1471 resultaten.
de eerste sneeuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 662 woorden vallen langzaam
in de ochtend
het is november
een maand om niemand te vergeten
ik zie haar in de open buik
van het verleden
we fietsen de dag tegemoet
langs weiden die dauw dragen
leven en ademen het licht
zonder aarzelen
het sneeuwt vlinders
En vlokjes
Langs twintig lente
Seizoenen
ook dit jaar ga ik
stil
voorbij…
Winters hart
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 151 Wel, winters hart
Dat goeddeels door
De seizoenen heen
Bevroren blijft,
Winterweer dat van
Geen wijken weet -
Vertoont vandaag tekenen
Van inzettende dooi -
Mid-januari en Hijmersma
Maait het gras alsof
Het juli is vandaag,
Fiets met open jas
En verder alleen
Een bloes door het
Dorp waar ik
Mijn leven leef,
Hoor de…
Lichtstraal
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 233 De nachten waren
vier seizoenen gekleed in satijn.
Jij blijft mijn eerste lichtstraal
die duurzaam zal schitteren.
Met de ambiance
van de mysterie door jouw jasmijn.…
Opgeheven hand?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 vergroeid met tijdsbeelden
als harde pit te kraken,
ongenietbaar, verdicht
tot hij de ogen sluit
wordt hij uitgespuwd,
op het geopende land
om z’n overwoekering vrij te maken
ontstaan winterharde pijnbomen,
de ziel stijgen boven de kruinen uit,
iconen sluipen het gedroomde binnen,
van de lente, zomer en de herfst,
caleidoscoop van de seizoenen…
Entte een nieuwe kroon
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 186 op dat plekje
waar het gras
nog groener is
voel ik jouw gemis
een zaailing groeide
op tot jonge boom
jouw onderstam entte
een nieuwe kroon
die jarenlang
de vruchten van
seizoenen gaf tot
aan de plotselinge kap
rond de stronk
ontloken nieuwe loten
uit jouw eigenheid jouw
wortels gaven hen respijt
ze hebben je gerooid
maar waar…
Anatomie van een sloot
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 Wonderlijk werktuig in het land
- de sloot -
in de schoot van de aarde gesleten
meanderend buigzaam met star
eenrichtingsverkeer
jaarringen vlinderen over haar
zanderige buik
de boorden groengesluierd
steenkoollagen in haar tooi
wierig fladderende vezels
met de rug naar de bron
een verdord seizoen legt haar
schijnbaar droog en dood…
Mind blowing
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 Maar de kringloop der seizoenen
is niet te verklaren aan een eendagsvlieg,
noch de weidsheid der wereldzeeën
aan een kikker in een put.…
Een dieper gouden zon verlangen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 Die de mensen reeds uit hun winterjassen
lokken voor het voorspel van een nieuw seizoen.
Niet langer de grijsheid van de wintermeeuwen,
maar het kuieren bij de eerste lentezoen.
Sneeuwklokjes luiden in, tussen het donker
groene gras; een nieuwe vrije wereld,
die voorheen gesloten was.…
droog en dor
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 61 –
het belooft een droog en dor seizoen.
de aarde transformeert in zand
ik hoor bloemen en planten kreunen
en zie vele konijnen achteroverleunen,
alles kleurt reeds lichtjes aangebrand.
de wind, ja de wind, die doet ook extra zijn best
om alles te verplaatsen of te laten vallen
zijn mensen nu onbewust de natuur aan 't vergallen?…
Lenteprelude
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 dan warm
wind zachter dan zacht
de bomen weer een tint groener
dan gisteren
afstekend tegen
een hemel die blauwer is dan blauw
waarin wolkjes zweven
witter dan wit
vogels mooier zingen dan mooi
eendjes donziger zijn dan dons
lammetjes liever dan lief
het gras groener dan groen
dit alles is de schoonheid
van de lente
het allermooiste seizoen…
De vlinder en het ei
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 142 De vlinder had haar ei gelegd
op een groen eikenblad
er kroop een piepklein rupsje uit
dat at en at en at
het at het hele blaadje op
en nam er nog een paar
het spon zich daarna in als pop
toen was het rupsje klaar
er na een hele tijd
een nieuw seizoen begon
kroop daar een kleine vlinder uit
die straalde in de zon
ze dartelde de…
De natuur die weet wat
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 124 de natuur vertoont grillen
ze keert de seizoenen
binnenste buiten
ze verrast ons met hoosbuien
naar een strenge winter
kunnen we wel fluiten.
