Alle inzendingen over Slechts een stap.

in mijn omgeving de rauwe werkelijkheid mijn warme thuis gloeit ik neem slechts één stap vooruit om de deur te openen…

een stap van mij vandaan.…

als het leven mijn lichaam ontvlucht en zij mij levenloos achterlaat heb ik -die nu levend lichaam is- slechts een stap opzij gemaakt voorwaar ik zeg u: vrees niet het lichaam komt uit stof vandaan de geest -die het leven is- zal eeuwig blijven voortbestaan…

Twee silhouetten drijven een brug te ver de zon legt het vast in tweehonderd asa en alles ziet groen bosachtig groen Even komt het paradijs iets dichterbij toch is het verder zoveel verder dan hier slechts één stap opzij is alles voorbij *gedicht bij de coverfoto van mijn op handen zijnde bundeltje Eva, waarom?*…

stenen zijn geruimd het pad weer vrij gemaakt maar de ravijnen zijn gebleven we jagen niet op vergezichten willen slechts de stap verlichten die we moeten gaan geen hand in hand te lang en smal om samen voort te schrijden voorzichtigheid is troef om de verwoestende lawines te vermijden we erkennen ook het samen strijden…

Het verleden dat me heeft vervormd en gemaakt Tijd die schijnbaar schurend verstreek Niet alleen de ziel maar ook de botten gekraakt Dagen verstrijken en tellen als een week Het oversteken van dit meer, blijkt slechts een stap over een kreek Zorgen in koele diepte bekeken en vervolgens bewaakt Matgeslagen, katatonisch en alsnog geraakt Bewustwording…

Ligt het grote geluk slechts een stap te ver. Mijn tranen zitten van binnen en van buiten is er stilte. Niets anders in mijn gedachten, dan gedachten aan jou. Nee, ik ben je niet genaderd. Altijd liet ik afstand tussen ons. Bang om verwond te worden, want jij brengt mij op de knieën.…

Go with the flow het ritme van een krijger die niet het kaas van zijn brood laat eten maar toch de zachtmoedige blik in zijn hart en ogen weet te bewaren de wind fluistert zijn verhaal van liefde over wereldzeeën nestelt het in boomkruintjes waar vogels het in donsveren wijdgespreid in vleugelslag meedragen…

Stap voor stap zet ik voetje voor voetje plaats ik, zucht na zucht slaak ik traan na traan pink ik weg, al loop ik niet achteruit, mijn lijf gaat dat wel, stap voor stap, voet voor voet, zucht na zucht en traan na traan!…

Blauwend vuur water stuk getrapt schoeisel stof van de weg waar aan de nacht pijnlijk kleeft schimmig rookpluimige bossen mollen die kruisen het bloemrijke mos boomstille stap vissen en vogels gooien mijn richting los…

stap…

Voor mijn slaapkamerraam zit ik op de uitkijk Te wachten op het meisje van de krantenwijk. In haar ene hand heeft zij de krant En maakt een kom beweging met haar andere hand. Snel ren ik van de trap af naar buiten Van blijheid begin ik te fluiten. Maar was haar wenk wel voor mij Of was ik voor niets blij. Al vlug was ik bij haar fiets…

het beeld spreekt geeft inzicht prest tot overdenken verder te gaan een grote stap niet meer stilstaan er is immers nog de open mond, verbazing ja, de bevlogenheid naar levensechte dromen de schoonheid onderweg symbolen van licht dat zelfs in donkerte tot helderheid kan komen…

als de wind vermoeid zijn sporen trekt over het landschap van mijn dromen hoor ik slechts gefluister door nog kale bomen en slenter stap voor stap voorbij de echo die in stilte is weggeëbd…

Elke trede van de trap brengt je weer een stap omhoog maar ook al blijf je klimmen je bereikt toch nooit de regenboog. Elke stap vooruit brengt je steeds wat dichterbij naar wat uiteindelijk je doel is een stukje dichter nog naar mij.…

