Alle inzendingen over Sneeuw en ijs verleden tijd

Zoek de sporen van mijn voetstappen die in de jaren zijn vervaagd door de tijd. Huizen als stille schaduwen die zijn omgeven met de beelden uit een verleden. Zal niet verdwalen maar zoek naar een teken van wat eens heeft bestaan. Dwaal verder door bekende straten op zoek naar een tijd die voorgoed verloren is gegaan…

Hier deden wij véél voor, van tijd tot tijd Na heel wat oorlogen in het verleden Heerst thans in ons oerplatte landje vrede Maar als het moet, hervatten wij de strijd Want menigeen trekt nu al snel te velde Met middelvinger, dreigen, vloeken, schelden Van 19 t/m 27 september is het de Vredesweek…

de koning met zijn sneeuw Heerlijk geruisloos laat hij zich gaan Trots siert zijn koude gezicht En laat zich verdwijnen in de zachte sneeuw...…

Tanks rukken op naar Limburg Belgie en Duitsland vormen een gezamenlijk leger om Limburg in te lijven daarna zal ook het Belgische leger dat doen met Zeeuws Vlaanderen de Amstel Gold Race wieleretappe van bijna 300 kilometer over de Zuid-limburgse heuvels wordt afgelast de dranghekken gebruikt voor een ijzeren gordijn op de grensheuvels…

duiven pikken het eten van de kippen de andere vogels eten het konijnenbrood zelfs het roodborstje is present de tuin is zo wonderlijk leidt een leven op zich de sneeuw valt zacht maar wild het is geen tijd om te schrijven in de tuin maar onder een afdakje doe ik het toch geef maar toe dit is toch even iets anders dan dat wolkenvrachtvervoer…

als de wereld tot haar oorsprong waait haar zomen rond wolken, de avond achter rood omrandde schemer zal ik vogels vragen terug te kijken naar haar jonggeboren tijd te zingen tot ze kwijt geraakt zwijgen omdat water ramen kneedt in vijvers vol winter sneeuw betaalt wat twijgen hun flinterdunne tol…

De dag na mijn verjaring De dag van de hele dag zon De dag van de hele dag ijs Koud, dus warme wanten aan En onderkleding, dichte schoenen Extra sjaal en vooral muts Mutsen op het ijs Mijmeren aan de kant Even niets aan de hand Of toch verdrietig Nederland Want die Elfstedentocht Die blijft in de vriezer…

Ver weg van de flarden mist en tinten grijs de grauwe dikke klompenschapen en de sloten met het eeuwig ijs, ben jij op siennareis.…

zou willen dat de tijd jou niet raakt met de volle kracht van de seizoenen regen, ijs en wind, maar jij wil groeien dat snijdt het oude hout, sterft het jong loop groen en spichtig uit men komt binnen, doet de brillen af veegt de plotselinge aanslag van het glas kiest wat men drinken zal om later te vertellen dat men van buiten naar binnen…

Ten slotte ben ik opgegeven, door de wind in slaap gefluisterd, weggedoken in de tijd - Sindsdien kijk ik omhoog door ijs en luister naar de eeuwigheid. ----------------------------------------------------- Uit: 'Alle Goeds', 2001.…

een toekomst samen tijd Verleden tijd nu Geen redding meer Zo is het Of anders…

Vannacht heeft de stille sneeuw, een landschap doen ontstaan. In een bloempot. Vanmorgen is een nieuwe lente, al bloeiend aangebroken. In de sneeuw. Vanmiddag heeft de winter, het groen kracht gegeven. In de zon. Vandaag werd een nieuw seizoen geboren. Met eigen ogen heb ik het zien ontstaan. In de lentewinter.…

* Voor Thomas * Elke druppel draagt zijn glinstering als een vloeibaar kleed der naaktheid De kille winterzon glijdt als een oogopslag over een koortsige Aarde die eens het droesem dronk uit de diepzee van haar verleden Haar huid ligt gevroren, bedekt onder een zware adem van ijs Ze slaapt haar roes uit in een bed van kristallen…

als een gerafelde pauwenstaart zet ik nog één keer mijn geloof in de goede afloop op ik ben mijn woede en dus mijn kracht aan het verliezen volgende halte: pantoffels en een warme jas van oude-mannen sentiment de dood, die komt tijd om te gaan slapen…

