Alle inzendingen over Schoorsteen

De woorden " krijg 't " spookten als metaforen door haar heen alsof alle schoorstenen rookten 't voelde zo intens gemeen. Viel weer in slaap, gelukkig wel dromend van hemel, niet van hel krijg 't spookte de hele dag ze kreeg 't, maar wou dat 't anders was. Ze had het wat graag: weggeven.…

hij stuurde foto’s van zijn carrière switch snapshots in zwart-wit witgepleisterde barakken leken op Tiroler huisjes namen dragend als Gottes Heimat en Schwalbennest aangeharkte tuintjes op de achtergrond dwangarbeiders figuranten in burgerkleding aan de horizon torenden in de verte twee grauwe grijpers een witte schoorsteen…

Ze deden 't als een schoorsteen, wat een strop was, daar hij en zij hun tijd en geld verrookten. Geen keuken had het rookstel, dat slechts kookte van woede, als de rookwaar weer eens op was. Ze wilden doorgaan voor een heer en dame; 't was rookkledij, waarin het stel zich stak: een smoking en een schoorsteenmantelpak.…

gedreven - in de zwakke zuiderzon hun tooi te warmen gelegd Dit seizoen mag die naam niet dragen geen vlokken, ook geen krakend water dikke jassen met onnodig hoge kragen groene wakken met oeverloos gesnater Ons dorp droomt door de dagen en sluimert naar de vernieuwde zon deze winter, zo licht te dragen lichter dan een luchtballon Een schoorsteen…

je ogen zijn zacht en warm als een kolenvuur in rood blauwe gloed na een onverwachte tik verschuift de massa en vonkt er wit en sneller licht waarbij jouw gezicht het zonnetje krijgt waar jij zomers altijd voor zwicht een lieve scene voor de open haard waar zonder woorden zoveel liefde door de schoorsteen gaat pas als behaaglijkheid…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - De lamp en 't kokend water in schoorsteen wat wind, — is wat met spotgeschater mijn speurendst zinnen vindt. ---------------------------------------- uit: Wat zang en melody (1910)…

Begraven onder deze koorsteen: Hij was geboren t' Amsterdam, Zo zwart als een Westfaalse ham, Doorrookt gelijk zijn besjes schoorsteen. De rook was ook zijn element, Waardoor hij menig parkement Heeft om de damp aan stuk gekorven.…

De dag erna is gewoon als vanouds en hangen we aan de schoorsteen waar éérst Piet doorkwam, de Kerstkous. En dan is de cirkel weer rond want een paar dagen later is het Oudejaarsavond.…

oogjes kijken schuin lachjes zijn weer vol betekenis er hangt spanning in het huis buiten schijnt een vale maan en schaduw speelt waar schoorstenen wit roken het welterusten ritueel na liedjes en verhalen lijkt eindelijk eens goed te gaan toch komen ze wat later een voor een weer voor je staan het lukt niet goed met slapen schoenen…

Een trouwe vriend Ik dacht een trouwe vriend te hebben een vlieger zou ik met je oplaten als jij beter zou worden want jij maakte jaren geleden een vlieger voor mij toen we nog jong waren helaas bleef hij aan de schoorsteen hangen en nou vraag ik eigenlijk waarom welkom in mijn huis ontvangen gewoon eigen volk gezellig eten een glaasje…

Lange dikke grijze lijnen schilderen het tere blauwe linnen, je ziet de zonneschijn verdwijnen waar die vieze wolken beginnen Het zicht word je ongevraagd ontnomen, het landschap is niet wat het is geweest, grote schoorstenen in plaats van bomen maar niemand die het ergste vreest.…

het eten Ooit schaars worden Dan ligt hier voor de Winters die nog Komen gaan genoeg Voedsel om te overleven - Ik heb net mijn Boeken en mijn rooster Gehaald, en snuif de Vertrouwde geur op Van weer een schooljaar Dat op het punt van Beginnen staat - Geur van liefdevolle Vertrouwdheid gemengd Met de rook die Aan de schoorsteen…

Een onvermoeibare locomotief Mijn schoorsteen tevreden rokend Onderweg naar datgeen ik heb lief Mijn stoomfluit gloeit en blaast kokend Wagons die ratelen over rails IJspegels hangend aan het gezicht Mijn ogen schijnen op dichte vlokken speels Achter mij een slinger van licht Ik ploeg langzaam maar zeker voort Vastberaden door het besneeuwde…

als kerstbomen verlicht, de flats, de lofts huizen en appartementen zonder sneeuw of ijs al is de tijd correct ligt de stad verlicht het einde af te wachten van alweer een zeer vroom jaar schoorstenen walmen westerse warmte voorbij is de tijd van zonnebaden en jagen op de maagden gebeurt opnieuw op feestjes met heet gestookte wijn…

als kerstbomen verlicht, de flats, de lofts huizen en appartementen zonder sneeuw of ijs al is de tijd correct ligt de stad verlicht het einde af te wachten van alweer een zeer vroom jaar schoorstenen walmen westerse warmte voorbij is de tijd van zonnebaden en jagen op de maagden gebeurt opnieuw op feestjes met heet gestookte wijn…

