptafel schikt Een roze jurk met franje gladstrijkt Met het dunst van haar vingertoppen Ze lijkt wel niet goed pluis Als je het vergelijkt Met mijn lomp en loom geweld Ik speel de krijger Broedend op een wapenwedloop Met de diepe gemene frons van Stalin De elastiek is het wapen Propjes als hulzen in mijn zak Een tank met rupsbanden van rubber…

Binnenin geplooide krantenkoppen struikelen zinloze neuzen steeds over rubberen randen van hun welafgepaste dagindeling. Met een hydraulische zucht wordt hun onbestaande afscheid voor de zoveelste keer de lucht in geblazen.…

een boek vol jeugdige herinneringen de rode step vooraan noem geen namen of plaatsen ik zal ze niet herkennen leg linoleum vast in mooie marmerwoorden rieten tegels in huiskamergesprekken de suitedeuren glas-in-lood geef pagina’s de ruimte voor af te zetten voeten in putdeksel slalom laat knerpend grind, de sloppen langs mijn rubber…

Ik kwam voor jou, niet voor het hout dat je me laat betasten, gladgeschuurd met hier en daar een scheur goudgevoegd -- de eenvoud-schoonheid van het lied van de tijd op de luit van het leven, jouw leven Je laat me de kiekjes zien en rekt de avond, je rekt je uit tot het welterusten in de gang In het logeerbed streel ik het hout van jouw…

Ooit immers ergens wacht de inwendige mens de beloofde pap, een vel als rubber, de gesteven slab. Hoop die als een oorvijg bijblijft kwijlt verwachting, gal, drab. Men bijt de nagels af. Heden de dag. Men krabt. De zon staat laag. Men hoort: 'Dit bestaat.' Tot iemand in het verhaal een bed zet, zich tussen de lakens strekt.…

roombrie van el presidente een kerstgroen bedrukte megadoos met ministol gevuld met tot spijs gestampte macedonische amandelen en moldavische rozijnen geen goedkope walgelijk zure zeeuwsvlaams meisje halvarine, maar onvervalste roomboter van levenslustige springindeweikoeien een doosje zijdezachte aalgladde duurzame rex van maleisische rubber…

bijzonder goed Je kan haar van dichtbij bekijken Nooit doen Dan krijgt zij soms zo’n paarse gloed Vooral bij volle maan Dus weet wel wat je doet Men zet nog even extra aan De pizzaboys spannen daarbij de kroon Met doodsverachting tarten zij de harde confrontatie z.s.m. staat er vermeld op de notatie en waar is waar als u weer stinkend rubber…

Rijdend op banden van rubber. Over de Nederlandse blubber. Niet omkijkend. Steeds maar rechtdoor. Dat is me zoiets. Een Nederlander op de fiets. Als kleine kruideniers. Of handelaren in oud ijzer. Op twee hoge wielen. Met hulp van de pedalen. Over grijze velden zonder lichtjes. Door een woud van verkeersborden.…

s’Heeren wegen stevig vormgegeven jarenlang de mist met rook bestookt smog met huid en haar verweven remmend rubber asfalt zwart berookt piepende remmen piepende longgeluiden die zeer ongetwijfeld krachtig duiden op ongeplande traag lopende massamoord een tragisch ongewild drama ongehoord de trein is het ultieme rustbeleven geen gedoe met…

het mes geregen en opgehangen met mijn schaamte opengesneden en gestempeld als eetbaar met een hakbijl de ruggengraat gespleten waar eens vingers van liefde toch ooit speelden liefkozend voelden of ik al vet genoeg was onteerd je ingewanden stomend dansend in de kruiwagen slinger ik aan de haak terwijl mijn roze neus van zacht roze rubber…

Langs het weidse plaveisel denkt hij: Ik laat mij drijven door verscholen veren en raderwerk, een kluwen waar het brein te klein voor is, terwijl de vragen mij voortstuwen.” 2 Het asfalt zweet door verhitte piloten die het rubber slijten en hels bewegen.…

Een vrolijke poets blijft bestaan Met kleurige fleurige, ik lach met te blubber, rubber handschoenen aan. Voor mij leven geloof ik een baan, een volwaardig bestaan. Hoe zwaar dat was in het ritme van de dag Dat ik dit mooie en wonder schone zag….. Wie herkent haar niet…..…