Alle inzendingen over Schrijven in

gewoon onbegrijpelijk schrijven zelfs zou dat geen meerwaarde zijn onbegrijpelijk schrijven is iets wat ik kan begrijpen ik kan het zelfs duiden het is onbegrijpelijk logisch is dat onbegrijpelijk schrijven lost de zaak van de toegevoegde waarde op…

Soms is het schrijven een geluidloos janken Je doet echt alles voor de slanke lijn Maar ach, wat doet het vreselijke pijn Om voor een slagroomtaartje te bedanken Soms is het schrijven een geluidloos huilen Je volgt een streng dieet en dat is fijn Je zou een ballerina willen zijn Maar valt je telkens weer dezelfde builen Soms is het schrijven…

je moet een gedicht lezen of schrijven opstaan en lezen of schrijven weet je dat het gedicht onbarmhartig is juist in het poetische schuilt de vernietigingskracht van de natuur en van de cultuur de krokodil springt ver uit het water om een muisje te vangen om het huis van bewaring scharrelen vluchtelingen ze weten niet wie…

is je brief in een vergeten la beland werd ie gelezen opgeborgen verscheurd voel je weleens de traagheid van het schrijven van toen…

dat ik dan zal schrijven hoe mooi het zou zijn om je liefste te noemen in een versje zo klein dat ik dan zal schrijven over mooie dingen om niet telkens weer over ellende te beginnen ja, als dat nu eens kon geen woord over haat van verdriet of van smaad gewoon lief, zoals dit versje begon…

Liefdespooiers Wij schrijven `t simpel Simpel past de uwen Jullie…ongedierte Respect totaal verloren Verwacht Geen snelle wraak Nee! Schrijven ingesloten vaders Groter wordt uw straf.…

Mensen schrijven Liever Dan dat ze lezen…

Een gedicht wil hij over mij schrijven. Moet ik – daarvoor poseren?…

zoals het kroos poldersloten dicht zo wil ik verzen schrijven vlottend vederlicht…

Een versje schrijven, was allang mijn wens Bij deze dus maar eens begonnen 'k heb zo wat zinnen bij elkaar verzonnen Die zoetjes zingen voor een lezend mens Zo'n versje schrijven, nee geen hindernis Een kwestie van wat woorden brullen Om daar de lijntjes mooi mee op te vullen Zo simpel is het, voor mij kattenpis ..............…

te schrijven wanneer het jaargetij wacht op ontkleuring terwijl wij dansen op de ragdunne reuring van het late stervende uur laat mij proberen van een winter te schrijven met vuur op het veld, maar in ijskoud licht ontleden wij elkaar tot wij eindelijk zwichten voor het smeltend gebaar…

ik letter de dagen zo gaan ze voorbij tussen de regels met pen rij voor rij dragen mijn woorden verdriet en plezier schrijven is leven op papier…

Liefde in woorden gaat nooit voorbij en is altijd dichtbij schrijven we vrijend en lachen naar de demonen die bang het bloed en het gif met dezelfde woorden en gebeden schrijven in kranten waar rouwadvertenties en beurskoersen niets meer veranderen…

Zij leidde mij om de tuin Om haar tuin leidde ze mij Het gras geplet van vele lijven Zij vroeg me: ga je over mijn tuin Een poeem schrijven? Nee, was m'n antwoord in zo'n woestenij kan ik niet blijven Aan schrijven kom ik echt niet toe.…

Kan ik nog, letters schrijven, woorden die zinnen vormen. Ja ik kan, nog schrijven, om mijn gevoelens in poëzie te verwoorden.…

van het tedere gezang en het liefelijke bemin die had je willen schrijven maar vond nergens een begin…

Ik zal je beschrijven oorlog mijn oorlog ik zal je schrijven je tekenen je mummificeren ik zal je vertalen met jou de oorlogswinstmakers verleiden de psychoten de psychopaten opdat je totaal wordt ik wil dat je mijn taal verlaat om een tekst te schrijven die vrij is van gruweldaden ------------------------------------------------- uit…

zou ik een snel- sonnet schrijven denk ik, maar ik ben meer kort.-…

inktzwarte dagen schrijven deze lente tot een griezelverhaal…

De eerste regels, openden het verdriet, was alsof ze constant de deur alleen maar open liet, het herleven, beleven van de narigheid, ze wil het middels het schrijven alleen uit haar hoofd maar kwijt. Want eenmaal de moed bijeen geraapt, vergt meer dan men vermoeden kan. Ik wens je sterkte bij het schrijven en beleven van!…

Een gedicht schrijven is niet moeilijk, maar soms is het rijm foeilelijk.…

Intikken, surfen, mijn kleinkind vraagt 'omi: schrijven?' Dan geef ik hem een zoen, denk, schrijven is blijven...…

Als ik nérgens over schrijven kan doe ik dat niet als ik nergens over praten kan ben ik stil als ik naar niemand luisteren wil doe ik mijn oren dicht want er zit geen mens te wachten op kolder, onzin en rare dingen. als ik zingen wil, dan zing ik als ik praten wil dan praat ik als ik schrijven wil, dan schrijf ik met zin.…

Ik heb geen inspiratie Het is daarom Dat ik schrijf Gewoon wat ik schrijf Het zij zo zonder doel Dat ik zonder bestemming Eeuwig schrijven kan. Het is simpel vrij.…

Slordig schrijven Onzin vond ik netjes schrijven Vaak moest ik er na voor blijven Op mijn schrift kreeg ik geen sticker In plaats daarvan flink op mijn flikker En weer een veeg als ik wat schreef Zonde toch van al dat miepen Juffrouw had toch kunnen weten Dat er ook nog zoiets was als typen…

hoe kan een mens zwijgen als hij schrijven moet over alle nachten waarin jouw ogen naar onzegbare letterloze plekken van het verleden reizen over hoe de oorlog steeds dichterbij sluipt over oud stil en roerloos verdriet hoe kan een mens zwijgen als hij vanuit de diepten stamelend schreeuwen moet in uitgebeende taal schrijven…

Vol verwachting en klaar om het op te schrijven: het noorderlicht, ginds!…

elke dag dat het regent zal ik dat schrijven het regent alweer…

Nooit meer schrijven Stoffige inkt uit het verleden dwarrelt als rook in mijn neusgaten Het prikkelt Vage excuses vermengen zich met mist van opties Ik zou nooit meer schrijven Verse woorden vormen zich op het papier onwennig De muze slaat me keihard in mijn gezicht alle stof dwarrelt Het prikkelt…

die ik nooit voor je heb willen schrijven er is een wereld van verschil tussen wat ik over je denk en wat ik voor je voel jij staat daar waar mijn woorden zwijgen en staart er naar de maan met niets anders om over te schrijven dan de afscheidsbrief die jij nooit voor mij hebt willen schrijven het is misschien zes dromen verderop…