Netgedichten

netgedicht (nr. 16.926):

Steeds meer moet losgelaten worden

Steeds meer moet losgelaten worden
en wordt de vriendschap met jou
een achtergrondgebeuren, een stille melodie
die er wel is, maar niet meer op de voorgrond zingt.

Wie weet wat echt in eigen hart weerklinkt
en wat er is aan liefde en verlangen?
Wie kent de diepste roerselen die blijven hangen
nog lang nadat de rozen zijn verwelkt?

Ik kan niet zeggen dat allemaal zo'n pijn doet
maar er is weemoed, gezegende stilte
en veel dat nog geen woorden vindt,
geen slotakkoord, maar er is gaan en komen...

en onverwacht weer zien in dromen,
in de geur die ergens plots vandaan komt
en die alles weer doet herleven,
heel even.