Gevonden is mijn pen met verloren woorden toen ik verliet wat ik wilde liefhebben met zachte woorden en zachte dromen van gedachten die blijven waar ik onze liefde bereik en jij nooit meer verleden tijd zal zijn…

Het verleden is er niet meer, het heden doet zo'n zeer. Gebroken door de twee tijden kan ik alleen maar eenzaam lijden. Een gegil diep in mijn ziel overtreft alles wat ik beziel.…

als de toekomst in sterren het verleden herbeleeft hunkerend verlangen zichzelf zoekt in dromen zal de tijd ooit beamen hoe gelukkig wij waren samen waar momenten ooit verloren vandaag worden herboren…

Kijk niet meer terug, naar het verleden.. Maar richt je op het heden, Hoeveel moeilijke tijden je hebt gehad, Hoe vaak je ook bent omgevallen. Probeer weer op te staan en dan zie je hoe sterker je weer omhoog gaat!…

Nog even ongeknot tenen wilgen fraai zo smal op hun karkas dreigen om te waaien bij iets meer dan wind kijken je knoestig aan als wezens uit een fantasy of uit een ver verleden leg ze vast voor ze vallen en verdwijnen in de tijd…

Het is nu was Verleden tijd Vriend en vijand Wreed en zacht Geen perspectief Is wat jij bracht Herkenning is Het verlies van Macht Daarin ligt De toekomst Je bent nog steeds Maar zonder Kracht Eindelijk is daar Ruimte voor Herstel en nu Te zijn.…

Ze doolde door geplaveide straten van het verleden dwalend in het doolhof langs verloren zijwegen van haar heden bewust de beelden van vervlogen tijden langzaam maar zeker vergeten verder op zoek naar de poort van haar weten.…

treur je nog om toen en kijk je om over schouders van een ver verleden je kende dit sterven niet je was geen kind van deze tijd al streel je mijn ziel met weifelend tastende vingers van weemoed en woel je mijn dagen het geeft niet ik ben altijd al een kind van vreemde oases geweest…

Gedachten over verleden en toekomst, denken mensen altijd in het eeuwig nu. Prediker zag niets nieuws onder de zon. God in Frankrijk noemt dat déjà vu. Uit de tijd vallen is onmogelijk.. Alles beweegt. Niets vergaat. Nu bestaat.…

een wirwar van woorden vele zinnen gebroken het verleden verloren je was er altijd voor mij ik voelde me nooit alleen je stond steeds aan mijn zij ik leef nog in jouw dromen maar je herkent me niet meer mijn tijd is gekomen moeder ...ik sta nu aan jou zij!…

zag je in verboden rood je trippelde zo hakkenhoog onstuimigheid een bloem op koude wind die opent als zij warme aandacht vindt heb je luwte gegeven maar de echo's van jouw stappen ontbloten nog verleden tijd…

We willen sneeuw sneeuw op Kerst in het groen van spar We wensen meteen winter en zon op een winterdag We worden als herboren na het wandelen door sneeuw Spinrag -tussen takken- waarin druppels bevroren Druppels die vorst willen borgen in bessen rood Maar om de dooie dood van dooi kunnen we niet heen.…

(in de sneeuw van onlangs) het bijna ingetogen samengaan in stilte met slechts het kraken van vers gevallen sneeuw onder twee paar voeten als lang verzwegen taal die zo veelzeggend kan zijn…

De strijd is gestreden Een strijd zonder winnaar Een breuk zonder aanwijsbare reden In gelukkige tijden ondenkbaar De strijd is gestreden Het is nu eindelijk welletjes Tijd om de horizon te verbreden Een einde aan psychologische spelletjes De strijd is gestreden Het afscheid kort en emotieloos De tranen reeds verspeeld in het verleden…

de zon teerde in speelde haar laatste stralen in schaarse sporen van verleden tijd aarde abrupt in gebaar van gaan oog in oog staan met het onzichtbare overal zingt het oordovend in laatste onzuivere tonen in de oorsprong van dit alles is de aarde in een grote gedachte waarin de tijd de schepping ontmanteld…

Ik heb doosjes (eerste kwaliteit) met spijkers, een jampot vol sleutels van onbekende deuren en een berg koffers bewaard vonderwerpen uit mama's huis geheim geworden herinneringen als onbeschreven museumstukken schraal op een schap in de schuur door mij weggezet om later ooit mijn verleden mee te openen als de tijd stil gaat staan, en…