Men kan dit in een stormnacht goed bemerken: Hij buitelt door de schoorsteen op de haard En blaast de torenhanen van de kerken! Nochtans, al wat hij roert is slechts zijn staart, Waarmee hij wind maakt als met vogelvlerken, En van zijn hoef is enkel 't boerenpaard De drager, dat de akker gaat bewerken.…

Ik zie zijn stok daar staan, al zeventien jaar, warm tegen de muur, de schoorsteen: eerst turf, dan cokes, het uur vlam van groei en goud, van gas, ontdaan. De lente kruipt in elke knop, geboeid. Voor woorden wacht de winter zich behoed, maar zich als ijs bewaren kon hij niet.…

Op zondagmorgen is het pas genieten wanneer de hagel rond de woning jaagt of als er stormwind in de schoorsteen klaagt en regen maar niet stoppen wil met gieten. Zo’n zondagmorgen volgt een vaste rite: (ja nu al weer dik vijfenveertig jaar) We liggen knus te dromen naast elkaar en voelen ons wat dat betreft elite.…

En dáár, boven die schoorsteen, is de Pool.' - Wat toen profetisch in je ontzetting school, Zag ik ontvouwd: 't Hoe zag ik en 't Wanneer. Jou greep, die half bewusteloos jij zocht.…

Hitler gibt den Juden eine Stadt Een stad waar allen dood nog leefden de levenden al dood Kazernes overvol hoewel steeds weer geleegd in de gevreesde trein met onbekend het doel De broodwagen van eenmaal per drie dagen ook doodskaros met menselijk jammerpaard Alleenstaand een gebouw (de schoorsteen immer rokend) waarin luguber…

tenslotte willen wij steeds opnieuw hetzelfde zien: een huis tussen de bomen zoals kinderen het onvermoeibaar tekenen: een raam, een deur, een leien dak en achter het raam een familie en laten we vooral de schoorsteen niet vergeten waar rook komt uitgekringeld op de lege plekken komen bergen hier en daar een vogel en sneeuw misschien waardoor…

Een schoorsteen hoest, werpt een koord, sputtert tegen. Het dorp dooft. Nog steeds zet de man geen voet aan de trede, hij volhardt in de krant die hij vreest. Nog steeds dat litteken tussen de kaken, niets dat geneest. Nog steeds geen krakende trap naar beneden. De vrouw slaapt, de man ontleedt het weerbericht.…

balkons en daktuinen modelprojecten van natuur als kleine en grote liederen die iedereen graag zingt veelvoudig nagemaakt eeuwenoude fonteinen in schoonheid stervend verwond door regen, zon gapend de steen en handvol water ruziënde mussen schoorstenen als pittoreske kleine broertjes van campanili* ambitieus in veelvoud schreeuwend…

Het leven is soms iets ingewikkelds, Als het gaat sneeuwen zitten de bikkels naast de schoorsteen op het dak. Hagelwit zijn de meeuwen, het koolmeesje is geel. Er zijn er zo velen, met goud gezang in de keel. De nachtegaal met naam, pracht en praal onder de maan, geprikt op zwart fluweel.…

Maar - dat geeft brandhout Vrij aan de grijsaard, Huivrende bloed: Weer rookt zijn schoorsteen, Warm wordt zijn hutje - Dat doet hem goed.…

Hallo, ween maar niet Zielige Zwarte Piet Uitgezwaaid door Sint die je niks meer vindt Discriminatie ten top De wereld op jouw kop Door regenboog vervangen Aan schoorsteen opgehangen Je tranen van zwarte peper en roet Biggelen hard van je olijke snoet Neder op ons kaashoofd vol drop speculaas met hagelslag erop Kinderen vinden dit…

De luchtstroom slingert zich sierlijk maar koud om een schoorsteen, aarzelt even, duikt gezwind de pijp in, hitte tegemoet, en vindt vast verblijf, dat hij met zijn adem opbouwt. De keuken van 't Olterterper spijshuis toont kookkunst vol aangewaaide bossmaak; ovens gloeien bij stervend takkengeruis.…

als een verlaten open zee golft de nacht een koude rimpel op het dak de maan speelt een lichte vlek tegen de zware schoorsteen, hoge steven in een donkere vloed van pannen opgeheven. bleke schijn zoekt ruimte op de kap en zakt dan traag in golvende slagen zonder omkeer gewichtloos strak over het kort hellend vlak.…

houten huis bij het moeras, is het vochtig winter wonen de kinderen prikken met stokken in het ijs maar het eeuwige dooien is begonnen de wind brengt al lente rond het houten huis komen er weer konijnen tevoorschijn als uit een toverhoed, met allerlei kleuren wild, grijs en zwart en sommige wit een vertrouwde melodie zingt rond de schoorsteen…

vandaan wie ben ik eigenlijk dat ik elke ochtend zo vroeg op sta en savonds met de kippen op stok ga ja in godesnaam verlos mij van deze baan ik ben foppe en geen sinterklaas al ben ik bang voor zijn pieterbaas en zo vond hij uit het ei van Columbus en het geschiedde aldus dat hij kreeg elke ochtend bij het ontbijt een ei door de schoorsteen…