Alle inzendingen over Silhouet

in het voorbijgaan aan het venster glimp van vervaagd verleden verbleekte silhouetten vervluchtigd tot schimmen in de verstreken spiegel van glas…

Onzichtbaar ontwaakt Ontwaakt in nevel onzichtbaar met een glimlach zingt het ochtendlied in getailleerd silhouet voor het geopende raam.…

Omlijst silhouet spiegelt door dauw langs mijn wang op het laatste doek mijn emotie van de dag blijvend in de schijnwerpers.…

Het gevoel van mezelf Ben ik kwijt - 'k Heb het Allang verloren - Alleen de schaduw Van een vreemde nog Een leeg, gevoelloos Silhouet van hem Die ooit ik was…

Je hebt mijn aandacht, eindeloos, jouw silhouet, zo sierlijk zo broos, in stilte genietend als ik naar je kijk, jij frêle fee uit het dierenrijk…

ik zag de eerste herfst al oplichten in je ogen waar het donker loof in veel kleuren hing te drogen in het ruizelen gaf de wind meer contrast tussen aarde en wat je nog verder aan de hemel zag het bos silhouette al zijn winterpracht je stem zong in warme tonen de wegen naar de overvloed van afgelopen zomer die door lange dagen…

een spoor van voetstappen op het geplooide strand ligt kronkelig te wachten langs golven van de oceaan een briesje wuift het lange haar als de hand een schelpdier vindt die wonderlijk verscholen ligt haar schaduw zwicht synchroon zand bloost met de lucht en omarmt haar silhouet terwijl het water schuimend rolt wordt zonlicht zacht gewist…

Bij de geur van Jasmijn wanneer mijn hartslag daalt voert warmte door mijn lichaam van haar kloppende hart. Met ingetogen euforie absorbeer ik als een spons die mij de kern laat zien van de fundamentele houvast. Haar gevoelige hand gevangen in een zonnestraal verbergt de gevoelige kilte als een warmtebron in IJsland.…

Zijn silhouet tegen de bewolkte lucht. “Kom”, zei ik.”Er staat nog een borrel.” “Klootzak”, riep hij. En liet los.…

Het silhouet van het glansrijk stroomt langs de kustlijnen als een begin of een eind van getijdige draaipasjes rondom ons golven de wateren mee natuurkrachtig naar aangespoelde omhelzingen.…

sneeuwlandschap, warme kilte yin en yang in evenwicht liggend onder de stilte van vleugels in het zonlicht isoleert jouw silhouet alle schaduw uit 't portret…

Avond trekt een silhouet over het blad papier de schaduw beeft wat schuine letters woorden die slechts duister leesbaar zijn maar krachtig is zijn naam in rood geschreven…

vijf reeën snellen in sierlijke rij door Duunse Landen hun silhouetten verspringen vluchtig naar nevelige verte kleine bosschages om in te schuilen een veilig toevluchtsoord…

het zwarte silhouet ploegt voren in het water de maan erboven onverstoorbaar soms zou je schilder moeten zijn en schrijver en zanger om te weten van licht dat hoorbaar golft…

Ik heb gedroomd van al haar dromen met een glas geheven naar de horizon haar silhouet in indrukwekkende kleuren hoe mijn beeld opent tot mijn verlegenheid.…

De zon is een oog in mijn verlaten dromen waar ik zoek naar de silhouetten van eenzame dromers die blind blijven als ze ontwaken in de hel die hen alleen in de schaduw van hun dromen nog inspireert…

de deur speelt een akelig spel vormt een hindernis naar buiten ik geraak er niet doorheen er moet een raam in een raam blind voor jouw silhouet ik zoek een achterdeur een weg naar weg…

In de herfst door de ochtenddauw als een silhouet Het zijn symfonische klanken op een zomerse dag. Ik mediteer op elke stap die jij met de teenslipper zet.…

Stil, zonder dorpen, weiden, watervallen, Ontzaglijk niets van kart'lig silhouet, Drijven onwerklijk, blauw op violet, Op nevelring vergletscherde Alpenwallen: Als had de vorst op welvend glas gezet Een wereldfantazie in ijskristallen, Staan in één vlak, één glorie over allen, De toppen, verste en naaste, zonder smet.…

Het vensterraam staat open verwachtingsvol de koelte van het licht ik tintel scherp was haar silhouet vannacht van boven af gegrift in twee dimensies buiten op de stenen de maan was rond en stil haar schaduw het gras met ochtenddauw de zon stijgt hoog vandaag verdampt de laatste druppel.…

een hengst die schrijlings wordt bereden, beteugeld, gevleugeld van verlangen snuift briesend het koren van de molen, te dolen in de wieken van de molenaar, waait wind door frisse manen, in de schaduw van een korenschoof in ongebonden haar na de zomer zich in een nieuwe jeugd te wanen vruchtbaar seizoen dat bladeren onderschept ongerept,op silhouet…

Mijn langste ogenblik tegen het zonlicht Jouw silhouet als model zonder gewaad. Pronkt in jouw geloof mijn langste dag. Dit zijn mijn langste uren in het kort.…

Jij straalde als een silhouet in het licht de avond kleurde rood zoals mijn gezicht. Elke juiste stap voor een gesprek zag ik gaan ik zag ons al aan de oever in gesprek staan. Jouw lichaam straalt wat de zon aanduidt als ik mijn ogen bij zonsondergang sluit. Jouw parfum herhaalt het kippenvel op mijn lijf.…

hoort bij jou dat eten maak ik voor je klaar dat land is echt jouw land dat landschap is jouw favoriet de zee heeft aantrekkingskracht samen filosoferen over alles die steen hoort bij jou die vogel trekt jou aan dat gerecht hoort bij jou jouw aantrekkelijkheid jouw charme jouw uitstraling jouw onbaatzuchtigheid gekenschetst in jouw silhouet…

zon en wind als gezworen kameraden riet beweegt in swingende bewegingen op de aanlandende golfjes langs de oeverrand de blauwe lucht, slechts onderbroken door dunne regels hoge bewolking, waartussen een natuurlijk kleurenspectrum onze blikken vangt ver voor ons uit, op het woelige water, het silhouet van een slank wit zeiljacht langs de…

De intense beleving die jij deelde door golvende bewegingen van je haar jouw betoverende silhouet verlichtte mijn balans met een vertragend gebaar. De horizon verduisterde jouw gezelschap mijn snik zag de wending van de realiteit het zicht dat je wang leunde op zijn gezicht en niet steunde in mijn tegenwoordige tijd.…

Jouw aanwezigheid in silhouet tijdens zonsondergang het rond dansen in contouren langs de waterkant mijn sprookje dat leeft tot het blauwe uur. De kanttekeningen begrenzen de hartstocht een burcht om je vormen van de passie te bewaken om jouw in de kern te ontmoeten bij het kampvuur.…

Een ochtendgloren als nooit te voren liet mijn droom nog in silhouet glanzen haar duistere structuur overschaduwde het korte moment om in violet te dansen. De horizon nam haar getekende glimlach en zegende haar in het opkomende zonlicht haar brede mondhoeken typeerde haar groet en vertrok in de corona met een verguldde blik.…

Het ritme leeft op geïnspireerd door schaduw van eeuwige vlam.…

Bij opkomende zon ontwaakt zij in silhouet mijn schaduw van de nacht die in verlichting over mij waakt. Met stralen door een kier glanst zij mijn gezicht omringt door gezang wat mij als eerste raakt. Door herinneringen klopt hoopvol mijn hart die haar dynamiek in een visioen bewaakt.…