Alle inzendingen over Schoorsteen

Op een grasveld of een schoorsteen. Maar niet te dicht bij mijn schrikwekkende voetstap. Een vriend die geen oppas nodig heeft. Deze altijd goed geklede opvliegende rakker met zijn lichtgekleurde ogen.…

Half in de zee, half in de lucht, gedragen een schoorsteen op en naar beneden kijken vragende vingers van de waterplanten.…

steeds vaker wil ik het leven vergeten het handvat breken, achterstallig zoals de huur van het huis dat enkel in mijn hoofd uit muren bestaat zwart en rokerig in jouw ogen past geen dood zeg je ik luister verder op de nok van het dak, de wind plukt jouw stem als een veertje uit de schoorsteen, vliegensklaar wanneer de avond valt…

Half in zee, half in de lucht, gedragen een schoorsteen op en naar beneden kijken vragende vingers van de waterplanten Kont in de lucht, rug naar de wolken voeten met vinnen, hun gelijke lijken maar hemellichaam blijken in den hoge voor stille vissen, bezig er een te zijn glad rond de graten, ogen altijd open en geen benut van het immense…

Dagdromen in de toren van beton, het kantoor bemannen, dat gaat wel op een zonnige dag Ik hoef alleen maar mijn neus naar buiten te laten wijzen de schoorstenen te tellen en niet op wolken te letten Er komt toch niemand alleen ik, 's ochtends met een lunchpakket en een leeg hoofd voor nieuwe ideeën over de mensen in de huizen beneden…

grijs licht ontwaart mij mijn wereld ik tuur de tuin in nog niet veel beweging daar ja, twee vissen in de vijver een grote bruine en een kleine gele versuft door de koelte het windmolentje draait maar langzaam vanochtend geen witte rook uit de schoorsteen van de overburen zwoeligheid wil mij de deuren laten openen het buiten…

het is het stille lege nest op de schoorsteen de blauwe sluier rook die over de daken reist de overgroeide kuil bij de rivier een vogel die in de verte roept de verdwenen zandweg de afgepelde oude verflaag het is een dag vol nevel en dauw de beklemmende middag het stuurse zwijgen het dorp dat nooit mijn dorp werd de korst van afstand…

Wind in de bomen en zachte muziek - eeuwenoud draagt me naar boven op de schoorsteen waar de ooievaar woont. Lang kennen wij elkaar. "Ben je weer terug?"vraag ik. "Ja,",zegt hij."En jij ?" "Ik ook",zeg ik. En dan vliegen we weer met de wind in de bomen, en de zachte eeuwenoude muziek in onze oren.…

ik bak de stenen zelf weer heb genoeg geraapt met wat voor handen was uit rotsen die een levenlang partij beloofden in voegen slechts een fraaie schoorsteen deden roken de fundamenten delen we steen voor steen zal ik gaan bouwen met specie om samen van te houden zie je ogen in het nieuwe licht verschrikken door de open ramen…

De Meeuwen Wij zitten op de schoorsteen, hoog op de praatstoel zitten wij te kakelen als oude wijven, heksen. Wij snavelen elkaar geschiedenissen na: weet je nog van toen de dood en toen de dood en van de kathedraal die nooit werd afgebouwd?…

gestorven kroegvrienden die hemelden op de eeuwige drankvelden Hemel zonder drank betreden ze niet Uit de wolken regent het jenever en uit de bergen stromen jenever rivieren alcohol nevels hangen boven de velden Een echt walhalla voor zatterikken Mijn oude vrienden herkennen me niet ze zingen het duizendste couplet van 'potje met vet op de schoorsteen…

En uit de rode schoorsteen blazen grijze watten wolken stil omhoog terwijl zij rustig voortborduurt. Met zuiverzijden kruisjes berekent ze haar leven op het gele tafelkleed wat was, wat is, wat komen zal.…

ik eet pepernoot van eigen deeg en geef mijn staf en mantel nu verjaardag sinterklaas voor even niet en ook het zwartepietenspel is al lang afgelopen laat winkels de cadeaus verkopen die concurrentie moet ik niet mijn paard staat wit te schimmelen pieten zwarten niet omdat roet geen schoorsteen ziet de roe is niet meer te gebruiken…

langs het water van de rivier voor de zeedijk blazen hoge schoorstenen triomfantelijk grijze wolken uit de laatste dorpelingen overleden de klinkerpaden verdwenen een praatbankje bleef leeg op het verlaten kerkhof in de verte zien we boerderijen met dichtgetimmerde luiken een kudde pony's en wat knotwilgen de mensen hadden geen…

Een heuveltje in het landschap deze leistenen daken van de boerderij onder de hoge rug en de ronde bil langs de Oude Landweg Moet je een stedeling zijn zoals ik om de schoorsteen te laten roken en de beelden in elkaar te schuiven tot mijn eigen naakte lichaam op een schapenvacht voor de open haard wachtend op liefkozingen van mijn man…