Elke seconde, elke stap, elke maat. Stap na stap kom ik verder Het gaat bijna vanzelf. Stap na stap ben ik gelukkiger en dichter bij mezelf.…

Die ene stap nog niet genomen omdat jij slapen kan waar onze dromen steeds weer bewegen de levende fantasie. Orde ons gebroken mijn tijd verplaatst. Verhalen zullen anders klinken maar niet zo Guinnevere en Lancelot. Wij zijn stervenden, ons verleden dicht geen grote mensen.…

Magistraal verpakt de innemende stilte kraakt bij elke stap…

De ene voet voor de andere de ene stap voor de tweede Als de eerste niet wordt gezet, komt de tweede er nooit.…

één stap vooruit de toekomst tegemoet samen met jou? de toekomst tegemoet vooruit één stap…

Mijn masker is afgezet Ik heb een nieuwe stap in de goede richting gezet Ik zal vechten tot het eind Dat masker was slechts een teint…

Met kinderlijke eenvoud onderteken ik het formulier. Het staat nu op papier. Mijn peuter is niet meer. Vier al de dagen op de speelzaal zijn geteld. Kinderlijk eenvoudig opent zij de deur naar de wereld van onderwijs en het leven. Ben je er klaar voor? Ik ben toch al vier! Vier elke dag dat ik haar heb. Haar iets mag bijbrengen.…

, stap voor stap Pak mijn hand, maar niet te vast Leid me daar, maar laat me vrij Om zelf te lopen, stap voor stap Naar de plaats waar het oude plaats maakt voor hetzelfde en ik toekom aan een levendige rust…

stap voor stap leerde ik mijn eigen weg volhoudend verder te gaan. letter na letter leerde ik het codewoord spellen om in volle vrijheid te kunnen kiezen voor mijn tegendraads bestaan. van jaar tot jaar mocht en kon ik zo uitgroeien tot iemand die voor zijn vaderland meer deed dan zwaaien met een tricolore vaan.…

We willen steeds het liefst vooruit. Die kant op, waar het lichter is, ontsnappen aan de duisternis, zo snel als kan het dal weer uit. Vergeten wat ons vast wil houden, niet denken aan de eenzaamheid. Ogen dicht, geen angst, geen spijt, geen twijfel aan wie we vertrouwden. De weg is steil, het pad vol stenen. Waar ben je? Hoor je me niet…

Houden van is slechts een klein stukje verderop, een deur een ademtocht een harteklop, maar bij elke nieuwe stap, een voorzichtige pas, is zij er als een gedachte die er altijd was. Nog slechts een moment van aarzeling, voorzichtigheid, maar dan ontplooiend een wonder tot in eeuwigheid.…

mij een smeken een gebaar de grens bereikt van goed fatsoen je raakte al de paal het rood en wit van hé kijk uit hier is de grens hier houdt het op gehoorzaam bleef je staan twee handen raakten aan de grens één stap nog slechts te gaan…

laat me sterven in de naaktheid van je hand waar ik stil verlangen adem naar het zachte schreien van de dood laat me gaan in de hartstocht van je huid waar ik het zwijgen achterlaat onder versteende longen voorbij het verre avondrood maar ontzeg me niet de liefde, mijn liefde laat ze bestaan in geschreven morgenlicht wanneer…

nachts de muren trillen door zijn bulderende stem dan stop ik het liefst mijn oren dicht en denk dan oh wat haat ik hem als zij dan 's morgens over straat loopt 't gezicht verborgen achter een sjaal dan zou ik haar willen vragen meid toch, waarom slik je dat allemaal maar vantevoren weet ik het antwoord al ach, hij is in zijn hart niet zo slecht…

Sigaret, oraal bevredigend vingerding stoorde mensen van `t antikamp 'der gezonden' heengezonden in het rokende buitenkamp stonden rillende mensen, kou en nicotine gemis en mistkijkend uit hun ogen rokende, verstikkende, vuurspuwende blikken taxidiesels, zonder waarschuwingsstikkers, pas op! auto`s zijn dodelijk spuwen gevaarlijk rook…