Ja, de natuur die weet wat
ze laat zich niet ringeloren
je hoeft haar geen handje te helpen
komt tijd, dan toont ze haar pracht en praal
O de natuur is mooi, heel mooi
en ze is van ons allemaal.…
al vroeg tot oud bestemde
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 871 weg verkende
herkende je eerst niet
het grijze haar dat je al
vroeg tot oud bestemde
paste de puzzel in elkaar
je houding is nog trots
als je vertelt hoe de oude
rots in al zijn voegen kraakte
langzaam onder water raakte
hij is niet meer
de branding heeft hem
overleefd, jij bent beland
op een stil stukje strand
kijkt wat de seizoenen…
de herinnering geraapt
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 926 ik heb een steen
gevonden, wrijf zacht
het stof van alledag er
langzaamaan vanaf
ontmoet in kleur
seizoenen en
zie het groen in
vele tinten bloemen
de oogst voelt
warm in de hand
door zon gerijpt, een vrucht
waarin het leven overblijft
ik heb de tijd geschraapt
van al je vreemde vormen
de herinnering geraapt
uit overleefde stormen…
Oogsttijd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 91 Van harte welkom favoriet seizoen
Bereid ben ik om bladeren te drogen
Je wind maakt me geestdriftig en bevlogen
Ik zou je eeuwig over willen doen
Je vliegenzwam, je web en je pompoen
De dood van groen met opstanding voor ogen
Je spreeuwen naar elkander toegezogen
Je winterslaap, je bosdier op rantsoen
Alleen voor jou zou ik reïncarneren…
Nachtboekfragment
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 198 Denken nu, aan leuke dingen,
zo prent ik mezelf nu in
Dat de herfst haar favoriet seizoen was,
het kunstig weven van de spin.
De zon die schijnt op een ijselijke dag,
een gestolen kus op een Toscaans plein,
stiekem doen wat eigenlijk niet mag
heerlijk lezen op een trage trein.…
Zoekend naar idealen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 De zon, de witte landerijen,
De eindeloze horizon
Dat is het land waar ik ben geboren
Mijn prille leven eens begon
De ruime velden bekleed in wit tenue
Waar, als straks de seizoenen wisselen,
Het nieuwe leven weer tevoorschijn komt
Mijn hart ligt daar in kleine dorpen
Ergens verspreid over het vlakke land
Niet opgesloten tussen vele muren…
Maartse Sonate
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 85 Nu de dreinende wolken eindelijk aftaaien,
blauwe beloftes warm ontdooien,
verfrist zijn geest:
seizoenen spelen mentale spelletjes.
Lente is aan zet.
Tijd voor het tintelende...!
Ontluikende ritmiek.
De lol van het leven.