Ik zie al een schoorsteen die rookt. De kachel wordt weer opgestookt. Kastanjes barsten uiteen. Een kind speelt ermee, alleen. De zon probeert nog tevergeefs, De aarde te verwarmen. Want de herfst wil ons omarmen.…

Tastbaarheden als een huis een vuilnisbak schoorstenen boom bakfiets een boot een spinneweb Letters op papier en wat ik zie als ik mijn ogen dichtknijp de vlammen die mij inslaan. Meer dingen tussen hemel en aarde dan ik zie zijn er niet anders zou ik ze wel zien.…

voor het onheil dat over de kosmos kan komen luisteren naar de stem van het licht, en kijken met ogen dieper dan de zee rondom de klanken van verwarde ranken die ongetemperd zijn zoals de slimme vossen die energie opwekken met hout uit bossen met de koppen bij elkaar gestoken zijn ze in hun sas ook al komt er meer CO 2 uit de schoorsteen…

het is de taal in het banale ontdaan van elk spoortje romantiek als bij arbeiders met werkwoorden in zo'n grauwe taalfabriek met schoorstenen die in staccato woorden spuwen voor vertolkers met haastige spoed een mens kan veel verdragen maar er zijn wel grenzen aldus mijn bezwaard gemoed kortom zie dit pamflet als een vorm van weerzin…

Marja koe en paard kakelbont en een huis van karton en op de weg een hond en in de lucht een zon (het heeft de boom vergeten) de zon is geel, de hond is bruin de weg is wit - de witte weg - en helemaal rondom de tuin tot aan het huis een groene heg (maar 't heeft de boom vergeten) het huis is rood, het dak is rood en uit de schoorsteen…

zwelt de rivier zou dit alles zomer zijn klepperend geluid van kinderen aan gindse straat of zou het ophouden voorbij glijden langs de vroege ochtend zou dit alles zomer zijn of is het de nasmaak van troebele zaken diepe droom door de wind uit haar wortel gerukt zou dit alles zomer zijn onzichtbaar als vlasdraad warmend aan de schoorsteen…

Een wollen schoorsteen en niet daar. En dat de draad mij wist te vinden. Het is al dag, maar zonder geluid. Tussen het niets Dat de dag maakt En het niets na een gil Een klein turkooizen scheepje Van verschil. --------------------------------------------------- uit: 'Pornschlegel en andere gedichten', 1988.…

Hallo, ween maar niet Zielige Zwarte Piet Uitgezwaaid door Sint die je niks meer vindt Discriminatie ten top De wereld op jouw kop Door regenboog vervangen Aan schoorsteen opgehangen Je tranen van zwarte roet Biggelen hard van je snoet Op ons kaashoofd vol drop Boterham met hagelslag erop Kinderen vinden dit onterecht Hebben medelijden…

doet hij zijn ronde het is de laatste keer de vuilnisman heeft een vrachtwagen gekocht een stukje zandweg wordt verhard achtergebleven sporen vinden hun graf er komt asfalt misschien iemand krabt oude verflagen van de muren als plots een zware beklemming over de warme middag valt zwartgrijze rookslierten stijgen op uit schoorstenen…

'Habeo caminum in capite': Ik heb een schoorsteen in mijn hoofd. Van Ginniken - Geert Groote's levensbeeld naar de oudste gegevens bewerkt.…

Waar de Noordzee vriend'lijk bruisend, Neerlands smalle kust begroet, braken schoorstenen ontluisterd, steeds opnieuw hun zwarte roet. Daar blaast Neerlands staalfabriek, over het land ‘t giftig grafiet, maar, dat is de tragiek, aandeelhouder; u wil geschiedt.…

Ik ben die vrouw die een paar passen zet en dan blijft staan in de wind op haar gezicht, mijn huid voelt de wereld nieuw, de kersenbomen deze wandeling naar de winkel op de hoek om de hoek auto's geparkeerd aan de stoep zijn al zoveel meer dan het uitzicht op de ramen rondom, de tuinen schoorstenen en wolken, de wind op mijn gezicht…

Nadat hij was weggegaan, Begon de wind te loeien beukte het huis, Gromde de schoorsteen. En ik dacht: De wind zal tegen hem brullen als een leeuw. Hij zal de weg verfoeien. Zeven mijlen verder en niet meer zullen de lippen verkleumd zijn die ik zo verhit kuste, Vergeefs want een kus warmt maar een keer.…

Kijk hier buigt zij rond de schoorsteen! Hier wordt zij uitgespuugd! Kijk hier raakt zij water! Vliegt zij over een ijsschots! en rent door de huizen! De lucht gaat in het schaap! De lucht gaat in de bever! Hier verdwijnt lucht in het toetje! Kijk die vla haar vasthouden! Die moet! Die moet in een kind terechtkomen!…

een schip voer de haven uit met lampjes op de schoorsteen in de vorm van een komeet. Bethlehem op zee. en steeds vroeger nacht. --------------------------------------------- uit: 'Te midden van de tijden', 1998.…