Alle inzendingen over Steden

Ik ben geboren in Geleen, groeide op in Geverik; basisschool in Beek, scouting in Schinnen. Ik ging naar de Hogeschool Heerlen, verhuisde naar Hoensbroek, naar Nijmegen, Arnhem en weer terug. Ik dronk wodka in Warschau, slibowice in Bratislava, Highland Park op Mainland, Orkney en muntthee in Meknes. Ik treinde naar Sint Petersburg…

Ik gaf hem appels en keiharde peren mee in een zak drukte hem vast tegen me aan de losheid, gemak hoe hij naar buiten en weg weer Wat rest is herinnering van een ontspannen, rust als voor een baby, muziekje aan box en mamma Zo ben ik moeder vrouw vriendin van man en vrouw die jou als een baby rust mag geven je er mee laven, overgeven aan klank…

De meeuw verorbert voedsel uit een vuilniszak en voelt zich roofdier…

Zij zag mij van achter staan En zei: Dat die kant er nog wel mee door kon gaan. Het is daarom dat ik achteruitloop in mijn dromen Om zo, Nog enigszins behoorlijk tevoorschijn te kunnen komen.…

Het maakt verschil, als je aandachtig luistert, omlijsting in een intiem gedicht, vaak onvoltooid hoor hoe de donderwolken breken op het aanbeeld van de zon, haar gouden haren om een bevestiging smeken de oorsprong dwingt je de details niet te vergeten om die steeds opnieuw te baren maar dan wel zonder pijn.…

Drijvend op het land zijn onze steden die fundering vinden in hete vloei.…

Van gruwelijkheden over en weer Rücksichtslos met enorme waas voor ogen Denken zij namens Hem te kunnen bogen Op steeds verloren vrede, keer op keer Laatste woorden hieromtrent niet gezegd In 't Midden-Oosten, pleit geenszins beslecht…

Een zachte 'g' moet kennelijk verhullen Dat de provincie Limburg welbeschouwd Meer misdaad biedt dan bronsgroen eikenhout, Als jij daar van asperges zit te smullen. Al wil je daar als stad of streek niet staan, Soms sta je op een ranglijst bovenaan.…

De V&D komt ook in kleine steden Daar voelt straks de lokale middenstand Hoe in de gróte steden van ons land Door winkels onder ketens wordt geleden Ze ondergaan de komst der keten zwetend Een ongelijke strijd is zó ontketend…

Half Limburg rookt of snuift of slikt of spuit maar ja, je bent door Limburgers omgeven, wat kun je ánders om te overleven ? Clean en bij zinnen hou je dat niet uit. Heus, als ú in die uithoek had gewoond, dan was u liefst ook hele dagen stoned.…

terwijl zij in elkaar worden geslagen de kinderen naar wie ik buiten staar striemt de wind mij mijn wangen voel ik de woedende zweepslagen waarmee de mannen hen geselen die ik vol van schrik niet helpen kan omdat paniek mij in de angst opsluit harteloos koud en zonder geweten onbewogen en ongenadig zijn zij spijkerhard ook en niets ontziend…

steeds zie ik je weer in de tuin waar je wachtte, waar je huilde, lachte waar je tranen zout brachten tot de aarde om jou daarna op te nemen waar je lach weerklonk door hemelse ruimte van waaruit je nu op mij neerziet steeds... zie ik weer nog steeds... dichtbij…

Kun je nog steeds leven met je leugens kun je nog steeds leven met je bedrog ? Kun je hier nog steeds "nee"op zeggen of lieg je nu steeds toch nog ? Je hebt veel mensen pijn gedaan met al je zielige verhalen. En hebt hen hun geld afgepakt om je verslaving te kunnen betalen.…

sommige liefdes, verloren, sterven niet blijven tot de dood je zoekt, eindeloos, rusteloos, smachtend in je aderen, je hart en elke ademzucht voedt zuurstof, vuurstof brandend tot het laatste uur tot zelfs ná…

Met je tanden bijt je op de lippen die ik nooit kus omdat ik nog steeds niet weet waarom je liever bijt dan kust…

Ik kijk je aan, je maakt me stil Ik had nog zoveel willen zeggen Maar ik zwijg het kan niet meer Nu is het te laat Maar je bent niet dood echt dood bent je nog niet voor mij je bent er nog steeds je zit in mijn herinneringen en je leeft voort in mijn gedachten Dood ben je pas echt als iedereen je vergeten is!…