Scarlatti op z'n best!…
Geel en roze rood
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 58 het duinde
geel en roze rood
de kleur van
het seizoen
we liepen steeds
een stukje verder
weg van de
drukte in groen
naar de stilte
van zee onder
een aflandige
warme wind
op strand met
het harde zand
op de kentering
van eb en vloed
waar je de grootste
schelpen vindt
nog waren we
niet alleen de witjes
fladderden mee ook…
Een Nieuw Begin
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.937 De zon vervangt de maan
een nieuwe dag komt eraan
tijd sluipt voorbij
maar ik ben nog steeds niet blij
Een nieuw seizoen begint
't is alsof ik mij hervind
ik begin eindelijk te beseffen
dat waar mij moeder's eindstation was
ik mijn spoorboom op moet heffen
De tijd staat echt niet stil
ik moet gewoon weer door
het is niet wat ik wil…
Herfstblad
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.056 ‘Hoogste tijd’, zo dacht het blad
- al turend in de grauwe lucht -
‘ik heb mijn seizoenen nu gehad
ben klaar voor de finale vlucht
Krijg kramp in al mijn nerven
mijn huidje wordt al droog
val ik nu in duizend scherven
of zweef ik naar de regenboog ?’…
Tijdschrift
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 444 Bij de eerste druk al waardeloos papier
Met als doelstelling een enkeltje vertier
Dozen vol vermalen tot een natte pulp
De beschreven bladen zakken in hun schulp
Tegenwoordig moet het kortweg digitaal
Populaire stukjes worden marginaal
Met een entertje gewoon te niet te doen
Onze tijd wordt nooit een eindeloos seizoen
Oudere verhalen blijven…
El Niño
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 1.138 Zonder geluid krijst een man
weet niet waar de waarheid slaapt
waar komende dagen
zich verborgen houden
Het kind in hem, el niño,
verstoort de seizoenen
drijft onophoudelijk
de vloed op lege strand
De wind waait dwarser
dan voorheen.…
zo is ze, ze is nog zo van mij
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.432 jong
verleidelijk jong
speelt ze op de grens
van het denken
dat liefde alleen
de honger stilt
ze bezit het hoogste
hectaren jeugd
en aanvaardt niet
dat ze het liefste
mooi is
door dat puistje
op haar wang
seizoenen
voelt ze nog niet
draagt ze graag
modieus
en is niet bang
van korte dagen
maar van geluiden
onder bed,
knuffelt…
lenteslag
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 495 in de lente
die nog niet aangekomen is
met zilveren spiegels
plassen voor de dorst
die herfst en winter nalieten
wolkenloos verdampt de nacht
in een zomervolle dag
niemand om te ontkennen
dat bloemen weer zullen bloeien
het gras zichzelf hersteld
de heuvels rond Jericho innemen
zonder kreet, zonder strijd
om en om is het gegaan
het seizoen…
Leven
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 513 ze al die vragen
En dat alleen maar aan mij
Ze willen zich niet eens beklagen
Iedereen is 100% blij
Maar
Waarom sta ik nog stil bij problemen
En vier ik niet gezellig mee
Ik moet het leven nemen
En feest vieren met de mensenzee
Zo begon mijn nieuwe leven
Dit had ik eerder moeten doen
Je moet jezelf vreugde geven
En dat elk seizoen…
atelier
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 359 nieuwelingen;
ze zijn nog wat verlegen
en voegen zich in de kringen
na goed te overwegen
een vaste clan
pakt alvast de spullen,
zoals een kwast en een pen
nu even niet meer lullen
de lessen vangen aan
alle nieuwe zijn aanwezig
iedereen is binnen
we beginnen over hun baan
al gauw hebben we een indruk
ze passen in de groep
dit seizoen…
Verweven gebalanceerd
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 448 sfeerbeelden
en de maan was vannacht
flonkerend zilverwit
werd ik al vroeg
overmand door het witte grasbeeld
en door silhouetten van de magnolia
die steeds meer vorm krijgen
door de gesloten bloemknoppen
is het buitengewoon decoratief
een zichtbaarheid verschijnsel
van perfectie in mijn tuin
is dit verweven gebalanceerd
met het seizoen…
Schimmige liefde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 45 Ik dacht dat ik viel
voor een schim -
ze liep rond
met ogen
die naar mij toe gesloten waren,
maar na
een seizoen vol stormen
en zwarte wolken die keer op keer
hard hun hart uit huilden,
wist ik mijn ogen uit gewassen
in diepe vennen
vol
van liefde voor mij.…
wie niet weg is, is gezien
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 848 wolken vallen op daken
en langs de kant van de weg,
in plassen regen, kijk ik terug
naar dode bloemen en gezichten
achter ramen, die ik nog steeds
tel, van één tot tien
ze herkennen me niet
noch de droefheid die ik draag
achterwaarts
naar het zwarte huis
en de appelboom, mank
door het sterven van seizoenen
bij elf zoek ik mezelf…