The House of Books is enigzins van streek Door een tekstregel of tien over Exota Wacht de uitgever een torenhoge nota En zeker niet de klapper van de week Als de rechter vindt dat onzin is beweerd Wordt de oplage wellicht gecryomeerd…

ik hou nog steeds van jou ook al vind jij jezelf, ouder geworden, minder mooi lieve schat, het is niet alleen de buitenkant waarvoor ik ontdooi…

steeds vager nu steeds vaker nu vlucht continu voor dit lege bestaan rekeningen afwijzingen en geen enkel zicht op evenwicht op overzicht laat staan inzicht steeds vager nu steeds vaker weg bang ben ik continu…

door gedachten te dichten dicht ik de gaten met dromen over een doel bedoel ik mijn liefde een gedicht in duizend delen deelde ik met jou pleidooien smeken stapelend een stap te ver de gedragingen gingen verkeerd verkeren in eenzame staat jij verstaat me niet meer meert niet meer aan bij mij…

ik heb ze gezien de vingertjes geheven het eerste lichte beven bolle wat kalende koppies met ogen nog steeds gedreven snorren en baarden compenseren verlies van de ooit wilde haren op het randje van betweterij verkondigen zij nog normen en waarden ervaren door vele jaren veranderingen volgend blijven zij trouw aan hun bron…

Een opa - voor mijn geboorte De goudvis, die papa niet meer kon maken De oma van een vriendinnetje Mijn overgrootmoeder - te laat om haar te leren kennen Lotje, mijn cavia, tijdens de vakantie Mijn oma - zonder dat ik het wist Een vriend van mijn vriend - door vijf kogels De sigarenboer - door twee Een van mijn ooms De vrouw van een…

Nu barst er in Egypte weer een bom Omtrent het aantal doden en gewonden Zijn heel wat speculaties rond gezonden Maar daar gaat het uiteindelijk niet om In plaats en aantal is wel vaak verschil Maar altijd maakt het mij weer even stil…

Mijn god wat is dit nou toch dat ik dit steeds mee moet maken Ben ik nou zo'n vreselijk joch dat pijn me steeds moet raken Wat is de les die ik hiervan leer één keer is tot daar aan toe Geloof me maar, dit doet zó zeer wordt hiervan zó vreselijk moe Laat me dan geen liefde kennen heb ik tenminste ook geen pijn Hoef ik niet aan pijn…

Steeds meer moet losgelaten worden en wordt de vriendschap met jou een achtergrondgebeuren, een stille melodie die er wel is, maar niet meer op de voorgrond zingt. Wie weet wat echt in eigen hart weerklinkt en wat er is aan liefde en verlangen? Wie kent de diepste roerselen die blijven hangen nog lang nadat de rozen zijn verwelkt?…

Het bleek niet eeuwig Ik zie je daar staan In het zilvergrijze kunstbont In de sneeuw valt een traan Je blonde krullen wiegen zachtjes op de wind Je lichtblauwe ogen omgeven door lange zwarte wimpers, je maskara met tranen verweven Je ogen kijken me aan Je trilt Van de kou, of misschien omdat je weet dat ik nog steeds van je hou…

alles om mij heen gaat steeds sneller dat het potdorie lijkt of ik immer vroeger te laat of te vroeg steeds verlaat ben als bijkomstigheid neem de ballen bij tafeltennis die vliegen thans in extremis vervroegd zo snel op rij voorbij dat de vraag al niet meer speelt of ik ze nog wel terug kan slaan daar de bond mij intussen mailt ongetwijfeld…

de afstand maakt ons steeds hoekiger in bewegen een kus of aai terloops gegeven in een gedachteloos lief moment presenteert de breekbaarheid van leven waarin alleen discipline telt consequent zijn als basis om voort te bestaan laat de kleuren van liefde al snel vergaan impulsiviteit die altijd leidt tot eindeloos intieme…

golfjes van geluk waren het ontsnapt aan herinneringen welke onder het strijkijzer puffend opstegen, het raam opzochten en in de dahlia’s krioelden, tegen wolken hun verhaal vertelden, spottend soms uiteen spatten, bellen vormend in de slootkant vielen als ze liep naar de slaapkamer met de handdoeken op haar arm, even draaide op ‘only…

Ik ben altijd opgewekt maar voel me droevig. Ik voel mij gelukkig Maar niet echt gelukkig Want ik ben niet vrij Mij wordt gezegd Hoe ik mag denken Hoe ik mag voelen Zo hoef ik zelf niet te voelen. En het verraderlijke is… Het voelt allemaal heel erg vertrouwd aan. Precies zoals het indertijd met mijn vader was, zo is het nu met mijn…